78. ජීවිතය යනු ...අරුමයකි .....

මගේ පෙර පොස්ටුව හා සබැඳෙන තවත් කොටසක් මේක ...

ජීවිතය ...life..ගැන පූර්විකාව එක්ක...
කාලය හා ජීවිතය බැඳෙන ආකාරය ගැන කතා කරද්දි..
ඊලඟට අපි කතා කලේ ජීවිතයේ වැදගත් සංධිස්ථාන ගැන.. .
.
කෙනෙක්ට තමන්ගේ මුල්ම පැහැදිලි මතක එන්නෙ කොයි කාලෙ ඉඳන්ද ...කියලා මම ඇහුවා....
සාමාන්‍යයෙන් ....අවුරුදු තුනක වගේ කාලයේ සිට මතකයන් අපි ගාව රැඳෙනවා...
නමුත් ඒ මතකයන් කියන්නේ.....සාමන්‍ය ඒවා නම් නොවෙයි...
බොහෝ විට කුඩා කාලයේ අපිව කම්පනයකට ලක් කල...එහෙමත් නැත්නම් අතිශය වේදනාකාරී යමක් තමා ඒ වගේ සුලු වයසකදි හිතේ තැන්පත් වුණා නම් වෙන්නෙ....ඒකත් අර flash එකක් වගෙ එකක්.....
එහෙම නැතුව සතුටුදායක යමක්..පුද්ගලයන්...එහෙම ඒ ඉතාම ලාබාල කාලෙදි මතකයේ තැන්පත් වෙන්නෙ නෑ....
.
.මම එකිනෙකාගෙන් ඒ පැහැදිලි මතකයන් ඇහුවා....
බොහොමයක් අය මගේ පෙර අදහසට සමාන අදහසකින් උන්නා.......
.
.
ඉතින් ....මෙන්න මේ ජීවිත මතකයන් අපිට වැදගත් වෙන්න ට හේතු තියනවා.....
මොකද....අපි සෞඛ්‍ය ක්ශේත්‍රයේදී රෝගියෙක්ගෙන්.....එහෙමත් නැත්නම් රෝගියෙක්ගෙ භාරකාරයෙක්ගෙන් .....history එක....ඒ කියන්නෙ රෝගය හා එයට සම්බන්ධ ඉතිහාසය ගැන විමසන කොට....මෙන්න මේ මතකයන් වල වැදගත් කම පෙනෙනවා....
.
.
.ඉතින්....මේ වකවානු මතක ගැන ළමා කාලයෙ ඉඳන් අපි ආවා ඉදිරියට....
.
වයස ..හා ..කාලය එක්ක බැඳුණ ජීවන පියවරවල්....
.
.ශිශ්‍යත්වෙ 
ඕලෙවල්
ඒලෙවල්
මේ පුහුණුව....
.
ඔහොම ඔහොම කියනවා......ඔක්කොම ..
.
හරි ...දැන් ඒ හැරුණම ඕගොල්ලන්ගෙ ජීවිතේ වෙන විශේශ සිදුවීම මොනවද.....මම ඇහුවා.....
.
එක ප්‍රබල කටහඬක්වත් නෑ....ඔක්කොම මුමුණනවා....
.
.මට lip reading කරන්න බෑ.....කට ඇරලා උත්තරේ දෙන්න.....මම කීවා....
.
Puberty ..අමාරුවෙන් එක හඬක්....
.
ඉතින් ඇයි ළමයිනේ ඕක කෙලින් නැගිටලා කියන්න බැරි.....මම ඇහුවා....
ඔයාලා සෞඛ්‍ය ක්ශේත්‍රයේ කවදාහරි වැඩ කරන අය ....ඇයි මේ වචනය ගැන ඔච්චර බයෙන්.......
ආකල්පමය අතින් මේ දරුවන්ව හැඩගස් වන්න.....ලේසිම නෑ.......මට හිතුණා...ඒ වෙලාවෙ...........

Mile stones / boundary stones වගේම ජීවන අත්දැකීම් වයස එක්ක සම්බන්ධ කරලා කතාකරන පාඩමේ....ඊලඟ කොටස ආවෙ මෙහෙම....
..
Why we are discussing all these factors..?

මම ඇහුවා.......
ඇත්තෙන්ම ඇයි මේ දේ අපි ඉගන ගන්නෙ....
.
.
සෞඛ්‍ය වෘත්තිකයන් විදියට අපි ලඟා වෙන්නෙ මනුස්ස ජීවිත වලට....ඒ මිනිස්සුන්ගෙ ජීවිතය ඔබේ මගේ වගේම වටිනා ජීවිත....
.
රෝගයක් ආබාධයක් වැලඳෙන්නට පෙර ඔවුන් ඔබ හා මම වගේම ක්‍රියාකාරී අය....දැන් ඔබ නීරෝගිව ඉන්නවා ..ඔවුන් රෝගීව...
පෙර කල කිසිවක් කල නොහැකිව....
එතනදී ඔබ ජීවිතය ගැන පුලුල්ව නොහිතුවොත් ඔබට තව කෙනෙක්ගෙ ජිවිත අපේක්ශා වල වටිනාකම තේරෙන්නෙ නැහැ.....
.
.පාඩමේ මෙම අතරතුරට මම තව එක් ප්‍රශ්නයක් ඇහුවා.....
.
who is looking at your own face through the mirror at the beginning of the day......?

ඔබ දවස ආරම්භයේ දී කන්නාඩියකින් ඔබේ මුහුණ බලනවාද .....
.
ඔක්කොම වගේ අත ඉස්සුවා.....
.
මම ඇහුවේ.....
.
මුහුණ බලනවාද....මිසක් මුහුණ දකිනවාද කියල නෙවේ......
අත් දෙක තුනක් ආයෙම පහලට වැටුනා.....
.
මම මේ කොල්ලො කෙල්ලන්ගෙ ඒ අවංක කමට හරිම කැමතියි...අනික මෙයාලා දන්නවා බොරු කියලා මේ මාව තම්බන්නත් බෑ කියලා.....
.
හරි මෙතනින් කී දෙනාද...කන්ණාඩියෙන් මුහුණ බලල තමා එක්කම හිනා වෙන්නෙ.......

.
.තවත් අත් ටිකක් පහළට වැටුණා.......
මගෙ පාඩමේ ......
.
මෙන්න මෙතැනට මං ආවා.....
.ඇයි තමන් එක්ක දවස ආරම්භයේ හිනාවෙන්න බැරි ඔයාලට...ඔයාලට ඔයාල එක්ක හිනා වෙන්න බැරි නම්...ඔයාල කොහොමද කවදා හරි මහා ගැටලු ගොඩක් අරන් ඔයාලා ගාවට එන ලෙඩෙක්ව සතුටින් හිනාවක් දීලා පිලි ගන්නේ........

අන්න ඒ නිසා ...අද ඉඳන් හුරු වෙන්න ඒකට....
මම කිව්ව ඒ දේ ...
කොයි තරම් සාර්ථක ද අහන්න ඕන ලබන සතියෙ තමයි ....
.
ඉතින් ...මම ඔබෙන් අහනවා....
ඔබ ඔබ එක්කම හිනා වෙලා තියද.......ඇත්තෙන්ම ...හදවතින්ම....
එක පාරක් කරලා බලන්න....
.
ඒක හරිම සුන්දර දෙයක්.....

ඉතින් හිනාවෙන්න ....

විසිරි ....