02. හසරැල් සැලුණාවේ

පළමු කොටසට මෙතනින්

 “බබා පොඩි ප්‍රශ්නයක්”

නිවසට විත් ඇඟ සෝදා සයනයටවන් මානවී වෙත පැමිණි හසිත පැවසුවේ ඇයගේ හිස පිරිමදිමිනි.රාත්‍රී එකොළහ පසුවී ගොස් හෙයින් මානවී උන්නේද නිදිබර දෑසිනි. එහෙත් හසිතගේ බසින් මානවී ඔහු දෙසට හැරුනේ කලබලයෙනි.

“ඕකනේ බැරි පොඩි ප්‍රශ්නයක් කිව්වාහමත් කලබල වෙනවා. ඉතින් ලොකු ප්‍රශ්නයක් එහෙම කියන්න තියා හිතන්නවත් බැහැනේ.මෙහෙට එන්නකො”

හසිත පැවසුවේ ඇය සිය ලය මත සතපාගෙනය.

“ඇයි ඩොක්ටර් මොකුත්?..”

මානවී බියපත් වුයේ තමා පරික්ෂා කරන තිරයෙන් ආවරණය වූ කුටියට යැවූ පසු වෛද්‍යවරයා හසිතට කුමක් හෝ ගැටලුකාරී තත්වයක් ගැන කියන්නට ඇතැයි සිතාය.හසිත තමා ඇය නිකරුණේ කලබල කිරීම ගැන පසුතැවුණේය.

"අයියයියෝ නෑ වස්තුවේ. අපේ පොඩ්ඩා හොඳ සනීපෙන්. මේ තාත්තා වගේ ෆිට් පොරකගේ බබාට ආයේ මොන ප්‍රශ්නද ? එහෙම එකක් නෙවෙයි. ඉතින් මට කියන්න දෙන්නකෝ "

හසිත මානවීගේ නහයද සෙමින් මිරිකමින් පැවසීය. මානවී සුසුමක් හෙළා ළය සැහැල්ලු කරගත්තාය.

“මම කෑම අරන් එන්න රෙස්ටෝරන්ට් එකට ගිහින් කෑම සූදානම් කරනකල් චුට්ටක් එෆ්බී ගියා. ඒකෙ වීඩියෝ එකක් අප්ලෝඩ් වෙලා තිබ්බා. සරෝජ් අංකල්ට අද අර කොළඹ තිබ්බ පිකටින් එකේදී කවුරු  ගහල ඔලුව පැලිලා”

හසිත පැවසූ දෙයින් මානවී සිය කය ඔහු වෙතින් මෑත් කොට හිඳ ගත්තාය. ඇයගේ නිදිබර භාවය කොහෙන් අතුරුදහන් වූවාදැයි සිතාගන්නට නැති තරම්ය.

"අනේහ් හසී..ඉතින් එයාට ගොඩක් අමාරුයිද?"

මානවීගේ මුහුණ ශෝකාකුල විය.

" නෑ මම ගොසිප් සයිට්ස් එහෙමත් සර්ච් කළා. පිටත තුවාල විතරයි වගේ. මැහුම් දාලා අද හොස්පිටලයිස් කරලා. ඒක නෙවෙයි බබා කාරණේ, ඕක වෙලා තියෙන්නේ අපි චැනලින් උන්න වෙලාවේ. අංකල්ව  තියෙන්නෙත් ඒ  හොස්පිටල් එකටමයි"

හසිත කියන්නට සුදානම් වූ දේ මානවීටද වැටහුනේ අම්මා මුහුණකට සෝදාගන්නට කියා ගියද ආපසු ආවේ බියපත්ව මුහුණද සෝදා නොගෙන බව සිහිවීමෙනි.

ඇය තමාගෙන් ඇස් සඟවමින් මුළු කාලයම උන් බවද තමාට මතකය. උපන්දා සිට අම්මාගේ චර්‍යාවල වෙනස්කම් වලට මුහුණ දුන්නේ තමන් හෙයින් මානවී අම්මාගේ සිත කියවන කැඩපතක් බඳු වූවාය.

"එහෙනම් අම්මි කලබල වුණේ මේ නිසා තමා. මට වෙනසක් දැනුණා එවෙලෙත්"

මානවී සුසුමක් හෙළමින් පැවසුවාය.

"ඒ වෙලාවේ ඩොක්ටර් ආව නිසා මට ඕක දිගින් දිගට අහන්න අමතක වුණෙ. අපි ආපහු එනකොට අම්මිගෙ මූඩ් එකේ ලොකු අවුලක් තිබ්බෙ නෑනෙ. ඉතින් මටත් ඒක නෝමල් වුණා"

මානවී පැවසුවේ ඒ මොහොතේ වූ සිදුවීම් ආවර්ජනය කරමිනි.

" බබී හෙට අපි යමුද සරෝජ් අංකල්ව බලල එන්න"

හසිත මානවීගෙන් ඇසුවේ යළිත් කල්පනාවේ ගැලෙමිනි. මෙවන් කාලයක රෝහල් ගණනේ යාම එතරම්ම සුදුසු නොවේ.එහෙත් මේ පුද්ගලයා විශේෂය. මානවී එයට එක හෙලාම කැමතිවුයේ සරෝජ් හිරිපිටිය යනු තමා බෙහෙවින් ආදරය කරන සහ ගරුකරන පුද්ගලයා වූ හෙයිනි.

" අම්මි හරි හිතුවක්කාරයි හසී. එයාට කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ"

 මානවී කතාකලේ  කලකිරීමෙනි.හසිත ඇයගේ හිස පිරිමැද්දේ ඒ හැඟීම දුරස් කරන්නට මෙනි.මානවීගේ අම්මා ගැන මානවී තරම්ම හසිත අවබෝධ කරගෙන උන්නේය.ඉතින් එවන් අම්මා කෙනෙකු ගැන මානවී එසේ සිතිය යුතු නොවේ.

" අම්මි ගැන එහෙම හිතන්න එපා බබී. එයා ජිවිතේ වින්ද අත්දැකීම් නිසානේ ඔහොම හැසිරෙන්නේ. ඒ නිසා අම්මි ගැන වැරදියට හිතන්න එපා. අපිත් අම්මල තාත්තලා වෙන්න යන අයනේ. අපිට පුළුවන් වෙන්න ඕනේ අම්මිව තේරුම් ගන්න"

හසිත කෙතරම් දුරදිග බලා අදහස් ප්‍රකාශ කරන්නෙක්ද යන වග මානවී හොඳින්ම වටහාගෙන උන්නාය. ඇය කිසිවක්ම නොකියා යලි ඔහුගේ ලයට තුරුලුව දෑස් පියාගත්තාය.

                                                                ***

                     

රාත්‍රිය උදාවී බොහෝ වෙලාවක් ගත වුවද නිවේතා නිදිනොමැතිවම බලා උන්නාය. ගෙන ආ ආහාර පාර්සලයද එහෙන් මෙහෙන් අතගා කුණු බඳුණට හෙලූ මුත් එහි රසවත් නොදැනුණ තරම්ය. හිත තුවාලයක් වූවා සේ වේදනා දෙයි. එය අද ඊයේ ඇතිවූ එකක් නොවේ. අවුරුදු විසිගණනක අතීතය තවමත් හද පාරවාලයි. 

ලේ වැකුණු  හිසින් යුතුව ට්‍රොලිය මත උන් සරෝජ් හිරිපිටියගේ දෑස් තමාගේ දෑස් හමුවූ ඒ මොහොත තම සිතට ඇතිකළේ කුමනාකාරයේ සිතුවිල්ලක්ද යන්න නිවේතාට තවමත් සිතාගන්නට නොහැක. ඒ හැඟීම තමාහට කිසිදා වටහාගන්නට තම දෛවය ඉඩ දුන්නේ නැත.

ජීවිතය කිසිමාකාරයකින් තමාට සතුටක් තෘප්තියක් උදාකර දුන්නේම නැති තරම්ය. කාලය ජිවිතයේ කිසිදු ප්‍රශ්නයක් මෙතුවක් කල් විසඳා දුන්නේද නැත. එහෙයින් ජීවිතේ ඉතුරු කාලයද මෙසේම ගෙවාදමනු විනා අන් කුමක් පතන්නද?

හිසපුරා දැවී යන්නක් බඳුව නැගෙන වේදනාව දරා ගත නුහුණු තැන නිවේතා සිය ඇඳ අසල කබඩයෙන් ගත් වේදනා නාශක පෙති දෙකක් වතුර සමග පානය කොට සයනය මතට ගුලි ගැසුණාය. හදවතේ කුටීර දවාගෙන එන්නාක් බඳු අපහසුවක් වරින් වර දැනේ.නිවේතා දෑතම ළයට තබාගෙන ඒ අසීරු බව සමනය කොට ගන්නට වෙර දැරුවාය. කලකට පෙර කඳුලුවලින් මිදීගොස් වියළි නිම්නයන් වූ දෑස් කෙවෙණි යළිත් උතුරායන්නට පටන්ගෙනය.ඉකිගසා හඬන්නටවත් ඉතින් තමාහට නොහැකි අයුරු..ඉස්සරම දවසක නෙතින් ගලාගිය කඳුලක් පිසලාගන්නට අත තැබුණු සුවඳ කැවූ තෙත් ගතිය රැඳි ටිෂූ පතක පහස තවම දැනෙන්නා සේය.

ඒ මොහොතේ කොළඹ පෞද්ගලික රෝහලක විශේෂිත පුද්ගලයන් සඳහා වූ කාමරයක නිදි නොමැති දෑසින් යුතුව කල්පනාවක උන්නේ නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය සරෝජ් හිරිපිටියයි. හිසට යෙදූ මැහුම් සහිත ප්‍රදේශයෙන් තරමක් වේදනාවක් ආවද ශරීර ගතකල වේදනා නාශක අධි මාත්‍රාවන් හෙයින් එය යම්තාක් දුරට සමනයව තිබිණ. 

දිවාකාලයේ පැවැත්වූ උද්ඝෝෂණය පැවති ස්ථානයට තමා ගියේ විෂය භාර ඇමතිවරයාගේ අනුදැනුම මත සාකච්ඡාවක යෙදෙන්නටය. ඇත්තෙන්ම එතන පැවති වාතාවරණය සුහද සාකච්ඡාවක් පමණක්ම වුවද හදිසියේ එතනට කඩාවැදුන ආවේගකාරී පුද්ගලයන් කිහිප දෙනෙක්ගේ කලබලකාරී හැසිරීම සම්පුර්ණ වාතාවරණයම උඩු යටිකුරු කරදැමිය.

ආවේගකාරී පුද්ගලයකු විසින් නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය වරයාගේ කමිස කොලරය අල්ලාගෙන බැන  වදින්නට යාමේදී ආරක්ෂක නිලධාරියෙකු මැදිහත්ව ඔහුට පහරක් ගසා එලවා දැමීමත් සමගම එතන ඉන්පසු ඇතිවූ කෝලහාල තත්වය අතරතුරදී සරෝජ් හිරිපිටියගේ හිසට ගඩොල් පහරක් එල්ලවීමත් සිද්ධියේ සාරාංශය විය. පහරදුන් තැනැත්තා ඒ මොහොතේම පොලිස් අත්අඩංගුවට පත්වූ අතර සරෝජ් හිරිපිටිය වහාම අසලම වූ පෞද්ගලික රෝහලට ගෙනයනු ලැබුවේ අධික ලෙස රුධිර වහනයක් වන්නට වූ හෙයිනි.තුවාලය එතරම් ගැඹුරට නොවූවද දහවල් කාලයේ දැඩි අව්ව සමග ලේ ගැල්ම අධික වන්නට ඇත. කෙසේ හෝ මැහුම් කීපයක් දමන්නට තරමේ තුවාලයක් ඉතුරුවී තිබුණි.

හදිසි ප්‍රතිකාර ඒකකයේ වෛද්‍යවරයා තමා ට්‍රොලිය මත සිටිද්දීම පරික්ෂා  කරන අතරේ ආරක්ෂක නිලධාරියාහට යම් උපදෙසක් දෙන්නට හිස එසවූ මොහොතේ තමන්හට මීටර් පහළොවක්  පමණ දුරින් තමන් දෙස දෑස් විසල් කොට බලා උන්  ඒ ස්ත්‍රී රුව..ඔව් ඒ ඇයම බව තමන්හට  සියයට දහසක් විශ්වාසය.

“මාස්ක් එකක්  නොවෙයි බුර්කාවක් ඇන්දත් ඔය ඇස් මට හංගන්න බෑ සුද්දි”

සරෝජ් හිරිපිටිය තමාටම මුමුණා ගත්තේ දෙතොලතර ඉතා කලාතුරකින් නැගෙන සිනහවද සමගිනි. ඇය ජීවිතය පුරා මේ අන්දමින් එල්බගෙන සිටීමම කිසිදා  තමන්හට බරක් නොවීය.

                                                     

                                                                        ***

" සර් විසිටර්ස්ලා වගයක් ඇවිත් ඉන්නවා. මොකද කරන්නේ ?" 

පෞද්ගලික ආරක්ෂක නිලධාරී වූ සංජය ඇසුවේ උදෑසන  ආහාරය ගෙන අවසන්වූ සරෝජ් හිරිපිටියගෙනි. මාධ්‍ය හමුවීම් ,වෛද්‍ය අනුදැනුම මත කෙසේ හෝ නැවැත්වුවද අනෙකුත් ඇමතිවරුන් මධ්‍යම රාත්‍රී වනතුරුත් කඩාවැදුන හෙයින් සංජය උන්නේ බෙහෙවින් නොරිස්සුමෙනි. සිය ප්‍රධානියාට අවශ්‍ය විවේකය නොලැබිමම ඔහුගේ ඒ නොසන්සුන් බවට හේතුවිය.

" මේ විදියට ගියොත් මේ වගේ කාලයක හරිම අවදානම්නේ සර්"

කිට්ටුම සහ හිතවත්ම පෞද්ගලික ආරක්ෂක ප්‍රධානියා වූ ඔහු පැවසුවේ රටේ වර්තමාන සෞඛ්‍ය තත්වයේ බරපතලකම හේතුවෙනි. එහෙත් බහුතරයකට මේ අවදානම වැටහෙන්නේම නැති තරම්ය.

" මොකක් කරන්නද බං . මුන් එන එක නවත්වන්න විදියක් නෑ නේ "

සරෝජ් හිරිපිටිය තෙහෙට්ටුවෙන් වුව සිනාවෙන්නට වෙර දරමින් පැවසිය. නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයාගේ ආරක්ෂක කාර්ය මණ්ඩලයේ වසර ගණනාවක් සේවය කල හෙයින් සංජයට ඔහුගේ ඇවතුම් පැවතුම් සියල්ල හුරුය. 

එහෙයින් කලාතුරකින් මුහුණේ නලියන සිනහව ඊයේ මේ සා තුවාල වී වේදනාත්මක තත්වයක පසුවද්දීද ඇමතිවරයාගේ මුහුණේ වරින් වර මැවීම සංජයට කුතුහලය දනවන්නක් විය.එහෙත් මේ  සම්බන්ධව ප්‍රශ්න කල නොහැකි හෙයින් ඔහු මුනිවතම රැක්කේය 

" කවුද ඒ ගමන ?'

සරෝජ් හිරිපිටිය සයනයේ මඳක් ඉහලට වී ඉඳගත්තේය. සංජය වහා ලඟට විත් කොට්ටය සකසා ඉඳගෙන උන් ඉරියව්ව පහසුකළේය.

" මානවී බේබි"

සංජය ඇමතිවරයාගේ මුහුණ දෙස විමසුමෙන් බැලුවේ මෙවදන් ඇසුන පසු ඔහුගේ ප්‍රතිචාරය කුමක් වේදැයි බලනු රිසිවය. කිසිදා නොවූ විරු තරමින් සරෝජ්  හිරිපිටිය කලබල වුයේය .අතවු වතුර වීදුරුවේ දියබිඳු ගතට හැලුණේ අත වෙවුලා යමිනි.

“ඉතින් ඕක අහ අහ ඉන්න එකක්ද මනුස්සයෝ? ඉක්මනට එන්න කියන්න. හරිඅප් සංජය. එයා ගිහිල්ලත් දන්නෙත් නෑ”

සරෝජ්  හිරිපිටිය සිය ගත වැකුණු ජලය පිසදමන සංජයගේ අත පසෙකට කරමින් ඇඳුම් බසින්නට තැත් දැරුවේය.

“සර්, ඇඳෙන් බහින්න එපා කියල ඩොක්ටර්  කීපාරක් දැන් කිව්වද? ඉන්න කලබල නොකර. බේබිලා මේ දොර ළඟ ඉඳගෙන ඉන්නවා. මම එක්කන් එන්නම්”

සංජය හඬනගා පැවසුවේ ඉලන්දාරියකු සේ කලබල කරනා සිය ප්‍රධානියා ඇඳෙන් බැසීම වළක්වමිනි. සරෝජ් හිරිපිටිය යළිත් සයනයේ හරිබරි ගැසුණේ සංජයට අවනත වෙමිනි .

“උඹව මං අල්ලගන්නම්කෝ පස්සේ. ඊයෙ ඉඳන් කට වැඩී උඹේ සෑහෙන්න”

සරෝජ් හිරිපිටිය සිනාවෙමින් පැවසුවේය .

සංජය කාමරයේ දොර විවෘත කළේ එබසට සිනා වෙමිනි. විවර වූ දොරින් ඇතුලට පැමිනියේ මානවී සහ හසිතය. ඔවුන් දෙදෙනා දුටු මනතින් සරෝජ් හිරිපිටියගේ දෑස් ප්‍රීතියෙන් දිදුලන්නට විය.

“චූටි කෙල්ලේ සුභාරංචියකුත් අරන් වගේ ඇවිත් තියෙන්නේ”

සරෝජ් හිරිපිටිය මානවීගේ පිනපෝ ගවුමේ වෙනස දැක සතුටින් පිනා ගිය හඬින් හඬ අවදි කළේය. හසිත සහ මානවී එකිනෙකා දෙස බලමින් සිනාසුනේ සරෝජ් හිරිපිටිය එක්වනම අල්ලාගත් මේ වෙනස දැකය.

"අනේ අනේ මෙච්චර අමාරුවෙන් ඉඳලත් ඒක දැක්කානේ"

මානවී  සරෝජ්ගේ අතකින් අල්ලාගෙනම පැවසුවාය.

“වෙච්ච දේ ටීවී එකෙන් දැක්කේ. කෝල් එකක් නොගත්තෙ මෙතැන කලබල බව දන්න නිසයි”

හසිත පැවසුවේ කාමරයේ පසෙක වූ සෝපාවේ අසුන් ගනිමිනි.

“ඇයි අර මාව දැකලා හොල්මනක් දැක්ක වගේ බලන් ඉඳලා දුවපු කෙනා කිව්වේ නැද්ද?”

 සරෝජ් හිරිපිටිය සිනා වූයේ පෙරදා සිදුවීම සිහිකරමිනි.ඒ එසේනම් අම්මා ඔහු දුටු බව රහසක් නොවේයැයි මානවීට වැටහුණි.

“ඊයේ ඒ වෙලාවෙ අපි දෙන්නත් උන්නේ මෙහෙ. මගේ පළවෙනි වීඕජී appoinment එකට ඇවිල්ලා. අම්මිත් ආව මෙහෙට. වොශ්රූම් යන්න ඕන කියලා ආව කෙනා දාඩිය පෙරාගෙන ආපහු දුවගෙන ආවත් මොකුත් කිව්වේ නැහැ” 

මානවී පෙර දවසේ සිදුවීම හෙළි කළේ සරෝජ් හිරිපිටිය හිස සලමින් එයට ඇහුම්කන් දෙන අතරය.

“එයාගෙ හිතුවක්කාරකම අදටත් අඩුවක් නෑ චූටි දුව. හැබැයි එයා දන්නේ නැහැ එයාට වඩා මං හිතුවක්කාරයි කියලා” 

සරෝජ් පැවසුවේ සිනහව වියැකී යන මුවිනි. ගතවූ ජීවිතය පුරාවට නිවේතා කළේ තමන්ගේම තීරණ අනුව ක්‍රියාකිරීමය. මේ තාක් කාලයකදී තමා කළේද ඇයට රිසිසේම හැසිරෙන්නට දී බලාසිටීමය.ඒ හේතුවෙන් අවසානයේ සිදුවූයේ දෙදෙනාගේම  ජීවිතවලට අසාධාරණයක් නොවේද ?

“අම්මට කියලා අපිටත් ඇතිවෙලා තියෙන්නේ. එයා හරිම stubborn. නිතර නිතර කියන්න ගියොත් දමලා ගහලා ආයෙ රට යාවි කියලා කියලා බයයි . ඒ නිසා එයාට ඕන එකක් කරගන්න දීලා අපි සාමයෙන් ඉන්නවා” 

මානවී පැවසුවේ නෝක්කාඩු බසිනි.

“අද ඔයාලා එනවා කියලා දන්නවද?”

සරෝජ් හිරිපිටිය ඇසුවේ දඟකාර සිනාවක් මුවේ මතුවන අතරේය. 

“පිස්සුද එයා අපි මේක දන්න බව වත් දන්නේ නැහැ. ඊයෙ අපේ ගෙදර යමු කිව්වම අච්චර රෑ වෙලා එයාගේ මගේ රාජ්‍යයේ තනිවෙන්න ඕනකමට එයාගෙ heaven එකට ගියා. රෑ එළිවෙනකල් නින්ද නැතිව ඇති. අද මට ගුඩ් මෝනින් කෝල් එකවත් දුන්නේ නැහැ” 

මානවී ගතු කීවේ කුඩා දැරියකසේය. 

“එයාගෙ heaven එක” 

සරෝජ් හිරිපිටිය සිනහ වූයේ නිවේතාගේ සිහින නිවහනට ඇය තැබූ නම සිහිවීමෙනි. 

my heaven ..කවදත් ඇය ජීවත් වූයේ ඒ සිහින තුළය. 

අම්මා  සම්බන්ධව කතාකරනා මොහොතවල සරෝජ් හිරිපිටියගේ මුවෙහි මතුවන මේ සිනහව හසිත දුටුවේ නව යොවුන් දඟකාර  කොල්ලකුගේ සිනහවක් මෙනි.

"බබී, මෙච්චර කල් ගිහිල්ලත් ඔයාගෙ අම්මිව මතක් කරනකොට ,එයා ගැන කතාකරන කොට සරෝජ් අංකල්ගෙ මුණෙ එන හිනාව මාරම රොමෑන්ටික්. ඒකට මම මාරම ආසයි" 

හසිත දිනක් මානවී සමගින් පැවසුවේ සරෝජ් හිරිපිටිය සමග හවස තේ පානයකදී කළ කතා බහකට අනතුරුවය. ඉඳහිටක දිනයක තමන් දෙදෙනාව කැඳවාගෙන ගොස් කතාබහක යෙදෙන්නට ඔහු කෙතෙක් කාර්‍යබහුල වුවද අමතක නොකළේය.

"ඒකටත් එක්ක හරියන්න අපේ අම්මි. මගෙ අම්මෝ ඔය නම ඇහුණත් ඇති පුපුරන්න.මොන තරහක් පිරිමහනවද මන්දා හසී"

එදවස මානවී පැවසුවේ අම්මාගේ හැසිරීම සිහිපත් කරමිනි.

යළි  හමුවෙමු තුන්වෙනි කොටසින් 

කිත්මා වාසනා දහනායක 

(විසිරි සිහින )