ජීවිතේ මතක ඇහිඳින එක තරම් අපූරු දෙයක් කොහේ නම් තව තියද...?
එක ඉසව්වකින් ගමන් අරඹන කොට පුංචි කලෙ වගේමයි...හිත හරියට රස්තියාදු ගහනවා....අතරමං වෙනව....ආයෙම එන්නෙ මහ වන වදුලු අස්සෙන්...ඒ වෙලාවට මගෙ හිතෙත් තියෙන්නෙ මහ රස්තියාදුකාර ළමා හැඟීමක්
ඉස්සර දවස් වල ගැහැණු ලමයෙක් කියල අසීමාන්තික නීති දැමිල්ලක් මගෙ ළමා කාලයෙ තිබුණෙ නෑ...ගහක් උඩම තමයි වැඩිම හරියක් කාලය ගත වුණෙ...
සමහරක් වෙලාවට පාඩම් කරන්නෙත් ගස් උඩ....සොබා දහමත් ඒ ආසාවට වැට බන්දෙ නෑ ...කිසිම දවසක....ආරක්ශාව වගේම ....බිමට අතු කඳන් හෙලා දීලාහරි ඒ දඟකම් වලට සොබා දහමත් රුකුල්මයි සැපයුවෙ....
මට තාම දැනෙන්නෙ ගෙදර වත්ත පුරාම දැවටුණ කෝපි මල් වල සුවඳ....කෝපි මල් වල ලස්සනක් නම් නෑ...තනි තනිව ගත්තම...ඒත් පොකුරට ගත්තාම හරි පිරුණු බවක් කෝපි මලෙත් තියනවා....කෝපි ගස් වල මල් පිපෙන කාලෙට ...උදේ කාමරේ ජනේලෙ ඇරියාම එන්නෙ ඒ අපූරු සුවඳ......හිත සන්සුන් කරන සුවඳක්......
මිදුල මැද්දෙ මහ විසාල ඇහැළ ගහක් තිබුණා...ඇහැල මල් පිපෙන කාලෙටත් උදේන්ම නැගිට්ටොත් ඒ සුවඳ විඳින්න පුලුවන් කියලා කියාදුන්නෙ ආත්තම්මා.....ඒක හරිම සියුම් සුවඳක්...අතු බිමට හැරිලා උදෙන්ම ගේන ඒ සුවඳ...ජීවිතේ ට එක් කරන්නේ අමුතුම නැවුම් බවක්
හැන්දෑවට මිදුලෙ පාට පාටින් පිපෙන හෙන්දිරික්කා....ඒක හරිම වෙනස්....පොඩි කලෙ කල අපූරුම පරීක්ෂණය තමා පාට දෙකකින් හෙන්දිරික්කා අල අරන් මැද්දෙන් කපලා ආපහු එකට තියලා අලවලා පැලකරන එක....මල් පිපෙන කාලෙදි ඒ ගස් වල පාට දෙකෙන් මල් පිපෙනවා...මට හෙන්දිරික්කා මල් සුවඳටත් හරිම ආසයි...දැනිලා තියද ඒ සුවඳ.....
අපි ජීවිතේ විඳින්න ඕන අන්න ඒ වගේ නැවුම් බවක්....මම තාම මගේ ළමා වියේ අතීත මතක අස්සේ සැරි සරන්නේ ඒ ආසාව නිසයි
මුල් කොටස මෙතනින්
No comments:
Post a Comment