29 කොටස- හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ

 29 කොටස

28 කොටසට මෙතනින් 28

මේ සිදුවීම් අතරතුරේදී පාරමි සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශය වෙත පැමිණියේ ඇයගේ විදේශ නිවාඩු අනුමත කර ගැනීමේ කටයුතු සඳහාය. විශ්වගේ කටයුතු සඳහා බොහෝ වේලාවක් ගතවන බව ඇය දැන උන් නිසා ඔහු වෙත ඇමතුමක් ගන්නට ද ඇය තැත් නොකළා ය. තමන්ගේ වැඩ කටයුතු සියල්ල නිමා කර ගත් පසු විශ්ව ඇමතීමට ඇය සිතා ගෙන උන්නාය.

ඇති වූ දැඩි කලබලය හමුවෙ කලුබෝවිල රෝහල වෙත යමින් සිටි විශ්වට ද පාරමීහට ඇමතුමක් දෙන්නට අමතක වීය.ශෙරීනාගේ මරණය සිදු වූ ආකාරය බෙහෙවින්ම ඛේදජනක එකකි. ඇය කෙතරම් වංචනික ලෙස ක්‍රියා කළ ද ඇයට සියදිවි නසාගන්නට නම් හේතුවක් නො තිබුණු බව විශ්ව දැඩි ලෙසම විශ්වාස කළේය .

" මේක තනිකරම අරූගේ ප්ලෑනක් ..උඹට එහෙම හිතෙන්නෙ නැද්ද නිසල් " 

විශ්ව ඇසූයේ මෝචරියේ දොරකඩ අසල සිටය.

සිය දියණියගේ මෘත දේහය දැක හඬා වැටෙන අතුකෝරල යුවල දුටුවිට විශ්වටද ඇතිවූයේ ඉමහත් වේදනාවකි.

"බලන්න පුතා මේ ළමයා කර ගත්තු දේ .ඔයා ඔෆිස් එකේ උන්නෙත් නැහැ කිව්වා.බලන්නකෝ මේ කරගත්තු දේ අනේ ඉතින් අපිට උන්න එකම කෙල්ල "

රියන්සි අතුකෝරල පැවසුවේ දෙනෙතට ඉණු කඳුළු ඇඟිලි තුඩකින් තද කර ගනිමිනි.විශ්ව ඔහුගේ උරහිසට තට්ටු කරමින් ඔහු අස්වසන්නට උත්සාහ කළේය

ශෙරීනාගේ හැසිරීම් රටාව කෙබඳු වුවද ඇයගේ පියා ඇත්තෙන්ම බොහෝ හොඳ ගතිගුණ වලින් පිරුණු මහත්මයෙකු විය. විශ්ව කුඩා කල සිටම ඔහුට ඉතා ප්‍රිය කළේය.ඉතින් ඒ වියපත් පියාගේ හිත සැනසීමට හෝ යමක් තමා විසින් කිව යුතු බව විශ්වට වැටහුණේය.

"මේ වෙලාවේ ඉවසාගෙන ඉන්න අංකල්.අපි මේ වැඩ ටික කරගම්මු ඉක්මනින්"

විශ්ව පැවසුවේය.

                                                                              *** 

පාරමී සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් පිටතට විත් පාර පනින්නට උත්සාහ ගත්තේ පාරෙන් එහා පස වූ bread talk අවන්හල වෙත යාමටය. දිවා කල සිටම රාජකාරී කටයුතුවලට යෙදී උන් හෙයින් දිවා ආහාරයද අත හැරී ගියේය .

කෙටි කෑමක් සහ අයිස්කෝපි වීදුරුවක් පානය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය පාරමීට දැඩි ලෙසින් ඇති විය. යමක් ආහාරයට ගෙන ම විශ්වට ඇමතුමක් දෙන්නට ඇය සිතුවාය .

ඇස් වාට්ටුව අසල පාර මාරු වන ස්ථානයේදී කොල එළිය වැටෙන තුරු ඇය ඇය බලා උන්නාය. ඒ මොහොතේ ඇය වෙත පැමිණියේ කැප් තොප්පියක් දමාගත් උස හැඩිදැඩි මිනිසෙකි .

පාරමී ඔහු දෙස මොහොතක් බලා ආපසු පාර මාරුවන මොහොතේ ඔහු ඇයට "මේ මේ මැඩම්..."යැයි ඇමතුවේය.පාරමී මොහොතකට ඔහු දෙස හැරී බලා ඉදිරියට හැරෙත්ම යම් උණුසුමැති දියරයක් ඇයගේ ගෙල අසලින් පහලට ගලාඑන සේ ඒ තැනැත්තා අතින් විසිවුණි.තත්පරයෙන් අංශුමාත්‍රයක් ගෙවෙන්නට පළමු පාරමීට තමාහට වැදුණේ ඇසිඩ් ප්‍රහාරයක් බව වැටහෙන විට ඒ මිනිසා සෙනඟ අතරේ සැඟවගොස් හමාරය.පාරමී දැවීයන වේදනාවෙන්ම එතැනම බිම ඉඳගත්තාය. සිහිසුන් වන්නට මොහොතකට පෙර "මේ මිස්ට ඇසිඩ් ගහල.ඉක්මනින් හොස්පිට්ල් එකට ගෙනියපල්ලා"යයිද වතුර බෝතලයක් ගෙලමතට වැක්කෙරීයනුද පාරමීට ඇසුණි.දැනුණි.

                                                                                *** 

"විශ්ව මචං මෙතන වැඩ ටික තවත් දිග්ගැස්සෙන හැඩයි.කොහොමත් බොඩි එක රිලීස් කරගන්න වෙන්නෙ පෝස්ට්මෝටම් එකත් තියලනෙ.අද උඹ පාරමී හම්බවෙන්න යනවත් කීවනෙ."

නිසල් විශ්වගේ අතින් ඇද පසෙකට කරගත්තේය.විශ්ව අත් ඔරලෝසුව බලන විට වේලාව හතර පසුවී ගොසිනි.මේ වන විටත් පාරමී ඇමතුමක් නොදීමට හේතුවක්ද නැත.තමා අදාල කාර්‍යයට යන හෙයින් ඇතැම්විට ඇය කරදර නොකරන්නට සිතුවා වන්නටද ඇත.

ඔහු රෝහල් කොරිඩෝරයේ පසෙකට ගොස් පාරමීහට ඇමතුමක් ගත්තේ සිදුවූ දෑ පවසා ඇයට කැබ් රථයක් ගෙන ආපසු සේවා ස්ථානයට යන්නට කීමටය.

ජංගමයේ ඇමතුම වරක් නිම වන තුරුම පාරමී සම්බන්ධ වූයේ නැත.විශ්ව යළිත් වරක් අත රැඳි ඔරලෝසුව බලා ඇයට ඇමතුමක් ගත්තේය.

"හෙලෝ..."

එහා පසින් ඇසුණේ නන්නාඳුනන ස්වරයකි.

""හෙලෝ ..පාරෝ...???" 

විශ්ව ප්‍රශ්නාර්ථයකින් ඇමතුම ගත්තේය.

"මේ ෆෝන් එක අයිති ඩොක්ටර් පාරමී රත්මල්ගොඩට නේද? මම මේ කතාකරන්නෙ ජෙනරල් හොස්පිට්ල් එකේ වෝඩ් එකක නර්ස් කෙනෙක්.ඩොක්ටර් දැන් ඉන්නෙ මේ වෝඩ් එකේ ඇඩ්මිට් කරල.මේ ඩොක්ටර් ගෙ කවුද?" එහා පසින් ඇසුණ හඬින් විශ්ව මවිතයට පත්විය.කුමක් හෝ නපුරක් සිදුව ඇත.

"ඔ..ඔව් ..ඔව්..මම ඩොක්ටර් ව මැරිකරන්න ඉන්න කෙනා.මොකක්ද මිස් ප්‍රශ්නෙ.?"

විශ්ව ආයාසයෙන් ඇසුවේ නිසල්ටද තමා වෙත එනමෙන් සන් කරමිනි.

"නෑ එහෙම ලොකු අපහසුවක් නෑ.පොඩි කාරණයක්.මිස්ටර් ට දැන් එන්න පුළුවන් ද ජෙනරල් හොස්පිට්ල් එකේ -- වෝඩ් එකට.කලබලවෙන්න ඕනනෑ..හෙමින් එන්න."

හෙද නිලධාරිනිය ජංගමය විසන්ධි කලේ එසේ කියමිනි.

"මචං මොකක්ද බං මේ කරදර එකපිට එක.පාරමී ජෙනරල් හොස්පිට්ල් ඇඩ්මිට් කරලලු.හේතුවක් කීවේ නෑ.ඉක්මනින් යමං"

විශ්ව හිසකේ ඇදගනිමින් පැවසීය.

අතුකෝරල යුවලට සමු දී නැවත එනබව පවසා ඔවුන් ජාතික රෝහල වෙත වහා පැමිණියේ සිදුව ඇතිදේ අනුමාන කරගන්නට නොහැකිවය.ඔවුන් සිතතුල මෙයද ටෙරන්ස් නාගහවත්තගේ සැලසුමක්දැයි සැකයක් පමණක්ම ඉතුරු වී තිබුණි.

රෝහල් ආරක්ෂක නිලධාරීන් ගෙන් අවසර ගෙන වහ වහා අදාල වාට්ටුව වෙත දිවගිය විශ්ව මොහොතක් ගල්ගැසී නැවතුණේ වාට්ටුවට අදාල නම දුටුවිටය.

"Burns Unit"

නිසල් ගේ අතින් අල්ලාගත් විශ්ව වාට්ටුවට ඇතුල් වන තැන බිත්තියට මොහොතක් හේත්තුවිය.සිදුව ඇත්තේ එතරම්ම නපුරක්ද?නිසල් ඔහු වෙත ළං වූයේ සිය මිතුරා සිටින්නේ අධික කම්පනයෙන් බව වැටහීය.

"මචං calm down .අපි ඇතුලට ගිහින් බලමුකො ඉස්සෙල්ලම "

විශ්ව නිසල් පසුපසින් වාට්ටුව තුලට පිවිසුණේ ඇඳවල් දෙස බලමිනි.ඇඳන් වල ඉන්නා බොහෝ දෙනා වෙළුම් පටිවලින් එතීගොසිනි.වේදනාකාරී හැඬුම් සමහරක් ඇඳවල් වලින් නික්මෙයි.ශරීරවලට සම්බන්ධ බට රාශියකි.

"ඩොක්ටර්..මම විශ්ව ජයසූරිය .මම පාරමී මැරිකරන්න ඉන්න කෙනා "

විශ්ව වාට්ටුවේ වෛද්‍යවරයා වෙත සමීපව පැවසීය.වෛද්‍යවරයා හිසනගා ඔහුවෙත බැලුවේද ඔහුගේ මුහුණ පුළුල් සිනහවකින් එළිය වූයේද එකම විටය.

"අඩෝ විශ්වයා. ඉස්කෝලෙන් අවුට් වුනාට පස්සෙම උඹ දැක්කමයි මේ. මම කේසර.මතකද උඹට කේසර විතානගේ.අපි එකට බාස්කට් බෝල් ප්ලේ කලා මතකද?"

කේසර පුටුවෙන් නැගිට විත් විශ්ව වැළඳගත්තේ එකසැනිනි.සිය පාසල් මිතුරා හමුවීම කෙතරම් සතුටක් වුවද සිත දවන කාරණය ඒ සතුට මතුවන්නට ඉඩ නොදේ 

"මචං ග්ලෑඩ් ටු මීට් යූ...අනේ බං පාරමීට මොකද උනේ කියපන්කො.කෝ එයා?"

විශ්වගේ නොඉවසිල්ල වෛද්‍යවරයා වටහාගත්තේ එසැනිනි.

"යං .."

ඔහු වාට්ටුවේ කෙළවරට ගමන් කලේ විශ්වට අතින් සන් කරමිනි.තිර රෙදි ඇද වටකළ සයනයක දෑස් පියා වැතිර උන්නේ ඇයයි. 

"නින්ද යන්න බෙහෙත් දීලා තියෙන්නෙ. ඔහොම බලල වරෙන් මං අරහෙන් ඉන්නම්."

නිසල් සමග කේසර එතැනින් නික්ම ගියේය.විශ්ව පාරමීගේ ඇඳ අසලට ගියේ ඇයගේ පියව ගිය නෙත් දෙස බලාගෙනමය.ගෙල සිට පපුව ආසන්නයට එනතුරු ගෝස් තට්ටුවකින් වසා ඇත. ඇයගේ මුහුණ වේදනා බරිතව පියවගොසිනි.විශ්ව ඇසට ආ කඳුළක් ඇඟිලි තුඩින් තදකරගත්තේය.

"මගෙ කෙල්ල..."

ඔහුට ඉකිගැසිනි.ඇයට නින්ද ගොසිනි.සෙමින් පහත්වී නලලත දෙතොල් තැවරූ ඔහු ඇඳවටා වූ ස්ක්‍රීනය යලි වසා වෛද්‍ය මිතුරා සොයාගෙන ගියේ සිදුව ඇති කාරණය විමසා දැනගනු රිසියෙනි. හෙදියක පැමිණ පාරමී ගේ අත්බෑගය ඔහුට බාරදුන්නේය.

"හෑන්ඩ් ෆෝන් එකත් ඕකෙ ඇති."

ඇය ඔහුට පැවසුවාය.විශ්ව ඇයට ස්තුති කොට කේසර අසල පුටුවට බරවිය.

"මචං , ගෙනාව අය කිව්ව විදියට අයි හොස්පිට්ල් එක ගාව ක්‍රොසින් එකෙන් පාර පනින්න ඉන්නකොට තමා මේ ඇසිඩ් පාර ගහල තියෙන්නෙ වෙලාවට මෙයා පාර පනින්නම බලන් උන්න නිසා ඉස්සරහට ෆේස්කරල.ඉතින් මූණ බේරිලා තියෙන්නෙ ඒ නිසා.අනික ටිකක් ගණ කොට්න් සාරි එකක් එක්ක කර වහපු ජැකට් එකක් ඇඳල ඉඳල තියෙන්නෙ ඒ නිසා ඩීප් බර්න් එකක් වෙළා නෑ. බෙල්ල තමා පිච්චිලා තියෙන්නෙ.ඒකත් මතුපිට බර්න් එකක්.මොකද වැඩිහරියක් වැදිලා නෑ ඇඟට"

කේසර පැහැදිලි කලේ විශ්වටය.ඔහු සියල්ල අසා උන්නේ සිහිනයක පරිද්දෙනි.

"මචං අමාරුද පාරමීට..?"

විශ්ව නැවත ඇසුවේ කේසරගෙනි.

"නෑ නෑ තුවාල එච්චර ලොකුවට නෑ.ස්කාර් එක උනත් ඉක්මනින් මැකෙයි.බය වෙන්න එපා.අපි ඉන්නවනෙ."

කේසර සිය මිතුරාගේ නොසන්සුන් බව සමනය කරන්නට ඔහුගේ උරහිසට තට්ටු කලේය.

විශ්ව උන්නේ දැඩි කම්පනයෙනි.ඔහු සිතාඋන්නේ

පාරමීට මේ දේ කරන්නට ඇත්තේ ටෙරන්ස් නාගහවත්ත විසින් බවය.ඉතින් ඇය මෙසේ සිටීම තවත් අනාරක්ෂිතය.

"මචං මම පාරමීව ඩිස්චාජ් කරන් ප්‍රයිවෙට් හොස්පිට්ල් එකකට අරන් යන්නද ?මේකෙ අන්සේෆ් ගතියක් මට දැනෙනව"

විශ්ව කේසරගෙන් විමසුවේය.

"ඇත්තෙන්ම කිව්වොත් ඩොක්ටර් පාරමීට ලොකු බර්න් එකක් නෑ මචං. අද සෙට්ල් වෙන්න දීලා හෙට බලමු.මේක පොලිස් කේස් එකක් නිසා ආරක්ෂාව ගැන බයවෙන්න එපා.වෝඩ් ස්ටාෆ් එක කොහොමත් ඇහැගහන්නෙ ඉන්නෙ"

වෛද්‍ය කේසර එසේ පැවසුවද මේ දක්වා ටෙරන්ස් නාගහවත්ත ගේ සැලසුම් ගැන කල්පනා කරන විට මෙය සුලු කොට තැකිය හැකි දෙයක් නම් නොවීය.

"ආ අනෙක...ඩොක්ටර් පාරමී ව ඇඩ්මිට් කරන්න ආව අය අතරෙ උන්නා ඒ හරියෙ ශොප් එකක් කරන කෙනෙක්.එයා භාරකාරයෙක් ආවොත් දෙන්න කියල මොබයිල් නම්බර් එක දීල ගියා.උඹට මෙච්චර ළඟට ආව එකේ පොඩ්ඩක් ගිහින් කතාකරල ගියාට පාඩු නෑ.මොකද අපිට ඔක්කොම ඉන්ෆොමේෂන් ගන්න ඕනවෙන්නෙ නෑනෙ.අපි බලන්නෙ ලෙඩා ගැනනෙ"

කේසර තමන්ට සිහිවූ යමක් එක්වනම පැවසීය.

"ඔව් ....අපි යමු කෝකටත් ඒ කෙනාව මීට්වෙන්න."

නිසල් පැවසුවේය.

"මචං දැන් කොහොමත් ඩොක්ටර් පාරමී අවදිවෙන්නෙ නෑ. උඹ දැන් බලාගත්තනෙ.අවුලක් නෑ.මතුපිටින් යන බර්න් එකක් විතරයි.හෙට උදේ එන්න මං වෝඩ් එකේ ඉන්නව"

කේසර පැවසුවේ රෝගීන් බලන්නට යන්නට සූදානම් වෙමිනි.ඉතා කාර්‍යබහුල තත්වයක් මධ්‍යයේ වුවද තමා වෙනුවෙන් කාලය කැප කිරීම ගැන සිය මිතුරාට බෙහෙවින් ස්තුතිවන්ත වූ විශ්ව නිසල් සමගින් රෝහලින් පිට වී අදාල ප්‍රදේශය වෙත ගමන් කළේය .

ඇස් වාට්ටුව අසලට පැමිණ අදාල දුරකතන අංකයට ඇමතුමක් ගත් විශ්වට 

"හෙලෝ"හඬින් පිළිතුරු දුන්නේ පිරිමි පුද්ගලයෙකි.

"මේ මහත්මයාගේ නම්බර් එක මට දුන්නේ ජෙනරල් හොස්පිට්ල් එකෙන්.අද හවස අද ඔයාල ගිහින් ඇඩ්මිට් කරේ මගේ වයිෆ්ව." 

විශ්ව පැවසුවේ ස්තුති පූර්වක හඬකිනි .

" ආ මහත්තයා ද ඒ ? මහත්තයාට පුලුවන්නම් මගේ කඩේට පොඩ්ඩක් එන්න."

ඒ තැනැත්තා පැවසුවේය.

"ඔව් අපි මේ දැන් ඇස් වාට්ටුව ඉස්සරහට ඇවිල්ලා ඉන්නේ.මට තැන දැන ගත්තොත් එන්න පුළුවන්."

විශ්ව පැවසුවේය.

"පොඩ්ඩක් ඉන්න මහත්තයා. මම එලියට එන්නම්. පාර පනින තැනින් ඇවිල්ලා පොඩ්ඩක් වමට එන්න" 

වමට හැරුණු තැන වූ කඩයකින් පිටතට ආ පුද්ගලයෙක් සිය දකුණු අත ඔසවා ගෙන සිටිනු විශ්ව දුටුවේය .ඔහු නිසල් සමගින් ඒ දෙසට පැමිණුනේ සිය දකුණු අත ඔසවමිනි.

"එන්න එන්න මහත්තයා. හිතුවෙ නැති කරදරයක් කරදරයක් නේද උනේ. අපි ඉක්මනට නෝනාව ගෙනිච්ච ඉස්පිරිතාලෙටත්.. මං හිතන්නේ ලොකු කරදරයක් නම් වෙන්නේ නැහැ "

ඔහු පැවසුවේ දැඩි හිතවත්කමිනි.

"අනේ බොහොම ස්තුතියි ඔයාලා ඒ වෙලාවෙ ඉක්මනින් ක්‍රියාත්මක වෙච්ච නිසා තමයි මගේ වයිෆ්ව කරදරයක් නැතුව ප්‍රතිකාර වලට ගන්න පුළුවන් වුණේ. කොහොම ස්තුති කරන්නද මන්දා "

විශ්ව පැවසුවේ එම තැනැත්තාගේ දෑතින්ම අල්ලා ගනිමිනි.

"අනේ මහත්තයා අපි ඔක්කොම මිනිස්සුනේ . කරදරයක් වෙච්ච වෙලාවට මනුස්සයෙකුට මනුස්සයෙක් නැත්නම් කවුද ඉන්නේ. මහත්තයට තව එක දෙයක් මට පුළුවන් කරන්න. මගේ කඩේ සීසීටීවී බලන්න පුළුවන්."

ඒ තැනැත්තා පැවසූයේ විශ්වගේ අතින් අල්ලා ගනිමිනි.

විශ්ව සහ නිසල් මුහුණෙන් මුහුණ බලා ගත්තේ ඒ කාරණය මෙතුවක් තමන්ගේ සිහියට නොආ බැවිනි.

"එන මහත්තයා ඇතුලට අපි ගිහින් බලමු"

එම තැනැත්තා කඩයේ ඇතුළු කාමරයක් වෙත විශ්ව සහ නිසල් සමගින් ගියේය.

අදාල සීසීටීවී ගබඩා කිරීම් දත්ත නැවත නිරීක්ෂණය කරන විට පාරමි පාර මාරුවන්නට පැමිණි මොහොතේ සිට ඉදිරියට සෙමින් සෙමින් ධාවනය කරනු ලැබුවේය .

කැප් තොප්පියක් පැළඳ ගත්තද ඒ අදාළ පුද්ගලයාගේ මුහුණ නිරාවරණය වී තිබුණි .

"ඒක සුම් කරල බලමුද ..?"විශ්ව ඇසුවේය.

එම කොටස විශාලනය කර බලන විට විශ්ව ඉබේම අසුනෙන් නැගිට්ටවුණේය.

"සෑම්.....මේ අර සෑම්නෙ..." විශ්ව නිසල් දෙස බලමින් පැවසීය. 

"හොඳට බලපන් උඹට ෂුවර්මද?" 

නිසල්ද ඒ ආසන්නයට පැමිණ තිරයට එබෙමින් ඇසුවේය. කතා දෙකක් නැත මේ ඒ දාමරිකයා මය. ඉතින් මේ සියල්ලේ අග මුල සිට අගමුල විශ්වට මනාව පැහැදිලි විය.මෙහි මහ මොළකරු කවුදැයි යන්න තවදුරටත් තවදුරටත් සැකයක් නොවේ. විශ්ව නිසල් දෙස බලමින් සුසුමක් හෙලුවේය.

                                                                    **** 

විශ්ව නිසල් සමගින් නැවත වාහනයට නැගුණේ සීසීටීවී පිටපතක්ද ලබාගෙනය.අදාල වෙලඳසැලේ හිමිකරුට මුව නොසෑහෙන සේ ස්තුති කල ඔහු මේ සම්බන්ධයෙන් ක්‍රියාකරන විට ඔහුට කිසිදු ගැටලුවක් නොවන සේ කරන බවටද පොරොන්දු දුන්නේය.

"මහත්තයා මමත් මරදානෙ මිනිහෙක්.ඒ වුනාට වැරැද්දට අසාධාරණයට මම හිටගන්නෙ නිවැරදි පැත්තෙ.මම කිසිදේකට බය නෑ මහත්තයා.ඕනම වෙලාවක මම එනව පොලිසියට උනත්"

ඔහු පැවසුවේය.

"එහෙම මිනිස්සුත් මේ රටේ තාම ඉන්නව බං."

නිසල් පැවසුවේ අවංකවම හිතට ආ පැහැදීමෙනි.

"සෑම් කාරයා මාවත් දන්න මිනිහා වෙද්දි මෙහෙම එකකට අතගැහුවෙ ඇයිද මන්දා?" 

විශ්ව පැවසුවේ කල්පනාවෙනි.

"උඹ තාමත් හිතන්නේ මේක ටෙරන්ස් ගෙ වැඩක් කියලද ?" නිසල් ඇසුවේ විශ්ව දෙස බලමිනි.

"නැහැ කොහෙත්ම නැහැ .මෙතන යන්නේ වෙනම ගේමක්. මොකද කියන්නේ ඌව හම්බවෙන්න යනවද ? නැත්තං කෝල් එකක් දෙමුද ?" 

විශ්ව කාර්යාලයට පැමිණ නිසල් ගෙන් ඇසීය.

"මේ වෙලාවේ උඹ එහෙ මෙහෙ යන එක එතරම් නුවණට හුරු නැහැ.එහෙන් ටෙරන්ස් කාරයා ඇහැ ගහගෙන ඉන්නෙ මොන ගිනි ගෙඩියක් දෙන්නද දන්නේ නැහැ . අපි ඒ හින්දා කෝල් එකක් දීලා බලමු" 

නිසල් ගේ ඒ අදහස වඩා කාලෝචිත බව විශ්ව අවබෝධ කරගත්තේය 

ජංගම දුරකථනයේ ස්පීකරයද ක්‍රියාත්මක කොට කාර්යාලයේ දොර අගුළු දැමූ විශ්ව සෑම්හට ඇමතුමක් ගත්තේය.

"හෙලෝ කවුද මේ කතා කරන්නේ?"

ජංගමයේ එහා පසින් ගොරෝසු කටහඬක් පිළිතුරු දුන්නේය.

"ආ සෑම් මම මේ විශ්ව මහත්තයා කතා කරන්නේ." විශ්ව ආයාසයෙන් කෝපය මැඩ පවත්වා ගනිමින් කතා කළේ නිසල්ගේ උපදෙස් පරිදිය.

"අ..ආ..ආ...වි..ශ්..ව..මහත්තයා.

හරි හරි මතක් උනා.මම මේ හෙන කල්පනාවක පැටලැවිල්ලක උන්නෙ.එකපාරටම මට කටහඬ අඳුරගන්න බැරි වුණා.ඉතිං ඉතින් මොකෝ මේ හදිසියේම මාව මතක් වෙලා " 

මුල දී සෑම් ගොත ගසමින් මෙන් කතා කළද පසුව ක්‍රමයෙන් යථා තත්ත්වයට කටහඬ ගත්තේය.

" බොහොම ලස්සන පටලැවිල්ලකට ඔහේ පටලැවිල ඉන්නවා කියලා කියන්න තමයි මම කතා කළේ.තමුසෙට මොන අමාරුවකට ද මනුස්සයෝ මං බඳින්න ඉන්න ගෑනු ළමයට ඇසිඩ් ගැහුවේ. මං ඒක ලේසියෙන් අත අරියි කියල හිතන්න එපා සෑම්" 

කෙතරම් දුරට ආවේගය පාලනය කරන්නට තැත් දැරුවද සුපුරුදු කේන්තිය ඉස්මතුව එන්නේ පාරමී රෝහල් සයනයේ වැතිර උන් ආකාරය සිහි වන විට ය.

"මේ මොන පිස්සු කතාවක්ද මහත්තයා ...මං මේ හාංකවිසියක් දන්නෙනෑ..මොන ඇසිඩ් ගැහිල්ලක්ද " 

සෑම් නැමති පුද්ගලයා පැවසුවේ ගොත ගසමිනි.

" අද හවස තමුන් එතකොට මං බඳින්න ඉන්න නෝනට ඇස්වාට්ටුවෙදි ඇසිඩ් ගැහුවෙ නෑ...නෑ කියලනෙ කියන්නෙ.එහෙනම් තමුසෙ එනව හෙට පොලීසියට.මගෙ ගාව සීසීටීවී රෙකෝඩ් තියනව.ඒවයෙ ඉන්නෙ කවුද කියල එතකොට බලාගම්මුකො"

විශ්ව කෑගැසුවේ ඉමහත් කෝපයෙනි.

"හා..හා...පොලිසි යන්න කලබල වෙන්න එපා මහත්තයා ...මේක අහගන්නකො.මේවා ඉතින් අපේ නිලනොලත් රස්සාවන්නෙ.කාගෙ කවුද කින්ද මන්ද අදාල නෑ..සල්ලි ලැබෙනවනම් කියන දේ කලා.එච්චරයි .

හැබැයි ඉතින් මහත්තයාට මේක මෙහෙම මාට්ටු උනාට පස්සෙ පොලිසි යන ගානට එනවනන් මම පොලිසි එන්නෙ තනියෙන් නෙවේ....මහත්තයාගෙ අම්මා එක්ක..මොකද නෝනා තමා මට මේ වැඩේ බාරදුන්නෙ."

සෑම් පැවසුවේ ගණනකට නොගෙනය. එවන් දාමරිකයන්ගේ ස්වභාවය එසෙමය.ඉතින් අම්මා ගෙල මුලට හසුකිරීම විශ්ව ගේ කෝපාග්නිය මට්ටුකල හැකි ක්‍රමය ලෙස සෑම් වටහාගත්තේය.

"අනික මහත්තයා , මං මේවා පුරුදු වෙන්න කරන ඒවත් නෙවේනෙ.මට ඉතින් මහ උළු ගෙදර උනත් හොඳට පුරුදු තැන.හැබැයි ඉතින් යන්න උනොත් මම ලොකුනෝනාගෙ ඔක්කොම කොන්ත්‍රාත් ඉතිහාසෙම පොලිසියට දීලා තමා යන්නෙ හරිද මහත්තයා " සෑම් පැවසුවේ වක්‍රමාර්ගයෙන් තර්ජනාත්මකවය.

විශ්ව ජංගමය විසන්ධිකලේ හිසකේ ඇදගනිමින් අසුනට කඩාවැටෙමිනි.අම්මාගේ ගතිලක්ෂණ මෙසේයැයි දැන උන්නද ඇය මෙතරම්ම කුරිරු ලෙස හැසිරේ යැයි ඔහු සිතුවේ නැත.

"මොකද බං ..මම කරන්නෙ?"

විශ්ව ඇසුවේ අසරණව ගිය හඬිනි.නිසල් සියල්ල අසා උන්නේ ඒ හා සමාන කම්පනයෙනි.

"අපි පාරමී සනීප කරගෙන ඉම්මු බං .ඕක ප්‍රශ්නයක් තමයි.ඒත් මේ වෙලාවෙ අපි ඕකා පස්සෙ පන්නන්න ගියොත් ඌ කරන්නෙ අර කිව්ව දේම තමයි"

නිසල් සිය මිතුරාගේ උරහිසට තට්ටු කරමින් පැවසුවේය .

විශ්ව නිවෙසට පැමිණියේ කඩාවැටුණ මනසින් යුතුවය.පාරමී සයනයේ වැතිර උන් අසරණ භාවය තමාහට කිසිදා අමතක කල නොහැකි වනු ඇත. 

"බූරුවො...මෙච්චර හරියක් වෙලා තියෙද්දි උඹ මගුලෙ ගියාද ?" 

නිවෙසට ගොඩවදිනා විටම අම්මා විශ්වගේ ඇඟට කඩාගෙන පැන්නේය.විශ්ව ඇයදෙස බැලුවේ අධික කෝපයෙනි.

"අර කෙල්ල මැරුණෙ උඹේම අවාසනාවට.දෙයියනේ සාගරයක් වගෙ දේපල නේද ? එක්කො උඹ ඒකිව බැඳගන්න තිබ්බ කලින්."

අම්මා මේ සා කුරිරු ගැහැණියකැයි විශ්වට අදහා ගන්නටද නොහැක.ඇය මේ කම්පා වන්නේ ශෙරීනාගේ මරණය ගැන නොව අතහැරීගිය බූදල් දේපල ගැනය.විශ්ව කලකිරීමෙන්ම නිහඬව කාමරය වෙත පියමැන්නේය.

" උඹලා ගෙ පවට පින් දෙන්න බෑ.එහෙන් එල්ලගත්තා ආතක්පාතක් නැති එකියක්..."

අම්මාගේ හඬින් විශ්ව වියරු වැටුණේ පාලනය කරගන්නට නොහැකි අන්දමට ය .

"ඔව් අන්න ඒ ආතක්පාතක් නැතිඑකී ඇසිඩ් පාරක් කාල ඉස්පිරිතාලෙ..අම්මට සතුටුයි ද දැන්"

විශ්ව කෑගසා ඇසුවේ අසල වූ මල්බඳුනකට පයින් ගසමිනි.අම්මාගේ මුව විවර වූයේ මවිතයෙනි.ඇයගේ යටිසිත උදම් වූයේ සෑම් මේ සා ඉක්මනින් මේ කාර්‍යය කිරීම ගැනය.

"මං කිව්වෙ...මං කිව්වෙ...ආතක්පාතක් නැති එවුන්...හැදියාව කොහොමට ඇත්ද..?මොකක්හරි නැහැදිච්ච කමක් කරන්න ඇති නැත්නම් ඇසිඩ් පාරක් කන්න වෙන්නෙ නෑනෙ."

අම්මාගේ මුහුණේ මතුවන ප්‍රීති රේඛාවන් විශ්ව හොඳින්ම දුටුවේය.

"අම්මා දන්නව ඇතිනෙ ඒක කලේ කවුද කියල ..නේද අම්මෙ.."

විශ්ව ආපසු අම්මා වෙතට හැරී ඇසුවේය.

"මං...මං කොහොමද දන්නෙ.."

අම්මාගේ ස්වරය ගොත ගැහෙන්නට වූයේ එසැනෙනි.

"අන්න සීසීටීවී වල සෑම් ව හොඳට පේනව එතන.මං සෑම්ට කතාකලා.ඌ කියන්නෙ පොලිසි යනව නම් ඌ අම්මා එක්කම එන්නම් කියල.එහෙනං අම්මා ඌ එක්කම බලාගන්නකො ඉතුරු ටික"

විශ්ව අම්මා දෙස බැලුවේ සෝපහාසයෙනි.

අම්මා අඩක් විවර මුවින් ඔහු දෙස බලා උන්නාය.විශ්ව කාමරයට වැදී දොර වසාගත්තේ මහහඬිනි.

ඇඳ උන් ඇඳුම් පිටින්ම සයනයට වැටුණ විශ්ව සිය අතවූ ආවරණයැති කවරය පිටතට දමා පාරමීගේ අත්බෑගය ගත්තේය.ඇයගේ ආවේණිකම විලවුන් සුවඳ තවම බෑගයේ දැවටී ඇතුවාසේය.

ආපසු කාමරයේ දොරවෙත ගිය විශ්ව එය අගුලු දමා සයනය වෙත පැමිණියේය.

පාරමීගේ බෑගය තුල ඇයගේ ජංගමය ,මුදල් පසුම්බිය සහ කුඩා දිනපොතක් විය.ඒ හැරුණ විට කුඩා ප්‍රමාණයේ ඇසුරුමක පනාවක්, සුවඳ විලවුන් කුඩා බෝතලයක් සහ ටිෂූ පැකට්ටුවක් විය.

විශ්ව ඇයගේ ජංගමයේ ස්ක්‍රීනය මත ඇඟිල්ල තැබීය.එහි මුහුණතේ වූයේ ඔවුන් දෙදෙනා වැව් ඉමක දී ගත් සේයාවකි.එදා ඇය තම උරහිස බදා වැලඳගෙන මෙම සේයාරුවට මුහුණ දුන් ආකාරය ඔහුට සිහිවිය. ඇය අද සිටින්නේ ගිලන් යහනතක අධික වේදනාබරවය.විශ්ව ජංගමය නැවත බෑගයට දමා ඇයගේ මුදල් පසුම්බිය විවර කලේය.එහි විශ්වගේ සේයාරුවක් සහ අම්මාගේ සේයාරුවක් එක්පසක විය.ඇයගේ ජීවිතයේ තමා ඉන්නා තැන විශ්වට ඉතින් රහසක්ම නොවේ.විශ්ව සුසුමක් හෙලා ඇයගේ කුඩා දිනපොත විවරකලේය.

**********************************************************************************

යලි හමුවෙමු 

කිත්මා වාසනා දහනායක 

(විසිරි සිහින)