11.එකොලොස් වෙනි කොටස ( හසරැල් සැලුනාවේ)

 

සරෝජ් හිරිපිටිය නීති විද්‍යාලයෙන් සමත්වී නීතිඥවරයෙකු වශයෙන් කාලයක්ම ජනප්‍රියතාවය හිනිපෙත්තේ ඉහළටම නගිමින් සිය වෘත්තීය ජීවිතය සාර්ථක කරගනිමින් උන්නේය. මා හට නොදැනෙන්නට රත්නායක නිවසට ඉඳහිට පැමිණ ගොස් තිබූ ඔහු මානවී සුරතල් කරන්නේ පුදුමාකාර බැඳීමකින් බව ඉඳහිටක මෙන් රත්නායක යුවළගෙන් ඉබේ මෙන් කියවිය.

ඒ කිසිවක් ගණන් නොගන්නා සේ උන්නද විටෙක හද පතුලේ ඇමිණී ගිය කටුවක් මෙන් රිදුම් දුන්නේ අමතක කළා යැයි සිතාගෙන ඉන්නා මුත් කිසිදා අමතක කළ නොහැකි අතීතයයි .එහෙත් ඔහු මා සම්බන්ධයෙන් යම්කිසි අදහසක් හිතේ තබාගෙන සිටියහොත් එය ඔහුටම කරන අසාධාරණයක් බව මම සිතීමි .එහෙයින් කිසි කිසි සේත් ඔහුට බුරුලක් නොදෙන්නට මම තරයේ තීරණය කොට ගත්තෙමි .

මේ වකවානුවේ සරෝජ් හිරිපිටිය දේශපාලනයට පිවිසීම ද නිරායාසයෙන්ම සිදු විය.මා අතීතයේ සිටම බෙහෙවින් අකමැති වූ දේශපාලනය යන මාතෘකාව අවසානයේ ඔහු තෝරා ගත්තේ මගෙන් මිදී ගිය ජීවිතයට විකල්පයක් වශයෙන්දෝ යැයි මට විටෙක සිතුණි.මේ අයුරින් ඔහු සිය ජීවිතය ඉදිරියට ගෙන යන විට මා ඔහුගේ ජීවිතයෙන් සදහටම පැත්තකට තල්ලු වී යා යුතු බව මම විශ්වාස කළෙමි. සරෝජ් හිරිපිටිය වසර ගණනාවකට පසු පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරයෙකු වශයෙන් දිවුරුම් දුන් දා රත්නායක නිවසේද කිරිබතක් හැදුණි.

"සරෝජ් පුතා කියන්නේ මේ රටේ මිනිස්සුන්ට මොකක්හරි හොඳ දෙයක් කරන්න පුළුවන් උණුවෙන හදවතක් තියෙන මනුස්සයෙක්.පවතින දේශපාලනයට අනුගත වෙලා ජරාජීර්ණ මඩ ගොහොරුවේ ගිලෙන්නේ නැතුව රටට යමක් කරන මනුස්සයෙක් වුනොත් ඒ ඇති"

රත්නායක මාමා පැවසුවේ සරෝජ් සම්බන්ධයෙන් ඔහු තුළ වූ දැඩි බැඳියාව වචන වලට හරවමිනි. කවදත් රත්නායක මාමා සරෝජ් හට සැලකුවේ සිය පුතුහට තරම්ම ආදරයෙනි.

"අපි කොච්චර කාලයක් මේ දරුවාව දන්නවද? ඇත්තෙන්ම රටට වැඩක් වෙන මනුස්සයෙක් වේවි ඒ දරුවා මහත්තයා"

රත්නායක නැන්දා ද ඌන පූර්ණයන් සැපයුවේ මා නිහඬව බලා සිටියදීය. මේ කතාබහට කෙතෙක් එකඟ වුවද මගේ මුනිවත දරාගන්නට මට ඒ මොහොතේ සිදුවිය. පාර්ලිමේන්තුවට යන ප්‍රථම දවසේ දී සරෝජ් හිරිපිටිය රත්නායක නිවසට පැමිණියේ කිරිබත් කටක් කා යන්නටය .මම මුළුතැන්ගෙයෙහි දොර රෙද්දෙන් මුවාවී නිහඬව උන්නෙමි. මානවී සුපුරුදු පරිද්දෙන්ම ඔහු දුටුවිට තාත්තා හඬ නගමින් පෙරට දිව ගියාය. කෙසේ හෝ මේ ආමන්ත්‍රණය නැවැත්විය යුතුය .පාර්ලිමේන්තුවට යන පුද්ගලයෙකු වශයෙන් හා නැවත මන්ත්‍රීවරයෙකු, ඇමතිවරයකු ලෙසින් ඔහු දිනන්නට යන ජීවිතයට මේ ආමන්ත්‍රණය පවා අහිතක් විය හැක.මානවී පෙර පාසල් යන වයසේ සිටින්නියක් නිසා ඇයගේ තාත්තා යන සංකල්පය ඇයට නම් දැන් ටිකෙන් ටික අවශ්‍යතාවයක් වී පවතී

"අම්මා, ටීචර් කිව්වා my family අඳින්න කියලා .අපි අඳිමු ද?"

මානවීගේ පළමු බෝම්බය පිපිරුණේ අන්න ඒ ආකාරයෙනි .මේ වන විට ඇය සිව් හැවිරිදි වියේ පසුවූවාය.රැකියාවෙන් නිවාඩු ලැබුණු ඉරිදා දිනයේ මම ඇය සමගින් පෙර පාසල් කටයුතුවල යෙදෙමින් උන්නෙමි.මානවීට හා මට ආහාර වේල් සැකසීම ඉතා පහසු විය .ඇය සාදා දෙන ඕනෑම දෙයක් කිසිම කරදරයක් නොමැතිව කන දැරියක් වූවාය .ඇයගේ ළමාසිතේද බොහෝ ආශාවන් තිබෙන්නට ඇත .ඉඳහිටක ඇය පිටතට රැගෙන ගිය ද මගේ හිතේ සැමවිටම දුවණියගේ ආරක්ෂාව පිළිබඳව විශාල බියක් තිබුනි .එහෙයින් ඇය හා මා තනිව පිටතට ගමන් යන සීමාව මා විසින්ම පනවාගෙන තිබුණි .කොහේ හෝ යන්නේ නම් රත්නායක නැන්දා සහ මාමා සමඟ මිසක තනිව නොයන්නට මම වග බලා ගත්තෙමි .

මානවී සමගින් කුඩා මේසය අසල සිට ඇයගේ සිතුවම නිර්මාණය කරන්නට සහාය දෙමින් උන් මා හට කාමරයට යන්නට සිදුවූයේ ජංගම දුරකථනයට ආ ඇමතුමකට සවන් දීමටය .එම ඇමතුම විනාඩි දහයක් පමණ දිගට පැවතුණ පසු මා යළිත් එනවිට මානවී සිතුවම සම්පූර්ණ කරමින් උන්නාය.

"කෝ බලන්න චූටි දූ අපි බලමුකෝ චිත්‍රය"

මානවී සිතුවම මා වෙත දිගු කළාය .එහි වූයේ ඇය සහ මා පමණක් නොව වැඩිහිටි පිරිමි පුද්ගලයෙකි. මගේ ළය වේදනාවෙන් ඔද්දල් වී ගියේය .

"පුතේ කවුද ඉතිං මේ?" 

මම ඇසට පිරුණාවූ කඳුළු වළකා ගනිමින් ඇයගෙන් ඇසීමි. 

"තාත්තා" 

මානවී වරදක් කලා සේ මගෙන් ඇස් සඟවමින් පැවැසුවාය .

"අපිට තාත්තා කෙනෙක් නෑනේ පුතේ"

කෙසේ හෝ කුඩා දියණියට එය ටිකෙන් ටික පහදා දිය යුතුව ඇත.ළමා මනසට දරාගන්නට අපහසු බවක් ඇත .එහෙත් මේ මුලාව මේ බොරුව තව කෙතෙක් කාලයක් ඇයට කරන්නද?

"ඉන්නවා" 

මානවී තරමක් තදින් පැවසුවාය.මම විමසුම් දෑසින් ඇය වෙත බලා උනිමි.

"ඉන්නවා?"

මම එහෙම ප්‍රතිරාවය කළෙමි.

"ඔව් මගේ තාත්තා ඉන්නවා. ඔයා ඔෆිස් ගියාම එයා එනවා මාව බලන්න" 

මානවී මේ පවසන්නේ සරෝජ් ගැන විය යුතුමය.මා හට ඇති වූයේ දුකක්ද වේදනාවක් ද බියක්ද තරහක් ද යන්න මටම සිතාගත නොහැක .දියණිය මතින් මේ තරහ පිට කර ගැනීමට මට කිසිදු අවශ්‍යතාවයක් නැත . මෙය ඔහුට මා විසින්ම තදින් ප්‍රකාශ කළ යුතුව ඇත .

"දෝණි චිත්‍රය අඳින්නකෝ මම කුස්සියට ගිහින් එන්නම්" 

ඡංගම දුරකථනයට රැගෙන මුළුතැන් ගෙය වෙත ගියෙමි .සරෝජ්ගේ ජංගම දුරකථන අංකය ඇමතුවේ මේ කරුණු කාරණා යළිත් වරක් ඔහුට පහදා දෙනු රිසියෙනි. ඇමතුම් වාර කිහිපයක්ම නාදවී විසන්ධි වුවද එය සම්බන්ධව නොතිබුණි. අවසානයේදී මා උත්සාහය අතහැර දමා සිත සැහැල්ලු කර ගත්තේ සුසුමක් හෙළමිනි.

හවස් යාමයේ නිවස ඉදිරිපිට සරෝජ් හිරිපිටියගේ කැබ් රථය නැවත්වුයේ මා මානවී සමගින් මිදුලට වී සිටිනා විටය. එකත් එකටම මවිසින් නොනවත්වා දුන් ඇමතුම් ඔහු මා වෙත රැගෙන එන්නට හේතුවන්නට ඇත. මම නිහඬව නැගී සිටියේ ඔහු ගෙතුළට පියමනිද්දීය. මා මිදුළේ සිටිනවා දැකදැකත් ආඩම්බර ලීලාවකින් සිය නිවසට ඇතුල් වන්නාසේ ඔහු එහි පිවිසුණේය.කුඩා සාලයේ සෝපාවට බරදුන් සරෝජ් හිරිපිටියගේ ඇකයට වැදුනේ මානවීය.

"තාත්තා.."

ඈ අතෝරක් නැතිව ඔහු සමගින් සුරතල් වෙමින් සිටියාය.මම නිහඬවම දොරට හේත්තු වීමි.

"නිවී ඇයි මට දිගටම කෝල් කරල තිබුණේ?ඒකයි මම ආවේ හදිස්සියේම. උදේ පාර්ලිමන්ට් එකේ හිටියේ. පර්සනල් ෆෝන් එක කැබ් එකේ තියලා ගියේ"

සරෝජ් හිරිපිටිය දියණියගේ හිස අතගාමින් මවෙතින් ඇසුවේ එක එල්ලේම මගේ දෑස් දෙස බලමිනි.

මම දෑසින් දියණිය පෙන්වූ විට සරෝජ් හිරිපිටිය ඔහු රැගෙන ආ රසකැවිලි පාර්සලය දියණිය අත තැබුවේය.

"චූටි දූ කාමරේට ගිහිල්ලා එහෙනම් මේක කන්නකෝ" 

ඔහු දියණිය සිය තුරුලෙන් මුදාහරිමින් පැවසුවේය. දියණිය රසකැවිලි පාර්සලයද සමගින් ගෙතුළට දිව ගියාය.මම නිහඬව ඔහුගේ ඉදිරි අසුනේ ඉඳ ගත්තෙමි.

"මොකක්ද ප්‍රශ්නය?" 

සරෝජ් සිය සුපුරුදු නිවුණු හඩින් ඇසුවේය. මම මොහොතකට නැගිට ගොස් මානවී ඇඳි සිතුවම ගෙනැවිත් ඔහු අත තැබුවෙමි. සරෝජ් හිරිපිටිය එම සිතුවම දෙස මොහොතක් බලා සිටියේය. ඔහුගේ මුහුණේ ඇදුනේ අපූරු සුන්දර සිනහවකි. එය මා හට තව තවත් මාගේ ආවේගය අවුලන්නක් විය .

"දරුවට තේරෙන දේ අම්මට තේරෙන්නේ නැති එක තමයි මෙතන තියෙන ප්‍රශ්නය"

ඔහු සිය සුපුරුදු සිනහව අතරින් පැවසුවේය.

"මේක විහිළුවක් නෙමෙයි.ඇයි ඔයා මේක තේරුම් ගන්නේ නැත්තේ? දරුවා මේ විදියට ඔයාට තාත්තා තියන්න ගියාම ඉස්සරහට කොච්චර ප්‍රශ්න ඇති වෙනවාද කියන එක ඔයා තේරුම් ගන්න" 

මම තදින් ඔහුට පැවසුවෙමි. සරෝජ් හිරිපිටිය සිය දණහිසට අත් දෙක තබා ඉදිරියට නැවුණේය.

"මොකද තියෙන ප්‍රශ්නේ? මෙතන කිසිම ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙන්නේ නැහැ. ඔයාගේ හිතුවක්කාර කම තමයි මෙතන තියෙන ලොකුම ප්‍රශ්නය"

ඔහුගේ ස්වරය දැඩි වෙමින් පැවතුණි. සරෝජ්ගේ ඒ දැඩි වදන් හමුවේ මම කවදත් තිගැස්සී යමි.

"හිතුවක්කාර කමට වඩා තියන උද්දච්චකම" 

ඉන්පසු ඔහුගේ හඬට කෝපයක්ද එක් වෙමින් පැවතුණි.ඔහු කෝප ගන්නේ බොහෝ කලාතුරකිනි. මම මොහොතක් නිහඬ වීමි .

"නිවේතා තේරුම් ගන්න .දරුවාට මේ තාත්තා කෙනෙක් ඕනම කාලේ .මොන්ටිසෝරියට ගියාම අනෙක් දරුවන්ගේ තාත්තාලා ඉන්නකොට දරුවාට මොනවද හිතෙන්නේ? ඇයි ඔයා ඔයාගෙ දරුවාගේ මානසිකත්වය ගැන හිතන්නේ නැත්තේ?"

සරෝජ් ඇසූයේ මගේ දෑසින් දෑන් මුදා නොගනිමිනි. 

"මං හිතනවා..හිතුවා කියලා මේ ප්‍රශ්න විසඳන්න ක්‍රමයක් නෑ.ඒ ප්‍රශ්න කොහොම වෙතත් ඔයා මේකට මැදිහත් වෙන්න ඕනේ නැහැ කියන එක මම මුල ඉඳලම ඔයාට කිව්වා .මේ විදියට අපේ ජීවිත වලට එන්න එපා .ඔයාට ඔයාගේ ගමනක් යන්න තියෙනවා .මේක තේරුම් ගන්නේ නැත්තේ?" 

මම ඔහුට පැවසුවේ ඔහුගේ හැඟීම්බර හඬින් හිත එහෙමෙහෙ දුවන්නට ඉඩ නොදීය .ඔහු මේ කිසිවක් තේරුම් ගන්නේ නැති බව මම දැන උනිමි . මා එක්වරක් හිතුවක්කාර වේ නම් ඔහු දහ වතාවක් හිතුවක්කාර වන තත්ත්වයට ඔහු පැමිණ තිබුණි .ඉතින් මේ සියල්ලටම විසඳුමක් මා විසින් සොයා ගත යුතුය. 

සරෝජ් එදවස සමුගෙන ගියේ අමනාපයෙන් බව මම දැන උනිමි .එහෙත් ඔහු දියණිය බැලීමට රත්නායක නිවසට පැමිණීම අතහැර ගොස් තිබුණේ නැත .මේ සම්බන්ධයෙන් මා නිලීකා සමඟ කතාබහ කිරීමට 

කීපදිනක්ම උත්සාහ ගත්තද ඇයට උන්නේ සරෝජ්ගේ මතයේය .

'නිලී. එක දෙයක් තේරුම් ගන්න .මේ විදියට ගියොත් මට දරුවාත් අරන් කොහේ හරි යන්න සිද්ධ වෙනවා .මට මේ රස්සාව කරගෙන මේ දරුවව හදා වඩා ගන්න නිදහසක් දෙන්නෙ නැත්තේ ඇයි?"

මා පැවසුවේ ඉවසීමේ අන්තයටම ගිය දිනයකය.

"හරි හරි උඹ කලබල වෙන්න එපා .මං අයියට කියන්නම්කෝ"

ඇතැම් විට නිලීකා මා කලබල වීම ගැන බිය වන්නට ඇත .මන්ද යත් විටින් විට මා පාලනය කරගත නොහැකි තරමේ ආවේගයන්ට ලක්වීම තවමත් සිදුවන බැවිනි .එහෙයින් මා කේන්ති ගස්සා ගැනීමට වඩා ඉවසීමෙන් කටයුතු කරන්නට මා අවට සිටි සෙසු පුද්ගලයෝ උත්සුක වූහ .

මේ වන විට නිලීකා සිටියේ ඔස්ට්‍රේලියාවේය.ඇය සිය ස්වාමියා සමගින් එහි ගත කළේ සුවපහසු දිවියකි.වසරකට වරක් මව්බිමට පැමිණෙන නිලීකාගේ වැඩි කාලයක් ගත වූයේ මානවී සමඟිනි .ඇය රැගෙන එන්නාවූ ගමන්මලු ගොන්නේ ,මානවී වෙනුවෙන් බොහෝ දෑ තිබුණි .අම්මා තරමටම මට ආදරය කරන්නා වූ නැන්දා කෙනෙක් සිටීමම මානවීගේ වාසනාවට හේතු විය.

ජීවිතයේ සිදුවන බොහොමයක් කාරණා යහපත් අතට වෙමින් තිබියදී නොසිතූ අන්දමේ කරදරද කඩා පහත්වෙමින් තිබුණි. මා සිටිනා තැන පාලිකා අක්කාට කුඩම්මාට සහ තාත්තාට අනාවරණය වූයේද මේ අතරතුරදීය .ලැජ්ජා නැතිකම මහමුදලිකමටත් වඩා ලොකු බව කිය වෙන්නා වූ පුරාතන කතාවට සාක්ෂි සපයමින් තාත්තා කුඩම්මා සමග පාලිකා අක්කා මා නිවසට කඩා වැදුනේ එහෙව් දිනයකය .ඉරිදාවක් වූ හෙයින් මා නිවසේ ගත කළේ මානවී සමගින් බොහෝ නිදහසේය.

ඉරිදාව යනු මානවීගේ සහ මගේ දිනයය. එදිනට අප දෙදෙනා අපේම ලෝකයේ සියලු සතුටු පෙති එක්කාසු කරමින් නිදහසේ සිටින්නෙමු. ආසා කරන රසමසවුලක් හදන්නට මානවී සිය සිඟිති දෑත පා මා හා එක්වන්නීය. ඉතින් ඇයගේ සෙල්ලම් ගෙදර ඇය අම්මා වී මම ඇයගේ දියණිය වෙමින් ගතකළ මොහොතකි එය.

උදෑසන දහයට පමණ ගේට්ටුවට තදින් ගසන්නාවූ හඬකින් අපගේ කුඩා සාලයේ සෙල්ලම් කරමින් උන් මානවී ඉදිරිපස ජනේලය මදක් විවරකොට ගේට්ටුව දෙස බැලුවාය.

"අම්මා අන්න කවුද ඇවිල්ලා"

මානවීගේ පසුපසින් ජනේලය වෙත පැමිණි මා තිගැස්සී ගියේ ගේට්ටුවට එපිට සිටින්නා වූ අය දැකය. මගේ ජීවිතයෙන් සදහටම ඈත් කර තිබූ මේ නරුම මිනිසුන් යළිත් මා පසුපස පැමිණෙන්නේ කුමන හේතුවකට දැයි මට ඉතා බියක් ඇති විය. ඔවුන් කෙසේ මා ඉන්නා තැන සොයාගත්තේදැයි මට ඉමහත් බියක් දැනුණි.

වහ වහා ජංගම දුරකථනය අතට ගත් මම රත්නායක මාමාහට දුරකථන ඇමතුමක් දී දැනුම් දුන්නේ මේ කඩා වැදීම සම්බන්ධවය .

"පුතේ මායි නැන්දයි දැන් ඉන්නේ කොළඹ ඇවිල්ලා .අපි එන්න ගියොත් තව පැයකට මෙහා අපිට එන්න වෙන්නේ නැහැ ට්‍රැෆික් එක නිසා .ඉන්න මං මොකක් හරි ඉක්මනට කරන්නම් කලබල වෙන්න එපා . ෆෝන් එක ඕෆ් කරන්නත් එපා. ඕකෙ රෙකෝඩින් ඔන් කරගන්න" 

රත්නායක මාමා පැවසුවේ මඳක් කලබල ස්වරයෙනි. ඇත්තෙන්ම මේ වන විට මා හට මගේ ජීවිතයේ කිසිදු බයක් නැති වුවද මානවී සම්බන්ධයෙන් මා හට ඇති වූයේ පුදුමාකාර බියකි.

"නිවේතා දුව ඔයාගේ විසිටර්ස්ලා වගයක් ඇවිල්ලා" 

ඒ වනවිට ගෙහිමි කාන්තාව වූ රීටා ඇන්ටී ගේට්ටුව විවර කොට ඔවුන් ඇතුළට ගෙනද හමාරය .ඉතින් තවදුරටත් මාහට තුළ සැඟවී සිටින්නට නොහැකි විය.සිනා නොමැති වතින් ඉදිරි දොර විවෘත කළෙමි.

"ආ මේ ඉන්නේ මොකද හැංගිලා?" 

කුඩම්මා අනවසරයෙන්ම නිවස තුළට ගොඩවැදුණාය .මානවී බියෙන් මෙන් මගේ පිටුපසට වූවාය.ඇය කවදත් දැකුම් බැල්මෙන්ම මිනිසුන් වටහා ගන්නීය.නොගැලපෙන නුසුදුසු යැයි දැනෙන්නාවූ පුද්ගලයන් ප්‍රතික්ෂේප කරන්නීය .මම කිසිත් අදහසක් නැති වතින් ඔවුන් දෙස බලා උන්නෙමි .තාත්තාද ඇය පිටුපසින් පාලිකා අක්කාද නිවස තුළට ගොඩ වූයේ මම හරියටම ඔවුන්ගේ නිවසක සිටින්නාක් සේය.

"පෙනෙන විදිහට නං එච්චර ලොකු කරදරයක් නෑ වගේ .මේ යස අගේට ඉන්නෙ"

තාත්තා පැවසුවේ අත් දෙක පිටුපසට බැඳ ගෙන සාලය පුරා ඇවිදිමිනි .මොවුන් මේ අන්දමින් මගේ ජීවිතයට එබිකම් කරන්නේ යළිත් මා බියපත් කොට කුමන අයිතියක් හෝ ලබා ලබාගැනීමට දැයි මට සිතා ගත නොහැක.

"බබා කෝ ඔයා මෙහාට එන්න කෝ" 

පාලිකා අක්කා අත දිගුකරමින් මානවීට කතා කළ ද ඇය එය ප්‍රතික්ෂේප කරමින් තව තවත් මා පිටුපසට වූවාය.

"එයා අදුරන්නැති අයට කැමති නැහැ" 

මම දියණිය මගේ ගතට ළං කරගනිමින් පැවසුවෙමි.

"අඳුනන්න දෙයක් නෑ .බැලූ බැල්මටම නම් ඒ ඩෙන්සිල්ගෙ දුව කියලා පේනවා .ඉතින් මොකද අඳුනන්නැත්තෙ .ඒ අයිතිය තියෙන්නේ අපිටනේ" 

පාලිකා අක්කා කියවාගෙන ගියා ය .ඒ මොහොතේ දී මා හට වැටහුනේ මොවුන් මේ පැමිණි කාරණය මා සිහිනෙකින්වත් නොසිතූ දෙයක් බවය.

"මොන ඩෙන්සිල් කෙනෙක් ගැන ගැනද මේ කියන්නේ .මේ පාලිකා අක්කේ මං මෙච්චර කාලයක් බොහොම ඉවසීමෙන් ගත කලා .මගේ ජීවිතයේ ඕගොල්ලොන්ට තවදුරටත් ඉඩක් නැහැ .ඒ දරුවා මගේ මිසක් කාගෙවත් නෙමෙයි .අන්න ඒක මතක තියාගන්න" 

මම ඉවසීමෙන් එහෙත් තදින් ඇය වෙත පැවසීමි .

"හරි හරි කලබල වෙන්න එපා .ඒවා අපි ටිකක් ඉවසීමෙන් කතා කරමු .අපෙන් වැරදි වුණා තමයි .ඔය දේවල් දැන් අමතක කරමු"

තාත්තා පැවසුවේ සිය ආධිපත්‍යය එතැනට හසු කර ගනිමිනි .ජීවිතයේ කිසිම දවසක මා හට දුවේ කියා අමතා නැති මේ අරුම පුදුම පුද්ගලයා මේ මොහොතේ දී මේ තරම් සිල්වත් බවක් පාන්නේ කුමකටදැයි මම දෙගිඩියාවෙන් සිතුවෙමි .

කෙසේ හෝ මේ සියල්ලම මා විසින් ක්‍රියා විරහිත නොකල ජංගම දුරකථනයෙන් පටිගත වෙමින් පැවතුණි.

"නිවේතා මෙන්න මේකයි දැන් සිද්ධිය .ඔයා දන්නවා පාලිකාට ඩෙන්සිල්ගෙන් දරුවෙක් නොහිටිබව. ඇත්තෙන්ම පාලිකා ගේ ගර්භාශයේ ප්‍රශ්නයක් නිසා එයාට දරුවන් හදන්න පුළුවන් කමක් නැහැ. නමුත් මේ ඔයාට මොන විදියකින් හරි ඩෙන්සිල් ගෙන් දරුවෙක් හැදුනා .ඉතින් ලබන මාසේ ඩෙන්සිල් හිරෙන් නිදහස් වෙනවා.අපි එයාට විශේෂ සමාවක් ගත්තා .ඩෙන්සිලුයි පාලිකායි ඔයාට වන්දියක් දෙන්න කැමතියි.ඒ වෙනුවට මේ දරුවව අපට දෙන්න.පාලිකා අම්මා වෙලා දරුවව බලා ගනීවි නීත්‍යානුකූලව .ඉතින් ඩෙන්සිල් කොහොමත් තාත්තනෙ?"

අතට හසු වූ යමකින් දමා ගසන්නට තරම් කෝපයක් මගේ හිතේ ඇවිලෙමින් තිබුණි .මේ මොහොතේ මා හට මොවුන් තිදෙනාම මරා දමන්නට තරම්ම බිහිසුණු භාවයක් ආරූඪ වෙමින් තිබුණි.

"මගේ යකා අවුස්සන්නෙ නැතුව ආව විදියටම තුන්දෙනාම එළියට බහින්නයි කිව්වේ" 

මම දැඩි ලෙස වෙව්ලමින් කෑගැසීමි.ඒ මොහොතේ අනෙක්සියේ ගේට්ටුව අසල වේගයෙන් තිරිංග තද කොට නැවතුණේ සරෝජ් හිරිපිටියගේ රථයය. වහා පිටුපස අසුනෙන් බැස නිවසට එන සරෝජ් හිරිපිටිය දුටු මා හට ඒ මොහොතේ ඇතිවුනේ කිනම් හැඟීමක්ද යන්න මටම අදටත් වටහා ගන්නට නොහැක.එහෙත් මා තනිව නැතැයි යන හැඟීමක් හිතට හයියක් ඒ මොහොතේ මට ඇතිවන්නට ඇත.

"මොකද මෙතන වෙන්නේ?"

අනවසරයෙන්ම සාලයට ගොඩ වැදුන සරෝජ් හිරිපිටිය ඇසුවේ මගෙනි. මම දියණියද සමගින් අඩියක් පසුපසට තැබීමි.

"ආ , මේ ඇවිල්ල ඉන්නේ මනමාලයා . මේ මහත්තයා වතාවක් පොලිසි උසාවි ගිහින් ලැජ්ජා වුනා මතක නැද්ද? මේක අපේ පවුලේ කාරණයක් . ඔබතුමාට මේකේ අතදාන්න දෙයක් නෑ . කරුණාකරලා ආ අතක් බලාගෙන යන්න හොඳයි" 

තාත්තා කෙතෙක් නම් නරුමදැයි මට වඩාත්ම හොඳින් වැටහුනේ ඒ මොහොතේය . අහස පොලව නුහුලන අපරාධයක් කල ඩෙන්සිල් තවමත් නිවැරදි කරනා තාත්තා , සරෝජ් නොකළ වරදකට පොලිසි උසාවි ගානේ ගෙනගොස් ඒ මදිවාට වහසි බස් ද පවසයි.

"මිස්ටර් මේ , ඔයා නිවේතාගේ නමට තාත්තා උනාට ඔයා හයක් හතරක් නොදන්නා කාලේ ඉඳන් නිවේතාට සලකපු හැටි ඔයත් නොදන්නවා නෙවෙයිනේ. මේ ඔයා කරන්නේ බරපතල වරදක්.මට මතක හැටියට නම් පොලිසියෙන් ඔයාලට අවසානයේදීත් අවවාද කළා නිවේතාට කරදර නොකරන විදියට"

සරෝජ් හිරිපිටිය දියණියට දෝත පැවේද මානවි හඬාගෙන ඔහු තුරුල්ලට පැන්නේද ඒ මොහොතේමය.

"තමන්ගේ ජරාගති ඕනතැනක ප්‍රසිද්ද කලාට කමක් නෑ මිස්ටර්.එත් මේ කිරිදරුවෙක් ඉස්සරහ මේ කරන වැඩේට නම් තමුන්ලා ඔක්කොම පොලිසියට බාරදෙන්නයි වටින්නේ"

සරෝජ් හිරිපිටිය මානවි නලවාගන්නට වෙර දරමින් පැවසිය.

"එක එකා මේ ගෙවල් අස්සෙ දමාගෙන නටන නාඩගම් අපිටත් එහෙන් මෙහෙන් ආරංචි වුණා. අපි දරුවාගෙ අයිතිය ඉල්ලල නඩු කියනවා" 

කුඩම්මා ඒ මොහොතේ සිය මෝඩකම යළිත් ප්‍රදර්ශනයට ගෙන ආවාය.

"අනිවාර්‍යයෙන් නඩු කියමු. ඔප්පු කරන්න හුඟාක් සාක්ෂිත් ඇතිනේ.හැබැයි නඩුව පැරදුණාම නිවේතාට ගෙවන්න වෙන වන්දිය සුලු පටු එකක් කියලා හිතන්න නම් එපා. මොකද නිවේතාගෙ පැත්තට ලංකාවේ ඉන්න හොඳම ලෝයර්ස්ලා ඉන්නවා" 

මා තුෂ්ණිම්භූතව වදනකුදු හෝ නොදොඩා බලා සිටිද්දී සරෝජ් හිරිපිටිය මා වෙනුවෙන් හඬ අවදිකළේය.සිතට දැනුණේ සවියකි. සැබවි.එහෙත් මේ මිනිසුන් නිසා සරෝජ්ගේ ජීවිතයට මෙන්ම දේශපාලන ගමනටද වෘත්තියටද කලු පැල්ලමක් එක්වුවහොත් එය මා දරාගන්නේ කෙලෙසකද?

මගේ ජීවිතය ඉදින් නාස්තිව ගොස් හමාරය.එහෙත් සරෝජ් ..ඔහු තවමත් කීර්තිය උපයා ගනිමින් මිනිසුන් අතර ජනප්‍රිය වෙමින් සිටින්නෙකි.

සමාජ මාධ්‍ය ජාලවලට මෙවන් පවත් උණු කැවුම් සේ අලෙවියට සහ තලුමරන්නට වටී.එක් රැයකින් සරෝජ්ගේ අභිමානයට පහර නොවැදේද ?

අවසානයේ බොහෝ ලෙසින් අවලාද කියමින් කුඩම්මා තාත්තා සහ පාලිකා අක්කා සමගින් මා නිවසින් පිටව ගියහ.ඔවුන් මේ දක්වා කරන ලද අකටයුතුකම් මෙන්ම ඉදිරියේදිත් මාහට සැනසීමෙන් සිටින්නට ඉඩ නොදෙන බව මට සක්සුදක් සේ විශ්වාසය. ඔවුනට දැනගන්නට නොලැබෙන සේ මෙතුවක් කල් මා ගෙවූ අදෘෂ දිවිය කෙසේ හෝ ඉතින් සමාප්ත විය.

ඩෙන්සිල් හිරෙන් නිදහස් වී පැමිණි පසු පාලිකා අක්කා මානවී ඔවුන් වෙත ලබා ගැනීමට සියලුම වෙර වීරිය දරන බව මට විශ්වාසය. මෙම අරමුණ සාක්ෂාත් කර ගැනීමට ඔවුන් මා හට කෙතරම් පහත් චෝදනාවන් ගොනු කරයිදැයි අනුමාන කරන්නට ද නොහැකි තරම්ය.

එහෙයින් මා ඉන් පෙර තීරණයක් ගත යුතුය. මා මුහුණ නොදුන්නද සරෝජ් හිරිපිටිය මවෙතින් සමුගෙන ගියේ කිසිසේත්ම බිය නොවන්නටයි යළි යළිත් පවසමිනි. නිහඬවම බිම බලාගෙන සිටියෙමි .

"ඔය තරම් බය වෙන්න ඕනේ නැහැ නිවී. ඔය මිනිස්සුන්ට කරන්න පුළුවන් දෙයක් නැහැ. මම ඉන්නවනෙ."

කුඩම්මාගේ සහ පාලිකා අක්කාගේ කෑගැසීමට බිය වී හඬා වැටුණු මානවී සරෝජ් අයියාගේ උරහිසේම හිස ගසාගෙන නින්දට වැටී තිබුණි.මම ඔහු වෙතින් දියණිය ගෙන සයනයේ සතපවා ලූයෙමි.

"මං එවුන්ට දරුවාව ගන්න ඉඩ තියන්නේ නැහැ. ඔයා බයවෙන්න එපා"

නිවසින් බැහැර වී සිය රථයට පිය මනින්නට පෙර එකම එක බැල්මක් මවෙත හෙලූ ඔහු තමාටම මෙන් පවසාගත්තේය.මන්ද මා හා ඔහු අතර සංවාදශීලී බවක් නොවූ හෙයිනි.එය කපාහැරියේ මා විසිනි.මා බෙහෙවින් උද්දච්ච ගැහැණියක්‍ යයි කවදා හෝ මේ සටහන් දුටුවිට මානවී පවා සිතනු ඇත.එහෙත් මා මේ සියල්ල කරන්නේ එදා පටන්ම මා ගැන සිතා නොව අනුන් ගැන සිතනා හෙයිනි.

සරෝජ් හිරිපිටිය නිවසෙන් නික්ම ගිය වහාම මම ඉදිරි දොර වසා අගුලුලන්නට වීමි.එහෙත් ගෙහිමි කත..රීටා ඇන්ටී ඒ මොහොතේ පැමිණියේ සිදුවූ සිද්ධි දාමය ඇයට යම් පමණකින් වැටහුණු නිසා වන්නට ඇත.හිතේ උතුරා යන කේන්තිය සමගින් මට හැඬුම් එන්නට ඔන්නමෙන්න මොහොතේදි එයද වලකාගනිමින් මම යළි නැවතුණෙමි.

"නිවී..මොකද පුතේ ඒ වුණේ? මං ඇත්තෙන්ම හිතුවේ ඒ රිලේශන්ස්ලා කියල.නැත්නම් මම කීයටවත් ගේට්ටුව අරින්නෙ නෑ.අනේ සොරි පුතේ"

ඇය කම්පා වූයේ අවංකවමද නැතහොත් මා හට අනුකම්පාවක් දක්වා සිදුවීම දැනගන්නටද යන්න මම නොදනිමි.කෙසේ වතුදු ඇයට සිදුවීමේ සාරාංශයක් පවසා යළි දොරවසාගන්නට මට හැකිවිය.

මානවී සිහිනෙන්ද ඉකිගසන්නීය.ඇය හැදුණේ වැඩුණේ බෙහෙවින් නිහඬ පරිසරයකය.කෑකොස්සන් ගැසීම්, ද්වේශ සහගත වදන් ඇයට නුහුරුය.ඉතින් මේ සිදුවීම ඇයව කම්පනයකට පත්කරන්නට ඇත.මම ඇය ගත මතින් අතක් දමා ගෙන ඇය ලඟින් ඇලවුණෙමි. මගේ දෙනෙතින් කඳුලු ගලා යන්නට විය.

ජංගම දුරකතනය ඒ මොහොතේ නද දුන්නේ නිලීකාගේ නම්වරයෙනි.මම එය සවනතට තබාගෙනම ඇඳෙන් නැගිට කාමරයෙන් පිටතට ආවෙමි. මානවීට නෑසෙන්නට මේ දේවල් කතාබහ කරගත යුතුය.

"මොකක්ද බං වුණා කියන්නෙ?" 

නිලීකා අසන්නීය.එකත් එකටම සරෝජ් මේ සියල්ල ඇයට හෝ රත්නායක නිවැසියන්ට දැනුම් දී ඇත.මම සුසුමක් හෙලීමි.

"තාත්තා මට කෝල් කලේ.සරෝජ් අයියව එවල තියෙන්නෙ තාත්තා.අම්මයි තාත්තායි කොළඹ නිසා ලඟම උන්න අයියාට කියල තියෙන්නෙ බලන්න කියලා"

නිලීකා පැවසුවාය.

"නිලී , මු න් මගෙන් කෙල්ලව ගනීද නිලී? මම එහෙම වුණොත් නම් එක මොහොතක් ඉන්නෙ නෑ"

මම හිතුවක්කාර හඬකින් පැවසීමි. මාහට දැන් ඇති එකම බිය එයය.

"උ ඹ පණ්ඩිත වෙන එකෙන් තමා මේ ඔක්කොම.අර මිනිහෙක් ඉන්නවා ඌ ත් උ ඹට ඕන එකක් කරගන්න දීලා ඔහෙ ඉන්නවා.සරෝජ් අයියා මෙච්චර බලන් ඉන්න එකේ ඒකට කැමතිවෙය න් නිවී.වෙන විසඳුමක් නෑ" 

නිලීකා දිගින් දිගටම කියවාගෙන යන්නට වූයේ මගේ තරහා තවත් අවුස්සමිනි.උදාවී ඇති ප්‍රශ්නය පසෙක තබා නිලීකා මේ පවසන දෑ හේතුවෙන් මාහට ඉමහත් තරහක් ඇතිව එමින් තිබුණි.

"තියන ප්‍රශ්න මදිවට තව ඇදප න්කො.ඒවායින් කමක් නෑ. මෙච්චරයි වෙන්න ඕනෙ. දැන් මං IELTS ත් කලානෙ. දැන් අර කළ බේසික් ඉන්ටීරියර් ඩිසයින් කෝස් එකත් ඉවරයි.නිලී , මට ඔහෙට එන්න ඕන.ඉක්මනින්"

මම ස්ථිරසාරව පැවසුවෙමි.වෙනත් විකල්පයක් නැත. කුඩම්මා,තාත්තා සහ පාලිකා අක්කා ඉක්මන් වන්නට පෙර මා පියවර ගත යුතුය.

"හරි හරි මේ මම ඔක්කොම ඩොකියුමන්ට්ස් හදාගෙන යන ගමන්. ඒත් නිවී මම අන්තිම වතාවටත් ඉල්ලන්නේ ඔය තීරණය ගැන ආයේ සැරයක් හිතන්න කියලා. සරෝජ් අයියාට දැන් අවුරුදු තිස්පහක් පැනලා.ඒ මනුස්සයට ගෙදරින් බඳින්න කිය කිය වද දෙනවා. උඹ ගැන හිත හිතම ඒ මනුස්සයා ගේන යෝජනා ඔක්කොටම බෑ කියනවා"

නිලීකා පැවසුවේ මාගේ තීරණය කෙසේ හෝ වෙනස් කරන්නට අදිටන් කරමින් විය යුතුය.එහෙත් එම කාරණයම මා හට සරෝජ් හිරිපිටියගේ ජීවිතයෙන් ඈත්වී සිටීමට තවත් හේතුවක් ලබා දුන්නේය.ඔහුගේ නිවැසියන් ඔහුට විවාහයක් කර දීමට පිඹුරුපත් සකසන්නේ නම් එය ඔහුගේ යහපතට ම විය යුතුය. 

සරෝජ් හිරිපිටියට තිබුනේ බෙහෙවින් ආදරණීය පවුලකි. ඔහුගේ දෙමව්පියන් එකම වතාවක දී මා හට නිලීකාගේ නිවසේ දී හමු විය.ඒ ඔහු නිලීකාගේ නිවසේ නවාතැන්ගෙන මාස කිහිපයක් ගිය දවසකය. ඒ වන විටත් සරෝජ් සහ මා අතර පැහැදිලි ළෙන්ගතුකමක් ඇති වන්නට පටන් ගෙන තිබුණි .ඒ ඔහු විසින් මා හට විෂයානුබද්ධ සටහන් සහ ප්‍රශ්න පත්‍ර ගොනු නිලීකා සමගින් ගෙනවිත් ලබාදුන් දවස හේතුවෙනි.

අහම්බෙන් දිනයක නිලීකාගේ නිවසට ගොඩවැදුනු මා හට හමුවූයේ සිත තිගැස්වන අන්දමේ ගාම්භීර පෙනුමක් ඇති හිරිපිටිය මන්ත්‍රිතුමා සහ ඔහුගේ භාර්යාවයි. පරම්පරාවෙන්ම දේශපාලනයේ අත් පොත් තැබූ ඒ පරපුරේ අය ගැන එවකට මා අසා තිබුණි.

මේ දෙමව්පියන් අතර විද්‍යාමාන වූ සැබෑ ලෙන්ගතුකම සහ ගරුත්වය මා කිසි දිනක තාත්තා සහ කුඩම්මා අතර දැක නැත.මගේ අම්මා ජීවතුන් අතර සිටි කාලයේ අම්මා සහ තාත්තා අතර එවන් බැඳීමක් තිබුණේ යැයි මා අසා ඇත්තේ ද නැත. 

උනුන් ඇසුරේ සැබෑ ලෙන්ගතුකමකින් කතාබහ කළ සහ පැවතුණු ඒ දෙමව්පියන් මෙන්ම සරෝජ් ගේ වැඩිමහල් එකම සොහොයුරිය ඉතා කරුණාවන්ත පුද්ගලයන් වූහ. මා පිළිබඳව නිලීකාගේ අම්මා විසින් විස්තර කරන ලදුව ඔවුන් මා වෙත දැක්වූයේ ඉමහත් ළෙන්ගතු කමකි.

ඒ කෙසේ වුවත් සරෝජ් හිරිපිටිය යනු පැහැදිලි අනාගතයක් ඇති පුද්ගලයකු බව මම යළි යළිත් මගේ සිතටම සනාථ කොට දෙමින් පැවතුණෙමි. මා හට ඒ දවසේ දී කෙතරම් ලෙන්ගතු වුවත් කාරුණික වුවත් කිසිම දිනයක මෙවන් අත්දැකීමකට පාත්‍ර වූ ගැහැනියක් වන මා ඔවුන්ගේ එකම පුතනුවන් හට සරණ පාවා දෙන්නට කැමැත්තක් ඒ දෙමව්පියන් තුළ ඇති වේ යැයි සිතීමට උගහටය.

අනෙක් අතට දියණියක්ද සහිත මවක් වන මා සරෝජ් හිරිපිටිය ගේ ධනය සහ ප්‍රසිද්ධිය මෙන්ම ජීවන තත්ත්වයන් ද සලකා බලා ඒ නිසාම ඔහු හා බැඳෙන්න ඇතැයි නිරපරාදේ චෝදනාවක් ලැබීමට මා කිසිසේත්ම බලාපොරොත්තු නොවූයෙමි.

"නිලී, තව සිය දහස් වතාවක් උ ඹ ඇහුවත් මගේ තීරණය මේකම තමයි. මට ඕනේ ඩොකියුමන්ට් ටික ඉක්මනින් ලෑස්ති කරලා මාව ඔය රටට ගන්න. ඩෙන්සිල් ඇප ලබාගෙන හරි එළියට ආවොත් තාත්තාලා ආපහු පටන් ගන්නේ මානවී මගෙන් එයාලට උදුරගන්න.එහෙම වෙනවාට වඩා හොඳයි මම .."

ඉතින් එතනින් ඔබ්බට කිසිවක් කියා ගත නොහුණු මා ඉකි ගසමින් හඬන්නට පටන් ගත්තෙමි. මානවී මා වෙතින් ඈත් කරන්නට ඔවුන්ට සාක්ෂි සොයා ගන්නට ඔවුන් ඕනෑම දෙයක් කරනු ඇත.මා අදටද අතීතයේ දී මා පත්‍ වූ මානසික අවපීඩන තත්ත්වයට ප්‍රතිකාර ගනිමින් සිටිමි. එහෙත් ඒ කාරණය ඔවුන්ට කෙතරම් වාසිදායක වනු ඇතැයි මට සිතා ගන්නටවත් නොහැක.මන්ද අදාල කරුණු කාරණා කාරනා අතරට මා හට මානවීට ආරක්ෂාව, රැකවරණය සහ නඩත්තුව දීමට නොහැකි යැයි ඔවුන්ට ඔප්පු කරන්නට ඒ හොඳම සාක්ෂියකි.

දරුවකු සහ මව අතර ඇති බැඳීම ඉතා සවිමත්ය. පෙකනි වැලෙන් වෙන් වූ දා පටන් මවක දරුවකු අතර පවතින්නේ ආත්මීය බන්ධනයකි. අද දවසේ පුවත්පත්වල සිය දරුවන් ද ජීවිතක්ෂයට පත් කොට සියදිවි නසාගන්නා මව්වරුන් ගැන කරුණු සුලබය . අවශේෂ ලෝකයා කෙතරම් පැවසූවද එහි මොහොතට පත්වන්නාවූ ගැහැනියකගේ ඇතුළාන්තයේ පවතින්නාවූ වේදනාව අසරණභාවය කිසිවකු නොදකියි.

ඉතින් මම බියපත් වුණෙමි.මානවී මා හට ඇති එකම බලාපොරොත්තුවය.සිනහ වෙන්නට හෝ හඬන්නට ඇය මා වෙත සිටිය යුතුය. මගේ දවස පටන් ගන්නේත් අවසන් වන්නෙත් ඇයගේ සුරතල් සිනහවක් සමගය.ඇය මා වෙතින් වෙන් කිරීම යන සිතුවිල්ල මගේ සිතට ගෙන එන අවිනිශ්චිත භාවය ගැන බොහෝ සෙයින් බිය වෙමි.කවදා හෝ මා ද පෙර කී මවක් වී එවන් තීරණයක් ගනීදෝ යැයි මටම බියක් ඇතිවෙයි.

මේ කරුණු කාරණා මට නිලීකාට පවසන්නට නොහැක. එවන් වදනක් පැවසූ වහාම එක්කෝ නිලීකා මේ සියල්ලම සිය දෙමව්පියන්ගේ සහ සරෝජ් හිරිපිටියගේ කනේ තබනු ඇත .නැතහොත් ඊළඟ ආසන්නම ගුවන් යානයෙන් ලංකාවට පැමිණෙනු ඇත. එහෙයින් හැකිතාක් දුරට මා බලාපොරොත්තු වන්නාවූ විදෙස්ගත වීම සම්බන්ධව ඇය උනන්දු කරවීම පමණක් මම දිගින් දිගටම කරන්නෙමි.

තත්ත්වය බෙහෙවින් භයානක තත්ත්වයකට පත් වන්නට වූයේ වැඩි කාලයක් නොගොසින්ය. පාලිකා අක්කා මානවීගේ පෙර පාසලට සහ සුරැකුම් මධ්‍යස්ථානයට පැමිණෙන්නට පටන් ගත්තේ මේ අතරේදීය. පෙර පාසල නිමාවී මානවී මේ වන විට එහිම වූ දිවාසුරැකුම් මධ්‍යස්ථානයේ රැඳුණාය. මා විසින් පෙර පාසලට සහ දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථානයට කල්ඇතුව දැනුම්දීම්කර තිබූ නිසා ඇයට දියණිය හා මුසු වන්නට ඉඩක් නො ලැබී තිබුණි .

ඇත්තෙන්ම ඇය පත්ව තිබුණේ මඳ උමතු බවකටය.එක් පසෙකින් ඇයට සිය කුටුම්භයේ ඩෙන්සිල් රඳවාගැනීමට එක උපක්‍රමයක් ලෙස මානවී අවැසි විය.අනෙක් අතට දරුවකු පිළිසිඳ ගැනීමේ හැකියාවක් අහිමි වුණ ඇය මානවී හමුවේ දරු සෙනෙහසින් උමතු වන්නට පටන් ගත්තා විය හැක.

" ලබන සතියේ ඩොකියුමන්ට් ෆයිනලයිස් වෙනවා.මම ටිකට් එක රෙඩි කරන්නම්.වීසාවලට අවුලක් වෙන එකක් නෑ"

නිලීකා පැවසුවේ ඉහත සිදුවීමෙන් හද ගිනිගෙන තිබූ මොහොතේය. ගතවන හැම විනාඩියක් පැයක් පාසාම පාලිකා අක්කා සහ කුඩම්මා ඔවුන්ගේ අභිමතාර්ථයන් මුදුන් පමුණුවා ගනු වස් කුමක් හෝ කරන බව මම දැන උනිමි.එහෙයින් ඔවුන්ට පෙර මා ඉදිරියට පය තැබිය යුතුය.

"මේකෙන් වෙන්නේ සරෝජ් අයියා මා එක්ක තරහාවෙන එක. කොහෙද උඹ කිසි විස්තරයක් ඒ මනුස්සයට කියන්න දෙන්නෙ නැහැ නේ"

නිලීකා පැවසුවේ සියලුම කරුණු කාරණා කතාකරගත්තාට පසුවය.මා නිසා ඇයට සරෝජ් හට මේ කිසිවක් කියන්නට නොහැක.එනමුදු මේ සියල්ල ඔහු වටහාගන්නා දිනයක් වේ යැයි මම විශ්වාස කරමි.

"මං ෆ්ලයිට් එකට නැග්ගට පස්සේ උඹ එයාට කෝල් එකක් දීලා කියපන්. බැන්නත් කරන්න දෙයක් නෑ නේ"

මම සුසුමක් හෙලමින් පැවසුවෙමි. ඉතින් ජීවිතය මා ඇදගෙන යන්නා වූ දිශාවට මම ද ඔහේ පියමනින්නෙමි.මෙසේ කවදා හෝ මානවී හට යහපත් අනාගතයක් සකසා දී මට කුමක් වුවත් ඉතින් කම් නැත.

විදෙස් ගමන වෙනුවෙන් සියලු කටයුතු සම්පාදනය කොට හමාරවන තුරුත් සරෝජ් හිරිපිටිය මේ කිසිවක්ම නොදැන උන්නේය. නිලීකා මගේ බලවත් පෙරැත්තය මත සිය දෙමවුපියන් හට පවා එය නොපවසා උන්නාය. ඇයට මේ කටයුතු සම්බන්ධයෙන් හැම අතින්ම දොස් අහන්නට සිදුවන බව පමණක්ම මම දැන උන්නෙමි.

ඉතින් ඇය නිදොස් කළ යුතු හෙයින් මම සියලු විස්තර අඩංගු කොට සරෝජ් හිරිපිටිය වෙත ලිපියක් ලියා තැබුවෙමි. අඩුම තරමේ කටුනායක ගුවන් තොටුපළ ආසන්නයේ ඇති තැපැල් හලකින් හෝ එය තැපැල් කරන්නට මම සිතා උනිමි. එහෙත් ඒ ඉතා කෙටි ලිපිය මේ දක්වාම මා ලඟම තිබුණේ තැපැල් කරන්නට නොහැකිවූ එක් හේතුවක් නිසාවෙනි.

 

විදෙස් ගතවන්නට පෙරදවසේ සැන්දෑව වන විට මම සියලුම බඩුබාහිරාදිය බෑගයන්ට අසුරා සකස් කොට තිබුණෙමි.ඉතින් ගෙහිමි කතට සියල්ල පහදා දන්වන්නට අවැසි හෙයින් මම මානවීද සමගින් ඇය වෙතට ගියේ සවස පහට පමණය.රාත්‍රී දොළහට පමණ ගුවන්‍ යානයේ වේලාව ඇති හෙයින් මා හට අටට පමණ කැබ් රථයක් කැඳවාගැනීම සෑහුණි.

"ආ නිවී දුව, එන්න එන්න" 

ගෙහිමි කත වූ රීටා ඇන්ටී මා පිළිගත්තේ සිනහවක් පාකර හරිමිනි.

"චූටි දූ කොහොමද මැණික?" 

ඇය ඇත්තෙන්ම දියණියටද බොහෝ ලෙන්ගතු වූවාය.සිය දරුවන් විවාපත්ව විදෙස් ගතව උන් හෙයින් ඇයගේ පාලුව තනිකම මඟහැරුණේ ඇනෙක්සියේ උන් අපගෙනි.මානවී රීටා ඇන්ටීගේ සුරතල් බලුපැටවා සොෆ්ටී සමගින් සෙල්ලම් කරන්නට පටන්ගත්තාය.ඇයට සොෆ්ටී දුටුවිට මාද අමතකය. 

" ඉතින් දුව ඔයා හදිස්සියේම ඇයි?" 

මගේ ස්වරූපයේ ඇති වූ වෙනස නිසාද රීටා ඇන්ටි මා පසුපසින් ආලින්දය වෙත පිය මැන ආවාය.

ඒ වන විටත් ඇය පසුගිය වකවානුවේ කුඩම්මා සහ පාලිකා අක්කා විසින් නිවසට පැමිණ කළ කලබලය නිසාවෙන්ම යම් ප්‍රමාණයකට මාගේ ගැටලුව ගැන තතු දැනගෙන උන්නාය.

"ඇන්ටි, අන්තිම මොහොත වෙනකම් මං මේක රහසක් විදියට තියා ගත්තට ඇන්ටි මා එක්ක තරහ වෙන්න එපා.මේ හැමදේම රහසක් විදියට මම තියාගත්තෙ මගෙත් දුවගේත් දෙන්නගෙම ආරක්ෂාවට .අපි අද රෑට ලංකාවෙන් යනවා.මම ඇන්ටිට ඉස්සරහ මාස හයටම ගෙවල් කුලිය ඩිපොසිට් කරා අද.ඒ නිසා හොඳ කෙනෙක් හොයා ගන්නකම් ඇන්ටිට හය මාසයක් කල් තියෙනවනේ."

මම බොහෝ නැවතිල්ලේ ඇයට සිදුවූ පවත් පැවසුවෙමි.

"මට සල්ලි නෙමෙයි දරුවෝ වැදගත් .ඔයයි චූටි මැණිකයි නිසා මගේ ජීවිතේ පාළුව නැති වුණා.මේ ගෙවල් මහා පරිමාණයට හදලා තිබ්බට දරුවෙක්ගේ සද්දයක් නැතුව මොන තරම් පාළුවට ගිහින්ද තිබුණේ"

"මං දන්නවා ඇන්ටි , මායි චූටි දුවයි කිසිම බයක් නැතුව මේ ගෙදර පුදුම සතුටින් ආරක්ෂාවෙන් උන්නා. ඉතින් මේ ප්‍රශ්න තව තවත් වැඩි වෙන එකත් ප්‍රධාන ගැටලුවක් වගේම චූටි දුවගේ අනාගතය ගැන මම හිතන්න ඕනනෙ ඇන්ටී. ඒ නිසා මං එක්ක තරහ වෙන්න එපා මේ අන්තිම මොහොත වෙනකම් නොකියා උන්නා කියලා"

රීටා ඇන්ටි මා වෙත පැමිණ මා වැළඳ ගත්තේ ඇයගේ සිතේ කිසිදු කහටක් නැති බව පෙන්වමිනි.ඇය සමගින් කතාබහ කරමින් සිටිනා විට ඇනෙක්සියේ ගේට්ටුව අසල නවතා ලු කළු පැහැති වෑන් රථය අප දෙදෙනාගේම අවධානයට ලක්විය.වෑන් රථයෙන් බිමට බැස්සේ පාලිකා අක්කාය.ඒ සමගින් කුඩම්මා ද තාත්තාද ඉන් අනතුරුව බැස්සේ ඩෙන්සිල්ය.

"නීවී අර ඇවිල්ල තියෙන්නේ අර ගොල්ල නේද?"

රීටා ඇන්ටි වහා මා සමගින් ගෙතුළට පැමිණියේ ඔවුන්ගේ නෙතට හසු වන්නට පෙරය.

"මේ නං ඇවිල්ලා තියෙන්නෙ හොඳකට නොවෙයි. ඔයා මේ පිටිපස්ස පැත්තෙන් ඇනෙක්ස් එකට ගිහිල්ලා ඔයාගේ බෑග් ටිකයි ඕන කරන දේවලුයි අරං අපේ ගෙදර පිටිපස්සේ කාමරයට යන්න .මම කියනකං එළියටවත් බහින්න එපා"

රීටා ඇන්ටි වහ වහා මා යොමු කළේ ගේ පිටුපසින් ඇති ඇනෙක්සිය දොර වෙතටය.

"මං ගිහිල්ලා පුළුවන් තරම් ගේට්ටුව ගාව ඉඳන් කතාවට අල්ල ගන්නම්" 

ඇය මානවිද මා පසුපසින් යවමින් පැවසුවාය.මම ශබ්ද නොනැගෙන සේ සියලුම බෑගයන් සහ අදාළ ලියකියවිලි සහිත ගොනුව ද රැගෙන මානවී සමගින් රීටා ඇන්ටිගේ ගෙය පිටුපස කාමරයට වූයෙමි. 

පැය භාගයකට නොඅඩු කාලයකදී වෑන් රථය සැර දමාගෙන පිටත්වී යනු ඇසුනි.

රීටා ඇන්ටි පැමිණියේ හති දමාගෙනය.

"නිවී අනේ නිවී.ඉක්මනින් මෙතනින් යන්න .උන් දැන් ගියේ ආපහු එන්න. මම කිව්වා ඔයා දුවත් එක්ක ටවුන් එකට ගියා කියලා.ඉන්න තව පැය භාගයක් වත් යයි කියලා මම කිව්වා .උන් ඇවිල්ල තියෙන්නේ අර එහා ගමේ හෙංචයියලාත් එක්ක.උන් මහා අණක් ගුණක් නැති මිනිස්සු"

"නිවී පුතේ මම ඉක්මනින්ම කැබ් එකක් කතා කරන්නම්. ඔයා ඕන කරන ඔක්කොම දේවල් ගත්තා නේද? ඔයා දැම්ම චූටි දුවත් එක්ක පිටත් වෙන්න. ගිහිල්ලා කටුනායක එයාපෝට් කිට්ටුව තියෙන හොටෙල් එකක නවතින්න.වැඩිම උනොත් තව පැයක් වැඩියෙන් යාවි.ඔයාට එයා පෝට් එක ඇතුලෙ උනත් ඉන්න පුළුවන්නෙ"

ඒ මොහොතේ දී රීටා ඇන්ටි මාහට පැවසුවේ කළ යුතුම දේය. කර කියා ගන්නට දෙයක් නොමැතිව වික්ෂිප්තභාවය උන් මා හට ඇය මේ උපදෙස් ඒ මොහොතේ දී බෙහෙවින් වටිනා දේවල් විය .මොනයම්ම හේතුවක් නිසා වත් මා හට සරෝජ් හිරිපිටියට ඇමතීමක් දී මේ පවත් කියන්නට නොහැකිය .මන්ද මා රටින් පිටත්ව යන බව ඔහු වත් නොදන්නා හෙයිනි .

රීටා ඇන්ටි ගෙන්වා දුන් කැබ් රථයට නැගී මානවී සමගින් මා පිටත්ව ආවේ ඇයගේ නිවසේ පිටුපස ගේට්ටුව අසලින් නික්මී ය .මා පිටත් වන මොහොතේදී ඇනෙක්සියේ ඉදිරිපස ගේට්ටුව වෙත වාහනයක් පැමිණි නාදය මට හොඳින්ම ඇසුණි. සිදුවන ඕනෑම දෙයක් රීටා ඇන්ටිට අයහපතක් නොවන බව මම දැන උන්නෙමි.

මන්ද ඔවුන් සොයන්නේ මා සහ මානවීය .මා හට පහර දී අඩන්තේට්ටම් කර හෝ මොවුන්ගේ අභිප්‍රාය වූයේ මානවී ගෙනයාමය.ඉතින් මා හට රීටා ඇන්ටිට මා නැති විට ඔවුන්ගෙන් කිසිදු ගැටළුවක් නොවන බව සක්සුදක් සේ විශ්වාසය.

ඉතින් එදා අනපේක්ෂිත සිදු වීම හෙයින් සරෝජ් හිරිපිටියට මා ලියූ කෙටි ලිපිය ඔහු අත පත් කරන්නට මට නොහැකි විය.

*****************************************************************************************************************************************  

යලි හමුවෙමු 

කිත්මා වාසනා දහනායක 

( විසිරි සිහින)