මම ක්‍රීඩා ගැන බොහොම අඩුවෙන් උනන්දු වන අයෙකි....පැසිපන්දු ක්‍රීඩාව ගැන මා දන්නා යමක් වේ නම් ඒ අපේ ඉලන්දාරියන් දෙන්නා කියන කරන දෙයක් පමණි.... ඒ තනිකර පැසිපන්දු ලෝලීන් දෙදෙනෙකි........
පැසිපන්දු ගැන මෙලෝ හසරක් නොදන්නා මගේද හිත සසල කල පින්තූර ගොන්නක් අන්තර්ජාලයේ එහෙමෙහෙ සැරිසරන විට නෙතට හසු විය....
ඒ ආදරය පිරුණු තාත්තෙක් සහ දුවෙක්ගේ නික්ම යෑමය......ඒ තාත්තා සහ දුවගේ ආදරණීය වැළඳ ගැනීම් සහ රූප රාමු සිත මහා ලෝබ කමකින් පුරවා ලන්නට විය.
ගෙදර ආ පසු කොල්ලන් දෙන්නාගෙන් මේ සිදුවීම සහ අනතුරේ වීඩියෝව දැක අසා ගතිමි....
ඒ තාත්තා තමන්ගේ ප්‍රියතම වූ දෝණිය සමග සමු ගන්නට ඇත .....
ජීවත් ව සිටිනා කාලයේදී වැළඳ ගත් තරම්ම ආදරයෙන් මරණයේදීද වැළඳ සිටින්නට ඇත....අඬද්දී අස් වසා ලන්නට ඇත....ඔහුගේ බසින් මං ඔයා එක්ක ඉන්නවනේ පැටියෝ කියන්නට ඇත....
ඉතින් ආදරය මියගියේ යැයි අපිට කිව හැකිද.....
මඳක් නැවතී සිතන්න....ඔබ ඔබට ආදරය කරන්නට ...ඔබේ ප්‍රියතමයන්ට ආදරය කරන්නට .....තවත් මොහොතක් හෝ පමා වේ නම් ......ඒ සදාකාලික පමාවක් වීමට හෙට දවසේ ඉඩ ඇත.....ඉතින් එවිට පසු තැවෙන්නට වත් අපිට වෙලාවක් ඉතුරු නොවනු ඇත.....
ඔබේ ආදරය.....නොසඟවා පවසන්න....විශේෂයෙන්ම ඔබේ...දරුවන්ට ..... ඒ kobe bryant නමැති ආදරණීය තාත්තා ලෝකයට කියාදී ගිය පණිවිඩයයි......
ඒ තාත්තා ගෙ ආදරය සදාකාලිකව ඒ සුන්දර දෝණියට තනි රකිනු ඇත.....
ආදරය කිසිම දාක මියයන්නේ නැත.....
No comments:
Post a Comment