07. හය වෙනි දිගහැරුම.(සඳක් සේ)

අලුත් ප්‍රාදේශීය ලේඛම් තුමා ගේ සභාව ඇමතීම සියල්ලන්ගේම සිත් ඇදගන්නා සුලු එකක් වූ අතර... සරලව සැහැල්ලුවෙන් එහෙත් තදින් කී බොහෝ කාරණා සේවක මණ්ඩලයේ හිත් මඳක් තිගැස්සීමට ලක් කර තිබිණ.....
.
ඉන් පසු පැවැත්වූ තේ පැන් සංග්‍රහයේ දීද සියල්ලන්ගේම කතාවේ ප්‍රධාන මාතෘකාව වූයේ නව ප්‍රධානියා ගේ කඩවසම් බවත් ඔහුගේ වාග් විලාශය සහ නීතිගරුක බවත් ය.....
.
" දන්නවද අලුත් සර් එයාගෙ පර්සනල් ස්ටාෆ් එක එයාම තෝරගන්නව කීවාලු.... " ආයතන අංශයේ නීලිකා සමග මිසිස් පෙරේරා මඳක් හඬනගා කීවේ සඳමිණි ට ඇසෙන්නට ම බව ඇයට වැටහුණි....
.
" ඔන්න නීලිකා  ..පොඩ්ඩක් මහන්සි වුණොත් ඔයාට බැරි නෑ සෙක්‍රටරි පෝස්ට් එකට පැනගන්න..මොකෝ කලින් අයම ඉන්න ඕන කියලයැ..."

බියංකා සඳමිණිගේ අතින් අල්ලා මිරිකාගනිමින් සිනාව වලකා ගත්තාය....
.
"හොඳයි එහෙනම් හෙට උදේ අටට දේශනාගාරයේදී කෙටි හමුවීමක් පැවැත්වෙන බව නව ප්‍රාදේශීය ලේඛම් තුමා පවසනව....එහිදී සිය කාර්‍ය මණ්ඩලය ගැන හඳුන්වාදිමක් කරාවි වෙනස්කම් සමග.... දැන් තම තමන්ගේ අංශ වෙත යන්න..." රණවීර මහතා සභාව අමතමින් පැවසු පසු සියල්ලෝම වෙන්වී ගියහ...
.
සඳමිණි කාර්‍යාලයට ආවේ සිහිනයක පාවෙමින් සේය...හිත පුරා නැගෙන නොසන්සුන් හැඟීම යටපත් කරගන්නට ඇය දැඩි වෙහෙසක් දැරුවාය....කාර්‍යාල කාමරයේ දොර විවෘත වී ඇතුළට පැමිණියේ රණවීර මහතාය.ඒ පසුපසින් පැමිණෙන රුව දුටු විට කටේ අන්තිම කෙල බිංදුවත් සිඳී ගියේය...
.
"එන්න මිස්ටර් මඩුගල්ලෙ...මේ තමයි ඔෆිස් එක...පොඩි පර්සනල් ඒරියා එකක් තියනව එහා පැත්තෙ..මම ඉතින් එච්චර ඕවා භාවිත කලේ නම් නෑ.... කාර්‍යාලයේ රැඳුණෙත් අඩුවෙන්මනෙ...." රණවීර මහතා සිනාමුසුව පවසමින් ප්‍රධාන ආසනය අලුත් සර්ට පෑවේය....
.
" නෑ නෑ මිස්ටර් රණවීර ඉඳගන්න...මට මෙහෙම හොඳයි...." ඔහු පසෙක වූ අසුනක හිඳ ගත්තේ මඳ සිනහවක් සහිතවය....
.
" ඉතින් කාමරය අවශ්‍ය අන්දමට හදාගන්න .. ආ ...සඳමිණි පොඩ්ඩකට එන්න දරුවො.... මිස්ටර් මඩුගල්ලෙ මේ තමයි මගෙ සෙකට්‍රි ...මිස් සඳමිණි දිසානායක... මගෙ රාජකාරි වල සාර්ථකත්වය ට එක හේතුවක් මේ දරුව..... "
.
සඳමිණි  හෙමින් ඔහු අසලට විත් දෑත් එක්කර ආචාර කලාය....ප්‍රති ආචාරය අසුනෙන් නැගිට පලකල ඔහු යළිත් ඉඳගත්තේය...සඳමිණි හිතේ ඇති..චකිතය මැඩගනිමින් බිම බලා උන්නාය....
.
" එක්ස්කියුස් මී මිස්ටර් මඩුගල්ලේ ...මම විනාඩියෙන් එන්නම්...." ජංගමයට ආ ඇමතුමක් සමග අවසර ලබාගෙන කාමරයෙන් රණවීර මහත නික්ම ගියේ සඳමිණි තවත් අසරණ කරමිනි...
.
" මිස් දිසානායක ගෙ සර්විස් එක කොච්චර කල්ද....? "  ඒ ගැඹුරු හඬින් සඳමිණි ගැස්සී පියවි ලොවට යළි කඩාවැටුණි....
.
" සර්.... ම..මම මෙහෙට නම්....අ...අ..අවුරුද්දයි....ඊ..ඊට කලින් පා.පා..පානදුරේ උන්නා අ..අ..අවුරුදු හතරක්..." ගොත ගැසෙන වෙවුලන හඬින් සඳමිණි පිළිවදන් දුන්නාය ....
.
" මිස් දිසානායක ....ආ යූ ඕල්‍ රයිට්...එනි ප්‍රොබ්ලම් විත් යූ....හියර්...?" මඩුගල්ලේ මහතා අසුනෙන් නැගී සඳමිණි ඉදිරියට පැමිණ ඇසීය....
.
" අනේ ස ..සර් සමාවෙන්න ...උදේ මම සර්ව දැක්කෙ නෑ....ක..කලබල්ලේට ෆයිල් එක අරන් දුවපු නිසයි හැප්පුණෙ....සමාවෙන්න සර්.."  සඳමිණි ඇඬුම් ස්වරයෙන් කියා දැම්මාය.....
.
" ඔහ්...මේ ඒකද.... මිස් දිසානායක මම ඒ සිද්ධිය එතනින් අමතක කරල ආවෙ....මිස් ඒක මේ වෙනකල් අරන් ඇවිල්ලනෙ.... අනවශ්‍ය ගැටලු ඔහොම ඔලුවෙ පුරවගන්න එක සාමාන්‍යයෙන් හැටිද ....නැත්තං ...???"  මඩුගල්ලේ මහතා සඳමිණි ගේ දෙසට නැඹුරු වෙමින් සිනාවෙමින් පැවසීය.....
.
" ජස්ට් ලීව් ඉට්... සිම්ප්ලි...." ඔහු මඳ සිනහවකින් යළිත් පැවසීය....
.
හිතේ වූ මහා ගින්න දිය දහරකින් නිවී යන්නා සේ සඳමිණි ට හැගුණි....

***************************

" උඹට කියන්න බී...මං ඇඬිල උන්නෙ..." සිදුවූ සියල්ල බියංකා හමුවේ සවිස්තරව කියාගන්නට හැකිවූයේ හවස වැඩ ඇරී යන ගමන් ය....
.
" ලොක්කා වස පාට උනාට හොඳ මනුස්සයෙක් වගෙ නේද ....කට්ටියට හිතූ හිතූ තාලෙට නම් නටන්න හම්බෙන්නෙ නැති හැඩයි... මං දැක්ක නිහාල් ලොක්කාගෙ එහෙම මූණු ඇද වෙනව ....කතාවෙදි.... "බියංකා සිනහවෙමින් පැවසුවාය.....
.
" හෙට මට කොතනට විසි වෙන්න වෙයිද කියල මම මේ හිතන්නෙ....සර් හිතුවද දන්නෑ මං මෙලෝ වගකීමක් නොගන්න පිස්සු හෝන්තුවක් කියල....."
.
" පලවෙනි කෑල්ලට එකඟ විය නොහැක...නමුත් දෙවැන්නට අනිවාර්යයෙන් එකඟ වෙමි..... උඹ පිස්සු හෝන්තුවක් තමයි...." බියංකා අඩියක් දුරින් තබා කීවාය....සඳමිණි කුඩය ගෙන පාරක් ගසන්නට ඇය දෙසට පැන්නාය....
.
පිටුපසින් නාද වන රියක නලා හඬ යෙහෙළියන්  දෙදෙනාම තිගැස්සවීය...පාරේ අයිනකින් මෙතුවක් ගමන් කල දෙදෙනා කතාවද සමග මඳක් පාර මැදට විත් බව වැටහුණේ එවිටය....දෙදෙනාම මාවත අයිනට පැන්නේත් රිය එක්වනම ධාවනය වූයේත් මොහොතක් වෙලා ගනිමිනි....
.
" හරිනෙ.... ඇයි බං අපිටම මෙහෙම වෙන්නෙ...අර ගියෙ අලුත් සර් නේද.....ඉවරයි ...ඉවරයි ...මාව හෙට කොහෙට හරි අනිවාර්යයෙන් යවනව...බලපන්කො..." සඳමිණි ඔලුවේ අතගසා ගනිමින් කීවාය......බියංකා ද ඉහලට ගත් හුස්ම බිමට හෙලා තුෂ්නීම්භූතව බලා උන්නාය.....