16. දහසය වෙනි කොටස ( හසරැල් සැලුනාවේ)

 

සුභාෂිණී මානවඩු සමග සරෝජ් හිරිපිටියගේ විවාහය සිදුවූයේ කොළඹට තදාසන්න වූ නිවාඩු නිකේතනයකය. දේශපාලන ජීවිතය කෙතෙක් ප්‍රචලිත වුවද සරෝජ් හිරිපිටිය සිය විවාහය දේශපාලන ප්‍රසිද්ධියක් ලබා ගැනීමට භාවිත නොකළේය. ඔහුගේ එම අදහස් වලට සුභාෂිණී ද එකහෙළා අනුමැතිය දුන්නාය. සුන්දර චාම් විවාහයක අත්දැකීම ලබන්නට ඔවුන් සැලසුම් සකස් කර ගත්තේ ඒ අයුරිනි.

තමා සහ සුභාෂිණී මානවඩුගේ යුගජීවිතය ඇත්තෙන්ම සතුටින් සාමයෙන් පිරුණු එකක් වූ බව සරෝජ් සිහිපත් කළේ සිය ළය සුරතින් පිරිමදිමිනි. සුභාෂිණී වෙතින් සාම්ප්‍රදායික බිරිඳක් දකින්නට කෙදිනකවත් සරෝජ් බලාපොරොත්තු නොවූ අතර ඔවුන් දෙදෙනා අතර වූ ඒ අවබෝධය ඇත්තෙන්ම දෙදෙනාගේම සිත් නිවාලූයේ නොසිතූ පරිද්දෙනි.

"පරණ තුවාල ඔක්කොම එකපාරින් සනීප වෙන්නෙ නෑ සුභා. අපි ජීවිතේ කලබල නැතුව ගෙවෙන්න දෙමු"

සරෝජ් සිය සයනයේ පසෙක වැතිර ඉන්නා සුභාෂිණීගේ හිස සෙමින් පිරිමදිමින් පැවසුවේ විවාහ මංගල්‍යයෙන් පසු මධුසමයට ගිය නිකේතනයේදීය.

පළමු දා රාත්‍රිය සම්බන්ධව ජීවිතයේ කිසිදු චකිතයක් තබා ගන්නට තරම් සරෝජ් හණමිටි අදහස් වලින් යුතුවූවෙක් නොවීය.සුභාෂිණී සිය දීර්ඝ කාලීනව සබඳතාවය නිමාවක් දකිනාවිට එහි බොහෝ දුර ඉසව් වෙත ගොස් තිබුණාය. විවාහයට පෙර ඇය විසින් සරෝජ් සමග සිය සබඳතාවය ගැන සවිස්තරව ප්‍රකාශ කොට තිබීමම ඔවුන් අතර ගැටලුවක් ඇති නොවන්නට හේතුවක් විය.

"අපි ජීවිතේ ඉස්සරහට යන්න ඕනෙ ඔය වගේ හණමිටි මතිමතාන්තර කර තියාගෙන නෙවෙයි සුභා. හොඳ නීරෝගී ගෑණියෙකුයි පිරිමියෙකුයි අතර සම්බන්ධයෙදි ඔහොම දේවල් නොවුණොත් ඒක ලෙඩක්" 

සරෝජ් කල්පනාකාරී හඬින් පැවසුවේ සුභාෂිණී සිය පැරණි සබඳතාවයේ අස්කොන් ඔහු සමග පැවසූදාය.

"තිසරට මගෙන් ඈත්වෙන්න මගෙ වැරදිත් හේතුවෙන්න ඇති සරෝජ්. අපි දෙන්නා අතර තිබ්බ ගැටලු හුඟක් නිර්මාණය වුණේ මගෙ පැත්තෙන්"

සුභාෂිණී පැවසුවේ පසුතැවිලි ස්වරූපයෙනි. 

"එයා මගෙන් ඈත්වෙන්න හිතාගෙන මට ආදරේ කළේ නෑ. නමුත් අවුරුදු හයකට පස්සෙත් මගේ පැත්තෙන් ආව ප්‍රශ්න එක්ක එයාට මාව එපාම වුණා. ඒ ගැන මං අදටත් දුක්වෙනවා.අපි දෙන්නා අතරේ තිබුණේ එහෙම ලේසියෙන් කැඩෙන බිඳෙන සම්බන්ධයක් නෙවෙයි සරෝජ්. මට දුක ඒකයි"

සුභාෂිණී සිය අතීත වේදනාවල් සරෝජ් හිරිපිටිය හමුවේ දිගහැරියාය. ප්‍රේමය මේ සා වේදනාකාරී වන්නේ කෙසේදැයු යමෙක්ට විශ්ලේෂ්ණය කරගන්නට හැකිද ? එය දෛවයේ සරදමක්ද එසේ නැතහොත් පතාගෙන එන්නා වූ අවාසනාවන්ත ඉරණම්මද ?

පසුදින උදෑසනම සරෝජ් හිරිපිටිය යළි නිවේතාගේ සටහන් කියවන්නට ඇරඹුවේ ඉක්මනින් මේ සියල්ල කියවා හමාර කළ යුතු හෙයිනි.ඇති වූ අනපේක්ෂිත පහරදීම හේතුවෙන් සති දෙකක කාලයක් සරෝජ් හිරිපිටිය වෛද්‍ය උපදෙස් මත විවේක නිවාඩු ලබා සිටියේය.එහෙත් ඇත්තෙන්ම ඔහු ගත් විවේකයක් නොමැත.නිවේතාගේ ගැටලුව හේතුවෙන් වෙනදාටත් වඩා සිත ද ගත ද අවිවේක වෙමින් තිබුණි. 

(නිවේතාගේ සටහන්) 

මගේ ජීවිතයේ සියලුම අඳුරු පරිච්ඡේදයන්හි වගකිවයුත්තන් වූ තාත්තා, කුඩම්මා, පාලිකා අක්කා සහ ඩෙන්සිල් සිය ජීවිතවලින් තම තමන් කරන ලද්දා වූ අයහපත් හා අකටයුතුකම් වලට වන්දි ගෙවමින් සොබාදහමේ නීති රීති වලට අනුව යමින් සිටියහ.

තාත්තා දීර්ඝකාලීනව නිදන්ගත රෝග රැසකින් පෙළුනු අතර කුඩම්මා සහ පාලිකා අක්කා වෙතින් නිසි සැලකිල්ලක් නො ලද හෙයින් අවසානයේ ඇඳ තුවාල සහිතව රෝහලක දීර්ඝ කාලයක් නේවාසිකව සිට අවසානයේ මිය ගියේය. ජීවත්ව ඉන්නා කාලයේදී ඔවුන්හට ඔහු කෙතරම් සැලකුවද පාලිකා අක්කා හෝ අඩුම තරමේ අවසන් මොහොතේදී හෝ ඔහුට වතුර උගුරක් පවා දීමට කාරුණිකව සිටියේ නැත. මා ඔහු සමග සිටි අවුරුදු ගණනටම තාත්තා මා හට සැළකූ අන්දම මට කිසිදු දිනක දිනෙක අමතක නොවේ.නමුත් ඔහු සිය ලෙයින් නූපන්නද පාලිකා අක්කා හට සියලු සැප සම්පත් නොඅඩුව ලබා දුන්නේය.සියල්ල පිටුපස සිටියේ ද කුඩම්මා ය.නමුත් අවසානයේදී ලෙයෙහි බැම්ම සහ ඝනකම තාත්තාටම පසක් වන්නට ඇත.

කුඩම්මා සහ පාලිකා අක්කා ගත කළ ජීවිතය ද එතරම් සතුටුදායක යැයි කියන්නට නොහැක. විටින් විට නිලීකාහට රත්නායක මාමා සහ නැන්දා හරහා ඔවුන් පිළිබඳ තොරතුරු ලැබුණි.

"අන්තිමේදී අර ඩෙන්සිල් ගෙදරත් උගස් තියලා.ඒක සින්න වෙන්න එනකොට ගෙදර ගොඩක් ප්‍රශ්න ඇතිවෙලා තියෙනවා. හැමදාම වගේ රණ්ඩු ලු. එතකොට අහල පහල මිනිස්සුත් කම්ප්ලේන් කරලා තියෙනවා.කොහොමහරි අන්තිමට කුඩම්මයි පාලිකා අක්කයි එක්ක ඩෙන්සිල් කුලී ගෙදරකට ගිහින් තියෙන්නේ ඔය ගෙදර ණයකාරයෙක් ඇවිල්ලා අයිති කරගත්තට පස්සේ"

තමන් වැපිරූ දෙය තමන් නෙලා ගත යුතු බව ඔවුන් පසක් කරගත්තාදැයි මම නොදනිමි. අවුරුදු පහේ සිට මා සිටි ඒ නිවස ගැන මට කිසිමදාක ආශාවක් බැඳීමක් නොවූ හෙයින් එය වෙනත් පාර්ශ්වයක් අතපත් වීයැයි යන ආරංචිය මට කිසිදු තැවුලක් ඇතිනොකළේය.

ඩෙන්සිල් විටින් විට විවිධාකාර නීති විරෝධී ක්‍රියාවන් කළ හෙයින් බන්ධනාගාර ගත වීම අරුමයක් නොවීය. කාලයකට පසු ඔහුගේ නීති විරෝධී කටයුත්තක් සම්බන්ධයෙන් ඇතිවූ ආරවුලක් හේතුවෙන් පිහි ඇනුම් පහරක් නිසා ඇති වූ බරපතළ රුධිර වහනයකදී ඩෙන්සිල් මියගොස් තිබුණේ මහමග කිසිදු හවුහරණක් නොමැත්තෙකු සේය.

"ඔවුන්ට අන්තිමට තම තමන් කරපු දේවල්වලට ඉරණමම දඬුවම් කළා." 

නිලීකා පැවසුවේ සුසුමක් හෙළමිනි.කෙතරම් අකටයුතුකම් කළ ද මිනිසෙකුගේ මරණය හමුවේ සතුටුවීමට ඇය හෝ මා පහත් අඩියකට වැටී තිබුණේ නැත.නමුත් කවදා හෝ මවුබිමට නැවත යාමට තිබූ සියලුම බාධාවන් ඒ අන්දමින් දූරිභූත වීයයි මඳ සැනසුමක් හිතට ඇති වී තිබිණි.

කාලය ගත වී ගියේ දුක හා සතුට මැදිනි. මානවී උසස් අධ්‍යාපනය අවසන් කරන කාලයේ පෙම් සබඳතාවයකට එක්වූයේ ශ්‍රී ලංකාවෙන් පැමිණ සිටි තරුණයෙකු සමඟය. හසිත ඇයට ගැලපෙනම අන්දමේ තරුණයකු හෙයින් මා හට වැඩිමනත් දෙයක් ඒ සම්බන්ධව සොයා බලන්නට අවශ්‍ය වූයේද නැත.මා වෙනුවට ඒ සියල්ලම නිලීකා සහ ඇගේ ස්වාමියා විසින් නොපිරිහෙළා ඉටු කරනු ලැබුවේය. මානවී මා මෙන් නොව ඉතා සෘජු තීරණ ගන්නා තරුණියක් වෙමින් සිටියාය.ඇය කිසිම දිනයක ඇයට අහිතකර වන මට්ටමේ තීරණ නොගන්නා බව මම සක්සුදක් සේ දැන සිටියෙමි.

හසිත මෙන්ම ඔහුගේ දෙමව්පියන් ද මානවී සහ මා සම්බන්ධව දැක්වුයේ යහපත්ම ආදරණීය ප්‍රතිචාරයන් ය. මා සම්බන්ධ අතීත සිදුවීම් කිසිවක් ඔවුන්හට අදාල නොවූ අතර ඒ හේතුවෙන්ම මා බෙහෙවින් නිදහස් චරිතයක් බවට පත් වන්නට ඉඩ හසර සැලසුණි.

කවදා හෝ මා අතීතයේ මුහුණදුන් අයහපත් අඳුරු සිතුවිලි සහ අත්දැකීම් මගේ දියණියගේ අනාගතයට බලපානු ඇතැයි යන එකම සිතුවිල්ලද ඔවුන් මා වෙතින් ඉවත් කොට දැමූහ. මානවී සහ හසිත එකම විශ්ව විද්‍යාලයේ උපාධිය නිමකොට ඔවුන්ගේ විවාහය වෙනුවෙන් යළි ශ්‍රී ලංකාවට යාමට තීරණය කොට සිටියහ.එහෙත් යළි ශ්‍රී ලංකාවට යන්නට මගේ කිසිදු බලාපොරොත්තුවක් තිබුනේ නැත.

සරෝජ් හිරිපිටිය සම්බන්ධව කරුණු කාරණා නොසොයා සිටින්නට මා දැඩි ලෙස වෙහෙස වූයේ වෙන කිසියම් හේතුවක් නිසා නොව ඔහුගේ විවාහ ජීවිතය සතුටින් ගත කරනවා යන තීරණය මාසිතේ තදින්ම ධාරණය වී තිබුණු හෙයිනි. එහෙත් ශ්‍රී ලංකාවේ විවිධාකාර ප්‍රවෘත්තීන් අතරේ සරෝජ් හිරිපිටිය සිය බිරිඳ සමගින් විවිධාකාරයේ ජාතික උත්සවයන් හට පැමිණෙන අන්දම මගේ දෑසට වසන්කර ගත නොහැකි විය.

ඔවුන් දෙදෙනා කෙතරම් දුරට එකිනෙකා හට ගැලපෙන්නේද යන්න මට ඇස් ඇස්පනාපිටම ඔප්පු විය. අති දක්ෂ ඡායාරූප ශිල්පීන්ගේ සමහර සේයාරූ ඔවුන් දෙදෙනාගේ ආදරණීය ජීවිතය සමාජ ජාලයන් තුළට ගෙන ආවේ ඒ සම්බන්ධව විශාල ප්‍රසිද්ධියක් ලබා දෙමිනි.හදවතේ අභ්‍යන්තරයේ සුව නොවූ තුවාලයක් පැසවමින් තිබුණද තිබුණද එහි වේදනාව දැනුණේ මා හට පමණක්මය. එම තුවාලයෙහි කිසිදු වේදනාකාරී ඉරියව්වක් මම අඩුම තරමේ නිලීකාහට හෝ දැකගන්නට ඉඩ නොහැරියෙමි.

කෙසේවතුදු සුභාෂිණී මානවඩු එනම් සරෝජ් හිරිපිටියගේ ආදරණීය බිරිඳට ඔවුන්ගේ ජීවිතයට කිරි සිහිනයක් ළඟාකර ගැනීමේ හැකියාවක් නොලද්දාය. එහෙත් එම කාරණය ඔවුන් අතට කිසිදු ගැටලුවක් ඇති කර නොතිබූ බව පමණක් මම කිය වූ ඇතැම් පුවත් වල සටහන් වී තිබුණි.සරෝජ් හිරිපිටිය ඇත්තෙන්ම මහත්මා ගණයේ ගුණ ඇති උදාර පුරුෂයකු වූ අතර සුභාෂිණී මානවඩු ද ඔවුන්ගේ ජීවිතය මනසේ ගැලපෙන්නට ගෙත්තම් කරමින් සිටියාය. 

සුභාෂිණී මානවඩු විසින් පවත්වාගෙන යනු ලැබූ සමාජ ක්‍රියාකාරකම් සහ සේවාවන් හේතුවෙන් ඇය බෙහෙවින් කීර්ති නාමයක් ලබා උන්නාය. සිය දරුවකුගේ අයිතිය පිළිබඳ කිසිදු ලැබීමක් ඇය නොලද්දද ඇය විසින් පවත්වාගෙන යනු ලැබූ විශේෂ අවශ්‍යතා සහිත දරුවන් සඳහා වූ නිවාසයන් සහ පෙර පාසල් සමූහය බොහෝ මවුවරුන්ගේ දරුවන් හට සේවයක් කරන ලදී.එහෙයින් ඇය ලැබුවේ ඔවුන් වෙතින් ආශීර්වාදමය. 

එහෙත් දෛවය ජීවිතයට සරදම් කිරීමේ සීමාව කොතනදැයි සිතන්නට සැරසුණේ මෙවන් කාලයකදීය.

                                                                    *** 

නිවේතාගේ සටහන් පෙලෙහි ඊළඟට ඇය සටහන් කරන කොටස සරෝජ් හිරිපිටිය අනුමානයෙන් තීරණය කළේය.ඇත්තෙන්ම එය මනසට කෙතෙක් වේදනාකාරී ද යන්න ඔහුට යළිත් සිහිපත් කළ යුතු නොවේ. ජීවිතය ඇත්තෙන්ම ගලා ගොස් එක්වනම නැවතුණ තැන එතැනය.

නිවේතාගේ සටහන් පෙළ සමගින් ඒ දිනය සරෝජ් හිරිපිටියගේ මනසේ සිත්තම් පෙළක් මෙන් ඇඳී යන්නට විය.පොත වසා පසෙක තැබූ ඔහු පසුගිය අවුරුදු ගණනටම සිත වේදනාවෙන් දවාලූ මේ සිදුවීම යළි යළිත් සිහිපත් කළේය.

"ඔයා අද පාර්ලිමේන්තුවට යනවා නේද?"

උදෑසන තේ මේසයේදී එදින සුභාෂිණී සරෝජ්ගෙන් ඇසුවේ සුපුරුදු ලෙස උදෑසන ආහාර ගැනීමට පසු ඔහු කැමති අන්දමේ කිරි කෝපි එකක් සාදා ඔහු අත තබමිනි. සරෝජ් ගේ රුචි අරුචිකම් මැනවින් හඳුනාගෙන උන් ඇය කෙතරම් සේවක සේවිකාවන් උන්නද සරෝජ්ගේ කැමතිම ආහාරපානයන් සියතින්ම සකසාලන්නට හැකිහැමවිටම උත්සාහ දැරුවාය.

"ඔව් සුභා , මං එද්දි හවස් වෙයි ඔයාගේ ප්‍රෝග්‍රෑම් එක මොකද්ද අද?"

සරෝජ් හිරිපිටිය අඩක් පානය කළ කෝපි බඳුන සුපුරුදු ලෙසින් ඇය අත තබා ඇසුවේය.

"ලබන සතියේ මොන්ටිසෝරි එකේ prize giving එකනේ.මේ ටිකේ පොඩි එවුන් සෑහෙන ලෑස්ති වෙනවා. ටීචර්ස්ලටත් හරියට වැඩ. මං පොඩ්ඩක් ඒ පැත්තට යනවා"

සුභාෂිණී පැවසුවේ ඉතිරි අඩ පානය කොට නිමකල කෝප්පයද රැගෙන නැගිටිමිනි.

"ඩ්‍රයිවර් එක්ක යනවද නැත්නම් ඔයාගෙ vehicle එකේම යනවද?"

සිය සුන්දර බිරිඳගේ නළල්තලය මතට දෙතොල තද කරමින් සමු ගන්නට මොහොතකට පෙර සරෝජ් හිරිපිටිය ඇසුවේය.

"ඩ්‍රයිවරුත් ඕන වැඩ ගොඩක් කරගන්න තියෙන නිසා. ඒ වෙහිකල් එක වෙනම යවන්නම්. මම ඩ්‍රයිව් කරන්නම්" 

සුභාෂිණී සරෝජ් හිරිපිටියගේ කොලරය සකස්කරමින් පැවසුවාය. ඇත්තෙන්ම ඔවුන් දෙදෙනා අතර බොහෝ සුන්දර ප්‍රේමයක් කාලය සමගින් ඉබේම ඇති ව තිබුණි . දරුවකුගේ සුරතල් කිරි සිනහවන් ඔවුන් අතරට කිසිදිනක නොව ආවද සරෝජ් හෝ සුභාෂිණී ඒ සම්බන්ධයෙන් කම්පාවීම පසෙකට තබා දෙමව්පියන් නැති සහ අඩු ආදායම් සහිත පවුල්වල දරුවන් වෙනුවෙන් සිය අවධානය කැප කරමින් උන්හ .

දෙදෙනාම කෙතරම් කාර්යබහුල කාර්ය බහුල ජීවිතයක් ගත කළ ද ඔවුනොවුන් අතරේ පැවතුණේ ද බොහෝ සොඳුරු බැඳීමකි. සරෝජ් මෙන්ම සුභාෂිණී ද ඉවසීම සහ අන්‍යෝන්‍ය අවබෝධය මත සිය පවුල් ජීවිතය පවත්වාගෙන ගියේ දේශපාලනය සහ පවුල් ජීවිතය පටලවා ගන්නා බොහෝ අයට ආදර්ශයක් වෙමිනි.දේශපාලන ජීවිතයේ බොහෝ තැන් තැන් වල සුභාෂිණී ආදර්ශමත් කාන්තාවක් ලෙසින් ප්‍රසිද්ධ වූවාය. අනවශ්‍ය තරමේ ප්‍රසිද්ධියට ද කිසිදු විටෙක අකමැතිවූ ඇය සරෝජ්ගේ වැඩකටයුතු වලට ඇප කැපවී සහය දුන්නාය.

සරෝජ් හිරිපිටිය පාර්ලිමේන්තුවේ උදෑසන වරුව ගත කොට දිවා අහාර ගෙන කාර්යාලය වෙත පැමිණියේ පසු දිනට අයත් වැඩ කටයුතු සම්බන්ධයෙන් සොයා බැලීමට ය .අතිශය කලබලයෙන් කාර්යාලයට කඩා වැදුණු සංජය 

"සර් අපි ඉක්මනට යමු .පොඩි කලබලයක් "

කියමින් යළි ආපසු හැරුණේය .සරෝජ් හිරිපිටිය කිසිදු පැනයක් නොනගා ඔහු පසුපසින් කඩිනමින් ආවේ කිනම් කරදරයක්දැයි හිතාගන්නටත් නොහැකිවය .

"ජෙනරල් හොස්පිට්ල් "

සංජය ඉදිරිපස අසුනට නැඟ රියදුරුට වහා අණ කළේ සරෝජ් හිරිපිටිය පසුපස අසුනට බර වෙමින් "මොකද ප්‍රශ්නේ?" අසද්දීමය. 

"පොඩි ඇක්සිඩන්ට් එකක් සර්. මැඩම්ගෙ වාහනය පොඩ්ඩක් වැදිලා ලොරියක.අපි යමු"

සරෝජ් හිරිපිටිය සිය සවනට වැටුනු ඒ වදන් අදහා ගන්නට නොහැකි අන්දමින් ඉදිරිපස අසුනේ සිටි සංජයගේ අතේ එල්ලුණේය.

"මොකද වෙලා තියෙන්නෙ.කොයි වෙලාවෙද .සුභාට මොකද?"

ඔහුගේ මුවින් ප්‍රශ්න වැලක් එකිනෙක කලබලයෙන් පිටවූයේ සංජයගේ අත තදින් අල්ලා ගනිමිනි. 

"අපි යමුකො සර්. සමන් යමංකො ඉක්මනටම."

සරෝජ්ගේ ඒ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු නොදීම සංජය රියදුරුට කෑගැසුවේ සිය මුහුණ ඉවතට හරවාගනිමිනි. 

අවසානයේ සියල්ල එසේ සිදුවිය. දැඩි ලෙස තුවාල වී දැඩි සත්කාරයේ යන්ත්‍ර සූත්‍ර ගොඩක් මධ්‍යයේ සුභාෂිණී පසුවනු දැකීම සරෝජ් හිරිපිටිය සිහිසුන් කරවන මට්ටමටම කම්පනයට පත් කළේය.

"සර් ඇත්තටම වෙලා තියෙන්නේ ලොරියෙ වැරද්දක් නෙමෙයි.මැඩම් තමයි කලබලෙන්ම ඇවිල්ලා ලොරිය වද්දගෙන තියෙන්නේ. මැඩම් හරිම කලබලෙන් මොන්ටිසෝරියෙන් එළියට ආවා කියලයි ටීචර්ස්ලා කියන්නේ."

සංජය සිය ප්‍රධානියා සමගින් පැවසුවේ ඔහුගේ කම්පනය කෝපයක් වී ඊළඟට පැමිණෙන්නේ රියදුරාගේ මතින් බව දැනගෙනය.

"ලොරි ඩ්‍රයිවර් වාහනය පාර අයිනේ නවත්තලා තේ එකක් බොන්න ගිහින් තියෙන අතරට මැඩම්ගෙ කාර් එක ඇවිල්ල කෙලින්ම ඒකෙ වැදිලා තියෙන්නේ."

සරෝජ් හිරිපිටිය අත ඔසවා සංජයගේ කතාබහ නැවැත්වූයේ තවදුරටත් කිසිවක් අසන්නට තරම් ඔහුට නිරවුල් මනසක් නොවූ හෙයිනි.විශේෂඥ වෛද්‍යවරයා හමු වී සුභාෂීණී ගේ තත්ත්වය විමසුවද ඔවුන්ද පසුවූයේ තීරණයක් ගැනීමට නොහැකි තත්ත්වයකය. 

"ඇමතිතුමා අපි ටිකක් බලමු.දැනට තත්ත්වය ක්‍රිටිකල් කියෙන එක විතරයි මට කියන්න පුළුවන්"

විශේෂඥ වෛද්‍යවරයා සරෝජ්ගේ උරහිසට සිය අත තබා පැවසුවේ පවත්නා තත්ත්වය විස්තර කළ නොහැකි හෙයිනි.

සති දෙකක් තිස්සේ යන්ත්‍රසූත්‍ර මැදින් අසීරුවෙන් ජීවිතය පවත්වා ගත් සුභාෂිණී එක් දිනයක දෑස් විවර කළාය.

සරෝජ් හිරිපිටිය ඒ මොහොතේදී ඒ අසලම උන්නේය.

"සුභා මම ඉන්නවා ඔයා ළඟ.බයවෙන්නෙපා"

සරෝජ් ඇගේ අතින් අල්ලාගෙන සවනට මුමුණන්නට මඳකට පහත් විය.

ඉතාම කැඩී බිඳී ගිය ස්වරයෙන් හඬ මඳ වශයෙන් අවදිකළ සුභාෂිණී,

"එයා ආපහු ඇවිත්. මට සමාවෙන්න. මම ඔයාට වරදක් කළේ නෑ ඒත්"

යැයි ආයාසයෙන් මිමිණුවාය.

කිසිවක් තෝරා බේරා ගන්නට නොහැකි වුවද සරෝජ් ඒ මොහොතේදී සුභාෂිණීගේ හිස පිරිමදිමින්, 

"කතා කරන්න මහන්සි වෙන්න එපා සුභා අපි පස්සේ කතා කරමු.ඔයා ඉක්මනින් සනීප වෙන්නකෝ"

යැයි ඉතා කාරුනික ස්වරයෙන් පැවසුවේය.

"අනේ..සරෝජ් මට යන්න වෙනවා. නිවේතාව කොහොම හරි හොයාගන්න .මට සමාවෙන්න" 

ඉතාමත් දුර්වල ස්වරයෙන් ඇස්වලින් කඳුලක් ගලා යද්දී සුභාෂිණී සිය අවසන් වදන් මුමුණා නිසොල්මන් වූවාය.

කෙතෙක් ඉවසුම් සහගතව ඉන්නට වෙර දැරූවද සරෝජහට සුභාශිණීගේ සමුගැන්ම දරාගන්නට හැකිවූයේ නැත. ඉතින් එසේ අඳුරු වලාකුළු අහස සිප හඬාවැටෙනා සැන්දෑවක සුභාෂිණී සරෝජ්ගේ දිවියෙන් සදහටම සමුගෙන යන්නට ගියාය. ඇයගේ අවසන් වදන් අපැහැදිලි වුවද ඒ වදන් තුළ රැඳුණු අදහස සොයායන්නට සරෝජ් සතිදෙක තුනකට පසු පියවි සිහියට යළි පැමිණි මොහොතේම තීරණය කළේය.

සුභාෂිණීගේ අත්බෑගය සහ අනතුර වූ මොහොතේ ඇයගේ රිය තුළවූ සියල්ලම පොලිසිය මගින් සරෝජ් වෙත බාර දුන්නේ පොලිස් පරික්ෂණ වලට අනතුරුවය.සුභාෂිණීගේ නොසැලකිලිමත් රිය ධාවනය අනතුරට හේතුවූ බව ස්ථිරවම ඔප්පු වීම නිසා ලොරි රථ රියදුරා නිදොස් කොට නිදහස් කරන්නට සරෝජ් කැමැත්ත දුන්නේය.

සියලු දෑ තැන්පත්කල බෑගය ඇඳ මතට හලා දැමූ සරෝජ් එහි වූ තරමක් ලොකු බෑගයක් අතට ගත්තේ එය බැලූ බැල්මටම වෙනස් එකක් සේ පෙනුන හෙයිනි. විවර කල බැගය තුළ වූයේ තරමක් මිල අධික බෙහෙත් වර්ග කීපයකි. ඒ සියල්ල අනතුර වන්නට විනාඩි ගණනකට පෙර ප්‍රසිද්ධ ෆාමසියකින් මිලදී ගත් බව එහි වූ බිල්පතක සඳහන් විය. 

මේ බෙහෙත් කවරෙක් උදෙසා කුමන රෝගයකටදැයි දැනගන්නට කිසිදු බෙහෙත් තුණ්ඩුවක් හෝ එහි නොවීය. අවසානයේ සුභාෂිණීගේ අත් බෑගය තුළ වූ සියලුම දේ එකින් එක ඇඳ මතට ගෙන ඔහු පිරික්සන්නට පටන් ගත්තේ කිසියම්ම හෝ හෝඩුවාවක් ලැබේයැයි විශ්වාසයෙනි. එහෙත් කියන්නට තරම් කිසිවක්ම එතුළ වූ වූයේද නැත.සුභාෂිණී සාමාන්‍යයෙන් ඉතාමත්ම පිළිවෙලකට වැඩ කරන ලද කාන්තාවක් වූවාය .ඇයගේ අත්බෑගය පවා බොහෝ පිළිවෙලකට අවශ්‍ය දේ පමණක් සහිත වූ දෙයක් විය.

අවසානයේදී ඇයගේ ජංගම දුරකතනය අතට ගත් සරෝජ් හිරිපිටිය එහි දුරකථන අංක පිරික්සීය. සාමාන්‍යයෙන් සුභාෂිණී බොහෝවිට බොහෝවිට සමාජ සේවා කටයුතු වලට යෙදෙන බැවින් ඇයගේ ජංගම දුරකථනයේ නාඳුනන අංක බොහෝවිට ඇත. එහෙත් එකම අංකයකින් එක දිගට පැමිණි ඇමතුම් කිහිපයක් ඔහු දුටුවේ බොහෝ විමසිල්ලෙන් පරික්ෂා කරද්දීය. දෙවතාවක් නොසිතා සුභාෂිණී ගේ දුරකථනයෙන් එම අංකය යළිත් අංකනය කලවිට එහා පසින් ඇමතුමට සම්බන්ධ වූයේ කාන්තාවකි.

"කවුද මේ කතා කරන්නේ?"

ඇමතුමට සම්බන්ධ වූ කාන්තාව විමසන විට සරෝජ් හිරිපිටිය මොහොතක් නිහඬ විය.

"මම මිනිස්ටර් සරෝජ් හිරිපිටිය.මේ නම්බර් එකෙන් දිගටම කෝල් වගයක් ඇවිත් තියෙන නිසයි මම ඒකට ආපහු ගත්තේ.මෙය ෆෝන් එක අයිති කෙනා කවුද?" 

මොහොතක නිහඩතාවය පසු සරෝජ් සිය හඬ අවදි කළේ මේ කරුණු කාරණා දැන ගැනීමේ කුකුස ඇතිවය.

"ඇමතිතුමා මම මේ කතා කරන්නේ අපේක්ෂා රෝහලෙන්. මේ ෆෝන් එක අයිති අපේ පේෂන්ට් කෙනෙකුට. මිස්ටර් තිසර රණබාහු. මේ.."

සරෝජ් හිරිපිටිය මොහොතකට තිගැස්සී ගියේ ඒ නම ඇසූ මොහොතේය. 

ඇමතුමට තවදුරටත් සවන් නොදී කිසිවක් නොකියා එම ඇමතුම විසන්ධි කළ ඔහු වහා ඇඳ පැළඳ ගත්තේ සංජයට ද අමතමිනි.කිසිදු හේතුවක් නොකියා අපේක්ෂා හොස්පිටල් එකට පමණක්ම කියා ඔහු රථයේ පසුපස අසුනට බර වූයේ දෑස් පියා ගනිමිනි.දහස් ගණනක් සිතුවිලී එකින් එක පැටලෙමින් සිත තුළ පොර කන්නට විය.සිදු වූ සිදුවීම කෙසේ වුවත් කුමක් වුවත් තමා තවදුරටත් බෙහෙවින් ඉවසිය යුතු බව පමණක් ඔහු සිතට ගත්තේ ය.

කිසිදු ආරක්ෂකයෙකු නොමැතිව ඉතාමත්ම සරල ඇඳුමෙන් පැමිණෙන නියෝජ්‍ය ඇමතිවරයා දුටුවිට ආරක්ෂක නිලධාරීන් සියල්ලම බෙහෙවින් කලබල වූහ.

"නෑ නෑ ඔයාලගේ වැඩ කරගන්න මම ආවේ මගේ යාළුවෙක් බලන්න"

සිනහවක් පමණක් පා සංජය සමගින් අදාල වාට්ටු පරිශ්‍රයට පැමිණි සරෝජ් හිරිපිටිය හමුවූයේ දුරකථනයට සවන්දුන් හෙද නිලධාරිනියයි.

තමා හඳුන්වා දුන් පසු ඇය සරෝජ් හිරිපිටිය කැඳවාගෙන ගියේ වාට්ටුවේ කෙළවරක වූ තිරවලින් වටකළ සයනයක් වෙතය. තිර ඉවත් කොට ඇතුලට ගිය සරෝජ් හිරිපිටිය දුටුවේ මිනිස් සිරුරක් යැයි කිව නොහැකි තරම් අන්දමේ කෘෂව ගිය මිනිස් රුවකි.එසේනම් මෙම මේ තිසර රණබාහු විය යුතුය. 

"කණගාටුයි ඇමතිතුමා.පොඩි වෙලාවකට කලින් මිස්ටර් තිසර රණබාහු නැතිවුණා."

හෙද නිලධාරිනිය පැවසූයේ ඔහුගේ සිරුර වසා තිබූරෙදි කඩ මදක් ඉවත් කොටය. සියලු දේ විසදාගත නොහැකි කතන්දරයක් බවට පත්කොට සුභාෂීණී මෙන්ම තිසර ද ජීවිත වලින් සමුගෙන ඇත. 

"අපි යමු සංජය"

හෙද නිලධාරීන්ට ස්තුති කළ සරෝජ් හිරිපිටිය වාට්ටුවෙන් පිටතට පැමිණියේ සිතේ තද වූ කියාගන්නට බැරි තරම් මහා බරක් ඇතිවය.සුභාෂිණී තමා හට කිසිම දිනක ද්‍රෝහි වී යයි සරෝජ් සිහිනෙනුදු නොසිතීය.එය කිසිදා ඇය අතින් සිදු නොවන්නකි. තමා එතරම්ම ඇය විශ්වාස කළ බව සත්‍යයය .

මොන යම් හෝ කාරණාවක් හේතුවෙන් සුභාෂිණී තිසර රණබාහු බලන්නට මේසා කලබලයෙන් පැමිණීමම ඇයගේ රිය අනතුරට හේතුවන්නට ඇති බව සරෝජ් විශ්වාස කළේය. එහෙත් ඔහු සම්බන්ධ කරුණු කාරණා සුභාෂිණී උදෑසන වනතුරු මේ කිසිවක් දැන නොසිටි බව පමණක් සරෝජ්ට විශ්වාසය. ඒ වුවත් ඇය සහ තිසර රණබාහු අතර සිදුවූයේ කුමක්දැයි යන්න අවසානයේ මහා ප්‍රශ්නයක් වී ඉතිරිව තිබුණි.

                                                                                 ***

යළි හමුවෙමු 

කිත්මා වාසනා දහනායක 

( විසිරි සිහින)