39. ප්‍රදීපා මග කියූ පහන් තාරකාව ඔබ

අපි හැම කෙනෙක්ගේම ජීවිතයේ පරමාදර්ශීය චරිත තියනවා නේද...මට හිතුණා..අද..මගේ ජීවිතයේ පරමාදර්ශීය චරිතයක් ගැන ලියන්න....ඒ තමයි මගේ තාත්තා

මම..මගේ පුංචි කාලේ ඉඳන් අම්මට වඩා අනුගමනය කලේ තාත්තාව...අම්මා ට මම හුඟාක් ආදරය කලත්...තාත්තාට ඊට වඩා පොඩ්ඩක් හෝ ආදරය කලා කියලා මම හිතනවා...

අපේ තාත්තා හරිම සුන්දර මනුස්සයෙක්

අපේ තාත්තා කිසිම දවසක අපිට ගහලා නෑ..නමුත්..බැනලා තිබුණා...දරුවන් යහ මගට ගන්නා ක්‍රමය තාත්තා හොඳින් අධ්‍යයනය කර තිබුණා

මගේ තාත්තගේ මුහුණේ තිබුණ ...අදටත් තිබෙන හිනාව...ඒක කවදත් කෙනෙක්ගේ හිත පහන් කරන හිනාවක්....තාත්තා මට කිව්වේ...අපිට කෙනෙක්ට නොමිලයේ දෙන්න පුලුවන් හිනාව අපි ඇයි නොදී ඉන්නේ කියලා...

තාත්තාගෙ රැකියාවෙන් මම ගොඩක් දේ ඉගන ගත්තා...අපේ තාත්තා මුලින්ම පවුල් උපදේශක වරයෙක්...අධිකරණ අමාත්‍යාංශයේ...ඉස්සර තාත්තා වෘත්තීමය සටහන් ගොනු කරන කොට මට කියලා සටහන් ලියවාගන්නවා....මම හිතුවෙ ඒ කාලෙ ඒ මගේ අකුරු ලස්සන නිසා වෙන්න ඇති කියලා...ඒත් පසු කලක මට තේරුණා..ඒ ව්‍යංගයෙන්...මිනිස් ජීවිත වල ඇති වන සංකූලතා කියාදුන්න හැටි කියලා

පවුල් උපදේශක වරයෙක් ගාවට එන්නෙ පවුල් ආරවුල්...බොහොමයක් නොමේරු තරුණ පවුල් වල ගැටුම් සමථයකට පත් කරන්න උපදේශනය උපකාරී වෙන අන්දම...මම ඉගන ගත්තා වගේම ජීවිතයකට අවශ්‍ය ඉවසීමත් ඒ තුලින් හැදෑරුවා...

තාත්තා මට උගන්නපු එක් දෙයක් තමා අනිත් මිනිස්සු එක්ක නොගැටී ගැටෙන අන්දම...ප්‍රශ්නයකදී ඇහුම් කන් දිය යුතු හැටි...නිහතමානී වීම...ඔන්න ඔය වගේ දහසකුත් එකක් ගුණාංග

මගේ තාත්තා මට කියාදුන්න එක දෙයක් තමයි...කිසිම විටෙක අපි කෙනෙක්ට ගරු නොකර ඒ කෙනා ගෙන් ගරුත්වයක් බලාපොරොත්තු වෙන්න එපා කියන එක.....රාජ්‍ය සේවයට ආවම ඒ ඔවදන මට ඉතාම වැදගත් වුණා...
තාත්තා ගැන ලියනවා නම් පොතක් ලියන්නට පුලුවන්....නමුත් මේ කෙටි සටහන පොඩි විශේෂයක් වෙනුවෙනුයි...

අපේ තාත්තගෙ උපන්දිනේ මාර්තු පස් වෙනිදා...එදාට ගමට ගිහින් එයා ලඟ ඉන්න නොහැකි වුණත්...සුබ පැතුම් පතක් යවලා උදේම කෝල් එකක් දීලා සුබ පතන්න ඉන්න ගමන්....මේ බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලියන්නේ....මගේ තාත්තා නිදුක් නීරෝගි සුවයෙන් ජීවත් වෙන්න පතමින්....

මේ මගේ තාත්තා ඇතුළු ...ලෝකයේ දරුවන්ට ආදරය..කරුණාව සහ යහ මග පෙන්වන හැම තාත්තා කෙනෙක්ටම පිදෙන උපහාරයයි...


අප්පච්චී..නුඹ අහස් ඉමේ වැඩි 
දේවතා එළියක් වාගෙමයි...
සාංකාවෙන් උතුරනා..මහිත් මළුවේ දිදුළ
පහන් සිල වාගෙමයි....

හොඳම දකිනා ඇසට 
හොඳම දැනෙනා හිතක 
පින් පාට නුඹෙ සිනා
පන්සලේ බෝ මලුවෙ
 සිලිසිලිය වාගෙමයි...

කප්පරක් දුක් ඇතුව 
නුඹෙ ලඟට ආ විටක
හිත නිවන නුඹෙ වදන්
සෙත් පිරිත් වාගෙමයි......

බාල විය ගැන කියන
නුඹේ පෙර මතක රැස
ගං දියේ රැළි සේම
රැළි නගා හිත් වටා ගලා යයි...
රත්තරන් අප්පච්චි 
නුඹ මගේ ලෝකයට 

ආවඩන සෙත් කවක් වාගෙමයි...

දකුණු පළාතෙ අපි තාත්තා කියන වචනෙ භාවිතා කලාට
කවියකට ලස්සන අප්පච්චි කියන වචනය
ඒකයි එහෙම යෙදුවෙ...


මොන වචනෙන් කතා කලත් ...ඒ තාත්තාමයි