40. ඇය

ඇය......

විපරීත වූ කාලයකට පසු ඇහැරුණාය..

ගතවූ කාලය අයිති අතීතයටද අනාගතයටද එසේත් නැත්නම් තවමත් මේ වර්තමානයමදැයි...විපිළිසර මනසින් යුතුව නොසිතා සිතුවාය...

කාලය බොහෝ දුර ගොසිනි...සයනයට කෙළින්ම ඇති කන්නාඩියට නොඑබීම ...හිසේ මතුවූ සුදු පැහැති ගස් දෙක තුනක් දුටුවාය...
ආපහු ඇවිත්....තමන්ටම කියා ගත් ඈ හීන් සුසුමක් හෙළුවාය...එහෙත්...කරදර කාරී හැඟීමක් විනා...ශෝකයක් හෝ පසුතැවීමක් සුසුමට අයත් වූයේම නැත...

පෙර දා විටින් විට...මාරු කරමින් පාට ගැල්වූ කෙහෙ රොද...ඊලඟට පාට ගන්වන්නේ කුමකින්දැයි අද ඈ ට සිතන්නට අවැසි වූයේද නැත...එය එසේ ම තිබෙන්නට හරිනවාද...පාට ගල්වනවාද...ඔන්න ඔහෙ ඕන එකක්...ඈ නොසිතා සිතුවාය....

රාත්‍රිය ...නින්දත් නොනින්දත් අතර ගෙවී ගිය අන්දම ඈ යළිදු සිහිකලාය....

කිසිවක්ම නොවන...කිසිවක්ම නොදැනෙන රැයක්...ගෙවී පහන් වන විට...මනසේ පත් වූ එම විපිරියාසය කුමක්දැයි ඈ නොසිතාම සිතුවාය.ඇඳුම්වැටට අත පොවා ඇද ගත් සුදු පැහති තුවාය ද රැගෙන අලස ගමනින් නාන කාමරයට වැදුන ඇය...කරාමය විවර කර ගලා යන දිය දහර දෙස බලා උන්නාය...

එකකට පසුව එකක්...ආපසු එකක්....ජල බිඳිති ගලන අන්දම...මුලින් ආ ජලයද පසුව ආ ජලයද එකක්ම වන අයුරු..යළිදු වෙන්කල නොහැකි අයුරු කිසිම හැඟීමකින් තොරව බලා උන්නාය...ගත ට වැටී ගලා යන දිය පහර සිරුරේ තැන් තැන්හි....නොඇලී බිඳිති ලෙස නවතින අයුරු...නැවත තවෙකක් හා එක්ව ඔහේ ගලා යන අයුරු බලා උන්නාය...සිහින් මන්දස්මිතයක් මුවේ ඇතිවී නැතිව යන්නට ඇත...

සිරුරේ එවකට වූ කෝමල රේඛා බිඳෙන් බිඳ අතුරුදහන්ව ගොස් ඇති ආකාරය....ඒ වෙනුවට..මේද තට්ටුවක් එතැන ආක්‍රමණය කරන්නට සැරසෙන අන්දම .....කන්නාඩිය පෙන්වා දෙන දෙස ඔහේ බලා උන්නාය....ජිම් එකකට යා යුතුයැයි...කලින් සිතුන සිතිවිල්ල හිතට නොඑනා අන්දම ගැන නැවතත් මෙනෙහි කලාය...

එකින් එක නැගෙන වියපත් රැල්ලක් දෙකක් ඇති මුහුණේ...දිදුලන ස්වභාවය...අතුරුදහන් නොවී තවමත් තිබෙනයුරු දුටුවාය...
ඒ සියල්ලටම ඔබ්බෙන් ....කැඩපත තුළින් ඈ වෙතම හැරුණ ...ගැඹුරු තෙත් දෑස දෙස ....මඳක් බලා උන්නාය...

දේදුන්නක් සේ හැඩ කල බැමි වලට යටින්...කඳුලු ඇති නැති මට්ටමට හැමදාම ඉතුරු වූ දෑස කෙතරම්ම පැහැදිලිව අද තමා දෙස ම බලා හිඳීදැයි ඇය...අනායාසයෙන් සිතුවාය...

යන්තමට මදින ලද සුදු අත්දිග බ්ලවුසය හා කපු කලිසම...පුටුව මත හිඳ එනතුරා බලා සිටිනයුරු දුටුවාය...
ඇඳුම් ඇඟලා ගත් මුත්....ආලේපන දෙසට දිගුවන අත නිසොල්මන්ව බලා ඉන්නාඅයුරු හසරැල්ලක් සහිතව බලා උන්නාය...

හීනියට දැනෙන කුසගින්න ...මැඩ ගනිමින්...කුඩා කාමරයේ ගුරුලේත්තුවෙන් නවා ගත් දුඹුල් රසැති වතුර ජෝගුව දෙතොලට තබා එක්වරක් ගිල ගත්තාය...
කාමරය වසා යතුර ...මල්පෝච්චිය යටට පයින් තල්ලු කල ඇය...කරට එල්ලා ගත් රෙදි බෑගය...සකස් කර ගත්තාය..

බර පොදිය බිම තැබූ කල කෙතෙක් සැහැල්ලුදැයි ඇය ට වැටහුණි....
හීන් පටි දැමූ පාවහනට පය රුවා ගත් කල...තමා නොවන කවුරුන් හෝ තමා ඉදිරියට තල්ලු කරනා බව ඇයට නොදැනී දැනින...

ඇය....අඩක් නැමුණු හිසින්...ඉදිරියට ඇදුණාය...ඉදිරියට...ඔව්..ඉදිරියටම....දිගටම පිය ඔසවා ඇවිද ගියාය....තිතක් වී නොපෙනී ගියාය

!!!!!!!!!

************************************************

විසිරි කතා ලියන්නෙ බොහොම අඩුවෙන්....මේ එහෙම ඉබේම ලියවුණ එකක්...ඔය විසිරිගෙ පතොක් කතාව ඇරුනම බ්ලොගේට ලියන්න තව ඇත්තෙ කතා එකක්ද කොහෙද....අනේ මන්දා කම්මැලියි කතා ලියන්න....