සංසාර තීර්ථය මේ තරම් ගණඳුරුද
සුස්මකින් ගල්ගැහෙන තරමට
කිසිත් නොදැනෙන
කිසිත් නොහැඟෙන
හැඟීමක ඇවිද යමි
හැපි හැපී දිවෙන මිනිසුන් අතර
අර ඈත දිලි දිලෙන
ආලෝකයම නෙත රඳන
තරුවක්ව ඒ දිලෙන්නේ ...ඔබමද
ඇස් වසා අඳුරටම හුරුවෙමි
කවියකට ගිනිතබා එළියගෙන
මට පුරුදු ගමන් මග ම යමි
විසිරි