30 කොටස
29 කොටසට මෙතනින් 29
පාරමී ඇස් ඇරියේ දීර්ඝ නිද්‍රාවකට පසුවය .එක්වනම තමා සිටින්නේ කොහිදැයි ඇයට සිතාගන්නට නොහැකි විය . හෙමින් ගෙල හරවා වටපිට බලන්නට තැත්දැරූ ප්‍රථම නිමේශයෙන්ම අධික වේදනාවක් ගෙල ප්‍රදේශයෙන් දැනෙන්නට විය.ඇයට කෙඳිරි ගෑවුනේ අධික වේදනාව දරාගන්නට නොහැකි වූ නිසාවෙනි.
පාරමීගේ වේදනාත්මක කෙඳිරුම් හඬ අසා ඇයගේ ඇඳ වෙතට දිව ආවේ හෙදනිලධාරිනි යකි.
"මැඩම් කොහොමද දැන්. ඔයා ගොඩක් ලොකු නින්දක් නිදාගත්තා."
හෙදනිලධාරිනිය පාරමීගේ අතකින් අල්ලා ගනිමින් පැවසුවාය.
"මේ කොහේද මට මොකද උනේ"
පාරමී ඉතා අපහසුවෙන් ඇසුවාය .
"මැඩම්ට මොකුත් මතක නැද්ද මේ ජෙනරල් හොස්පිට්ල් එකේ බර්න්ස් යුනිට් එක. මැඩම් ඊයේ acid බර්න් එකක් වෙලා මෙතනට එක්ක‍රන් ආවෙ."
හෙද නිලධාරිනිය පැවසුවේ පාරමීගේ මතකය අවදි කරමින්.
පාරමී දෑස් වසාගෙනම ඒ සිදුවූ දේවල් මතකයට ගන්නට උත්සාහ කළාය .ඇයට මතක වූයේ සෞඛ්‍ය අමාත්‍යාංශයෙන් පිටත්වී breadtalk වෙත යන්නට ඇය පාර මාරුවන ස්ථානයට පැමිණීම ය.එතැනින් එහාට ඇයට කිසිවක් මතක නොවීය.
"මගේ බෑග් එක කෝ මිස්?"
පාරමී ඇසුවේ ගෙලදෙසින් නැගෙන වේදනාව හා සමානවම විශ්ව ගැන ඒ මොහොතේ සිහිවූ බැවිනි.
"මැඩම්ගෙ බෑග් එක මහත්තයා ඇවිත් අරන් ගියා. ඊයේ ඇවිල්ල ගොඩක් වෙලා ඉඳලායි ගියේ තව ටිකකින් ආපහු ඒවි."
හෙද නිලධාරිනිය ඇයට බීමට වේදනා නාශක පෙති කිහිපයක් රැගෙන ආවාය.ගෙල පෙදෙසින් වූ දැඩි වේදනාව හේතුවෙන් පෙති ටික ගිලීමට පවා අපහසුය.
"මගේ ගොඩක් පිච්චිලා ද මිස්?"
පාරමී හිස නගා බැලීමට අපහසු වූ තැන හෙදියගෙන් ඇසුවාය.
"නෑ මැඩම් deep burn එකක් නම් නැහැ. madamගෙ සාරිය නිසා acid ඇතුලට ගිහින් නැහැ .බෙල්ලයි චෙස්ට් එක උඩ හරියයි විතරයි.ඒකත් superficial burn එකක් විතරයි."
හෙද නිලධාරිනිය ඇය අස් වසා ලමින් පැවසුවාය.
"අන්න ඩොක්ටර් එනවා මැඩම් ගෙ හස්බන්ඩ් එක්ක."
හෙද නිලධාරිනිය ඇඳ අසලින් ඉවත් වූයේ එසේ කියමිනි.
"ආ කොහොමද දැන්.ඩොක්ටර් පාරමී?"
වෛද්‍ය කේසර ස්ක්‍රීනය පසෙකට කොට පැමිණියේය.පාරමී වේදනාත්මක සිනහවක් පෑවාය.
"මොකුත් අමාරුවක් විශේෂයෙන් නෑ නේද?"
කේසර ඇසුවේ ඇයගේ තුවාල වසා ඇති ගෝස් තට්ටුව දෙස බලමිනි.පාරමී නිහඬවම බලාඋන්නාය.ඇයට කියන්නට හෝ අසන්නට කිසිවක් හිතට නොඒ.
"මචං විශ්ව...ඇතුලට වරෙන්..."
ආපසු හැරී බලා එසේ කී කේසර යළිත් පාරමී දෙස බලා සිනා වුණේය.
මෙතෙන්ට ආවට පස්සෙ තමයි දන්නෙ මේකා මගේ පන්තියේ හිටියේ කියලා.එහෙනම් දෙන්න කතා කරන්නකෝ මං පොඩ්ඩක් අනිත් ලෙඩ්ඩු බලන්න යනවා."
කේසර එතැනින් ඉවත් වී පිටතට ගියේ ය
පාරමී හිස හරවා බලනු නොහැකිව ඇස් පමණක් හරවා ස්ක්‍රීනය දෙස බලා උන්නාය .විශ්ව පැමිණියේ ඇයගේ වත දෙස බලාගෙනමය.ඔහුගේ දෑස් වල කඳුලු පිරී තිබුනි.
"පාරෝ....කොහොමද රත්තරන් ඔයාට අමාරුවක් නෑ නේද ?"
විශ්ව පාරමී හිසට උඩින් පහත් වී ඉතා සෙමින් ඇසුවේය. තම ශරීරය පුරා පැතිරී ඇති පිලිස්සුම් ඒ වේදනාව යටපත් කරමින් විශ්වගේ මුවින් පිටවෙන ආදරණීය වදන් පාරමීගේ සිත සිත සුවපත් කළේය.
"බෙල්ලයි පපුවයි කැක්කුමයි.ඉවසන්න ටිකක් අමාරුයි.මට මොකද උනේ විශ්ව ?"
පාරමී අසූවේ විශ්වගේ අත සෙමෙන් අල්ලා ගනිමිනි.විශ්ව කිසිවක්ම නොපවසා නිහඬව වූයේ මේ මොහොතේ ඇය සන්සුන් කල යුතු හෙයිනි.
"පාරෝ , අපි ප්‍රයිවෙට් හොස්පිට්ල් එකකට යං.මෙතන මෙහෙම ඉන්න බෑ ඔයාට"විශ්ව පැවසුවේ පාරමී ගේ හිස අතගාමිනි.
"ඕන නෑ විශ්ව , ම්ම ගවර්න්මන්ට් හොස්පිට්ල් එකක වැඩ කරනවනම් ඇයි මට ඒකක ඉන්න බැරි.මට ඉන්න පුළුවන් "පාරමී හිනැහෙන්නට උත්සාහ කරමින් පැවසුවාය.
"ඔයාට පුළුවන් වුනාට ඔයා ළඟ දිගටම ඉන්න මට ලැබෙන්නෙ නෑනෙ එතකොට .ඒ නිසා අදම කේසරට කියල මම ඔයාව වෙන තැනකට ගෙනියනව"
විශ්ව හිතුවක්කාර හඬින්ම පැවසීය.පාරමී කතාකරන්නට යෑම තවත් වෙහෙසක් වන හෙයින්ම නිහඬව ඉවසාඋන්නාය.
"තුවාලෙ ලොකුයිද විශ්ව.මට හරිම කැක්කුමයි "
පාරමී ඇසුවාය .
"නෑ නෑ ඒක ලොකු එකක්වත් ඩීප් එකක්වත් නෙවේ ඩොක්ටර් පාරමී ,.අපි එහෙනම් LAMA ලියල ම විශ්ව කියන තැනකට යන්න ලෑස්ති වෙමු.මෙතන ට්‍රීට්මන්ට් වලට වඩා මෑන් ට තියෙන්නෙ වෙන ප්‍රශ්නයක්නෙ"
වෛද්‍ය කේසර ආපසු ඇය අසලට පැමිණෙමින් පැවසුවාය.
අගනුවර ප්‍රධාන පෙලේ පෞද්ගලික රෝහලකට පාරමීව මාරුකරගත් විශ්ව , ඇයව එහි රැගෙන ගියේය .කේසර ද එම රෝහලේ පුද්ගලික ප්‍රතිකාර කටයුතු වල යෙදෙන හෙයින් ප්‍රතිකාර සම්බන්ධයෙන් තවදුරටත් සැලකිලිමත් වන බව ඔහු පැවසීය .
පාරමී අදාල පෞද්ගලික රෝහලේ සයනයට මාරුකල වහාම දෑස් යලි පියාගත්තේ ඉතා කෙටි ගමනකින් වුව ශරීරයට දැනෙන්නාවූ අපහසුව හෙයිනි.
"මම තමයි ඉතින් මැඩම්ගේ සාත්තු සේවකයා අද ඉඳන්"
විශ්ව ඇයගේ නලලතට හාදුවක් තබමින් පැවසීය.පාරමී ආයාසයෙන් සිනහවෙන්නට තැත්කලාය.
"ස්කාර් එක හිටීවිද විශ්ව?"
පාරමී මිමිණුවාය.ඇයගේ සිත බෙහෙවින්ම ඔද්දල්ව ගොසිනි.
"කලබල නොවී හිත සැහැල්ලුවෙන් ඉන්නකො කෙල්ලෙ.කේසර කිව්වා ඒක ඉක්මනින් හරියයි කියල.ඒකට ට්‍රීට්මන්ට් තියේනෙ ඉතින්"
විශ්ව ඇය අස්වසාලමින් පැවසුවේය.
පාරමී කෙතෙක් ප්‍රතික්ෂේප කළද විශ්ව ඇයගේ කාමරයෙන් පිටව ගියේ නැත. විශ්ව විසින් තමාට සඟවන යමක් වේදැයි විටෙක පාරමී ට සිතුණි.ඔහු සිටියේම තැතිගැණුන ස්වභාවයෙනි.රාත්‍රියේ පවා ඔහු විටින් විට තම සයනය අබියසට විත් බලන අන්දම ඇය දුටුවාය.
සිදුවූයේ කුමක්ද යන්න නැවත නැවත ඇය විශ්වගෙන් නොඇසුවේ ඔහු කිනම් හෝ වේලාවක එය පවසනු ඇතැයි සිතාය.
දින කීපයක් ගතවන විට පාරමී ගේ තුවාල වේලීයන්නට පටන්ගෙන තිබුණි.
"දැන් රිදෙන්නෙ නෑ නේද පාරෝ."
ඇය මුහුණ කට සෝදා කාමරයට එනතුරු දොරලඟටම වී සිටිනා විශ්ව අසයි.පාරමී හිස දෙපසට වනා සිනාවූවය.
"මොකද මේ අනේ.මං පැනල යයි කියල වගෙ බයෙන් පස්සෙන්ම ඇවිදින්නෙ."
පාරමී ඇසුවේ විශ්වගේ අතකින් අල්ලාගනිමිනි.විශ්ව සුසුමක් හෙලා නිහඬ වූවේය.
හෙද නිලධාරිනිය පැමිණ ආවරණය කල සියල්ල ඉවත් කොට තුවාල ඉතුරු වී ඇති තැන් වල ආලේපනයක් තවරා යන්නට ගියාය.එක් උරයක් පමණක් වැසුණ රෝහල් ඇඳුමකින් සැරසී උන් පාරමී සිය අසුනේ පසෙක හිඳුවාගත් විශ්ව වියැලී ගිය පෙදෙස් අල්ලා බැලුවේය.
"පාරෝ කලබල වෙන්නෙ නැත්නම් කියන්න ලොකු කතාවක් තියෙනව."
විශ්ව ඇයගේ මුහුණ තමා වෙත හරවාගනිමින් පැවසීය.
"ඔය වෙච්ච ටික දැන් පාරමී ට කියපන්.මොකක් හරි වෙන්න හරි එයාත් දැනගන්න ඕනනෙ මේව"
නිසල් පෙරදා ඔහුට ඇමතුමක් දුන් වෙලෙහි පැවසීය.
"මොකක්ද විශ්ව...?"පාරමී සුපුරුදු සන්සුන් බවින් ඇසුවාය.විශ්ව ශෙරීනාට සිදුවූ දේ පාරමීට සවිස්තරව පැවසීය.
පාරමී ඇස් ලොකු කරගෙන මවිතයෙන් එය අසා උන්නාය.
"එතකොට මට ඇසිඩ් ගැහුවෙත් ...?"
පාරමී ඇසුවේ විශ්වගෙනි.විශ්ව හිස දෙපසට වනා එය නැතැයි කීවේය.පාරමී විමසුම් දෑසින් ඔහු දෙස බලාඋන්නේය.
"මේක මට කියන්න අකමැතිම ඒ වගේම අමාරුම කතවක් පරෝ.ඒත් මේ ටික අහල ඔයා මේ සම්බන්ධව ගන්න කියන තීරණය මම ක්‍රියාත්මක කරන්න සූදානම්."
විශ්ව පැවසීය .පාරමී ඔහුඅතින් අල්ලාගෙනම බලාඋන්නාය.
පාරමීට ඇසිඩ් ගැසීමේ කොන්ත්‍රාත්තුව අම්මා විසින් සැම් වෙත බාරදී ඇති අන්දම විශ්ව පැවසුවේ පාරමී දෙසවත් නොබලාය.ඔහුට ඇයගේ මුහුණ බැලීමට නොහැකි තරම් වරදකාරි හැඟීමක් සිතට විත් තිබිණ.
පාරමී ඉහලට ගත් හුස්ම පහලට හෙලන්නට නොහැකිව බලාඋන්නාය.ඇත්තෙන්ම ඇයගේ සිත තුල ඇතිවූයේ බලවත් කම්පනයකි. ශෙරීනාගේ අනපේක්ෂිත මරණය තම සිත කම්පා කොට මොහොතක් ගතව යද්දී විශ්ව කියූ මේ කතාව තමා ඔසවා පොළවේ ගැසුවාක් බඳු කතාවක්ම විය.කෙනෙක් හට මෙතරම් කුරිරු විය හැකිද? මේ සා තවකෙකුහට හිංසා කලහැකිද ?
"පාරෝ ඒ මගෙ අම්මා තමයි.ඒත් එයා කලේ සමාව දෙන්න පුළුවන් කාරණයක් නම් නෙවෙයි.ඔයා ඕනම ඇක්ෂන් එකක් ගන්න.මම ඒකට බලපෑම් කරන්නෙ නෑ"
විශ්ව පැවසුවේ අසරණ හඬකිනි.
මෙතුවක් කල් තමා ජීවත්වූ සරල ලෝකය ඉතින් සුණු විසුණුව ගොස් හමාරය.ඉතාම කුඩාකල තාත්තාද ඉන් පසුව අම්මා සහ මාලනීද වටා ඉදිව ගතකල ජීවිතයේ ක්‍රෝධය, වෛරය ගැවීවත් තිබුණේ නැති තරම්ය. මේ කිනම් ලෝකයක්දැයි පාරමී විස්සෝප වෙමින් කල්පනා කළාය.
"විශ්ව, දැන් ඔයා ගෙදර යන්න. මට ටිකක් තනියම ඉන්න ඕනෙ" පාරමී විශ්වගේ අතකින් අල්ලා පැවසුවාය.විශ්ව ඇයගේ දෝතින්ම අල්ලා ඇයගේ මුහුණට එබුණේය.
"පාරෝ , ඔයා මෙහෙම කියන්නෙ ඇයි?"
විශ්ව ඇසුවේ කම්පනය වූ සිතිනි.පාරමී හිස නගා ඔහු දෙස බැලුවාය.
"ඔයා දැන් කීවනේ මට ඕනම ඇක්ෂන් එකක් ගන්න ඉඩදෙනව කියල.මට තනියෙන් ඉන්න ඕනෙ විශ්ව .කල්පනා කරන්න ඕනෙ හැමදේම ගැන මේ වුණ.ඒ නිසා ඔයා ගෙදර යන්න දැන්.මම කෝල් එකක් දෙන්නම් ඔයාට"
පාරමී සිනාවෙන්නට තැත් දරමින් පැවසුවාය.විශ්ව සුසුමක් හෙලා ඇයදෙස බලාඋන්නේය.ඇත්තෙන්ම ඇයට ඒ තමා කියූව දරාගන්නට අපහසු වන්නට ඇත.විශ්ව ඇයගෙන් සමුගෙන ආපසු සිය රථයට පැමිණියේ නිසල්ට ඇමතුමක් දෙමිනි.
" පොඩ්ඩක් වරෙන් මට කතාකරන්න ඕනෙ"
විශ්වගේ හඬම තත්වය සුබ නොවන බව විසල්ට කියාදුන්නේය.ඔහු වහා විශ්ව හමුවන්නට ආවේ සුපුරුදු වෙරළබඩ අවන්හලටය.
"පාරෝගෙ මූඩ් එක එහෙම්පිටින්ම අවුල් වුණා බං .ඇත්තනෙ ශොක් වෙන්නෙ නැද්ද කියපන්කො මේක ඇහුවම.මට ගිහින් එන්න කීව තනියම ඉන්න ඕනෙ කියල"
විශ්ව අසුනේ සිට සිය හිසකේ තදින් ඇදගනිමින් පැවසීය.
"අපි බලමු බං .පාරමී කියන්නෙ හුඟක් දුරදිග හිතන්න පුළුවන් කෙනෙක්නෙ.උඹ කලබල නොවී කෝල් එකක් දෙනකල් හිටපන්.අද උඹ ගෙදර යන්න ඕනනෑ.යමන් අපේ ගෙදර."
නිසල් විශ්වගේ උරහිසට තට්ටුකරමින් පැවසීය.
***
විශ්ව නික්ම ගිය පසු පාරමී සයනයේ වැතිරගත්තේ පහවී නොගිය කම්පනයෙන් යුතුවය.ඉදින් මේ තමා අත්දකින්නේ කිසිදාක අපේක්ෂා කල තත්වයක් නොවේ.විශ්වගේ මව ආඩම්බරකාර මෙන්න නපුරු කාන්තාවක් බව කෙතෙක් දැනුනද ඇය මේසා කුරිරු වේයැයි පාරමී සිහිනෙනුදු නොසිතුවාය.කෙසේ වුවත් අවසානයේ සිදුව ඇත්තේ එයයි.පාරමී ඇසට ගලා ආ කඳුළ නිවාගන්නට තැත් කළාය.
"මොකද බං උනේ මේ."කාමරයේ දොරෙන් ඇතුලට ආවේ දැහැමිය.ඇය දෑස් විසල් කොට පාරමී දෙසම බලාඋන්නාය.පාරමී සිනාසෙන්නට තැත් කළද එය අසාර්ථක විය.
"නිසල් අයියා කියනකල් මම මේ මොකුත් දන්නෙ නෑ. දැනගත්ත ගමන් මේ දුවල ආවෙ"
දැහැමි සිය බෑගය පුටුව මතට දමා පාරමී වෙත ළංවූවාය.
පාරමී සිදුවූ සියල්ල දැහැමි වෙත පවසා උන්නේ සිතේ බලවත්ව පැතිරුණ වේදනාවෙන් යුතුවය.ඉතින් සුසුමක් කඳුළක් හෙලා ළය සැහැල්ලු කරගන්නට නොහැකි තරම් මේ අත්දැකීම කටුකය. භයංකාරය.
"මට හිතාගන්නවත් බෑ බං මෙහෙම දේවල් කරන්න මේ මිනිස්සුන්ට පුළුවන් වුණාද කියල."
දැහැමි පැවසුවේ කලකිරීම මුසු හඬිනි.
"විශ්ව අයියා මොකෝ කියන්නෙ ඉතින් "
දැහැමි ඉන්පසු ඇසුවාය.
"විශ්ව පව්...එයා මේ වෙලාවෙ මාරම අසරණයි.මට කැමති ඩිසිෂන් එකක් ගන්න කීවා.මම එයාව ගෙදර යැව්වා.මට ටිකක් කල්පනා කරන්න ඕනෙ කියල." පාරමී පැවසුවේ කල්පනාවෙන් බරවය.ඇත්තෙන්ම මේ කාරණයට විශ්වට කරන්නට දෙයක් ඇත්තේම නැත.ඔහු මුල සිටන්ම අම්මා ගැන පාරමීට පවසා තිබූ කරුණු අනුව අම්මා යනු කුමන අන්දමේ කාන්තාවක්දැයි පාරමී වටහා ගෙන උන්නාය.
"ඔය අම්මණ්ඩිට පාඩමක් උගන්වන්නම ඕනෙ.බලපන් අවුරුදු හැත්තෑවත් පැනල.තාම තණ්හවෙ ඉවරයකුත් නෑ.අනුන්ට ගින්දර දෙන එකේ ඉවරයකුත් නෑ"
දැහැමි පැවසුවේ අධික කෝපයකිනි.
"මං මොන දේ කලත් අන්තිමට තැවෙන්නෙ විඳවන්නෙ විශ්ව. තමන්ගේ අම්මා මොනව කලත් ඒකෙ වරද විශ්වට පටවන්න බෑනෙ බං "
පාරමී කල්පනා කරමින්ම පැවසුවාය.
"උඹ දැන් මොකක්ද කරන්න ඉන්නෙ."
දැහැමි ඇසුවේ පාරමීගේ තුවාල දෙස බලමිනි.
"බලපන් මේ වගෙ දෙයක් කරවන්න මේ ගෑනිට පුළුවන් උනේ මොන හිතකින්ද ?" දැහැමිගේ ස්වරයේ තරහ, වේදනාව මෙන්ම කලකිරීමද විය.
"මං කල්පනා කරන්නෙත් ඒකම තමයි බං"
පාරමී පැවසුවාය.
***
"මචං මේ මේ බලපන්"විශ්ව සිය පරිගණකයට එබී කෑගැසීය.නිසල් වහ වහා ඔහු වෙත දිව ආවේ ඒ කෑගැසීමෙනි.
ශෙරීනා එවූ විද්‍යුත් මේලය පරිගණකයේ විවෘත වී තිබුණි.ඇය මුලින්ම විශ්වගෙන් සමාව ඉල්ලා තිබුණ අතර සිදුවූ සියල්ලම විස්තර සහිතව ලියා තිබුණි.මෙම මේලයේම පිටපතක් සිය පියාටද යවා ඇති බව ඇය සඳහන් කොට තිබුණාය.
"මේක නම් නිකම් ඩ්‍රාමා එපිසෝඩ් එකක් වගෙනෙ බං.බලපන්කො අරුන්ගෙ ප්ලෑන් එක.මං හිතන්නෙ ශෙරීනා රට පනින්න හදපු එක හැක් උනා ටෙරන්ස් කාරයාට.ඕකුන් අපිවත් හැක්කරලද දන්නෑ මෙලහකට."
නිසල් විද්‍යුත් මේලය නැවත කියවමින් පැවසීය.
"අංකල්ටත් මේක ෆෝවර්ඩ් කරල කියන්නෙ ශෙරීනාට මාව මේකෙන් ගලවගන්න ලොකු උවමනාවක් තිබ්බා කියන එකනෙ.පව් මොක උනත් "
විශ්ව පැවසුවෙ ශෙරීනා ගැන උපන් සැබෑ ශෝකයෙනි.
"අරුන් මේ වැඩේ අතාරින්නෑ ඒ උනාට .කල්පනා කියන්නෙ කන්න දුන්න අත හපා කාපු සතෙක්.උඹේ පස්සෙන් මෙච්චර පන්න පන්න පලිගන්න ඒකිට මොන හේතුවක්ද කියලයි මම කල්පනා කලෙ මේ"
නිසල් පැවසුවේ කල්පනාබරිතවය.
"උඹ මේක පොලිසියට දෙනවද?"
නිසල් යළි ඇසුවේය.
"නෑ කරන දෙයක් අංකල් හිතල බලල කරයිනෙ.බලමුකො
මේ ඔක්කොමත් හරි පාරමී දැන් මොකක් කරයිද කියලයි මට ප්‍රශ්නෙ බං."
විශ්ව පැවසුවේය.ඔහුගේ සිතෙහි වූයේ බරපතල ලතැවිල්ලකි.පාරමී නොමැතිව නම් තමාහට මින් ඉදිරියට කිසිවක් කරන්නට නොහැක.
"උඹ හවස යනවනෙ පාරමීව බලන්න."
නිසල් ඇසුවේ වේදනාවෙන් පසුවන සිය මිතුරාගෙනි.
විශ්ව හිස වනා පිලිතුරු දුන්නේය.
ඒ මොහොතේම විශ්වහට ඇමතුමක් ලැබුණේ ශෙරීනාගේ පියාගෙනි.
"විශ්ව පුතා , ඔයා ඊමේල් එක දැක්කද?"
ඒ පියාගේ හඬෙහි වූයේ දැඩි ආවේගයක් සහ කෝපයකි. ඊට හේතුව වූයේ තමාගේ දියණිය මේ සා නොහොබිනා ලෙස විශ්ව හට ද්‍රෝහී ක්‍රියාවක් කිරීමය.
"ඔව් අංකල් ,මාත් මේ දැන් බැලුවා විතරයි"
විශ්ව සන්සුන් ස්වරයෙන් පැවසුවේය.
"මේකි මෙච්චර බලු වැඩක් පුතාට කරයි කියල මං හිතුවෙ නෑ පුතා . අයැම් සෝ සොරි.මට ඇත්තෙන්ම ලැජ්ජයි"
ඔහු වේදනාත්මක ස්වරයෙන් පැවසීය.
"අංකල් ඒක ගැන වොරි වෙන්න එපා.මට ඇත්තෙන්ම ශෙරීනාට වුණ දේ ගැන දුකයි. අංකල් මේ ඊමේල් එක මොකද කරන්නෙ.පොලිසියට ඉදිරිපත් කරනවද?"
විශ්ව ඇසුවේ ඉදිරි කටයුතු ගැන වදවෙමිනි.
"මොන දහජරා වැඩෙ කලත් දැන් එයා ඒකට දඬුවම් විඳල ඉවරයි පුතා.නමුත් අන්තිම ජරා හොරමැරකම් කරන කෙනෙක් වුනත් මෙහෙම මැරෙන්න බෑ.නීතියට අනුව.ඒ නිසා මම මේක පොලිසියට දෙනව"
ඔහු පැවසීය.
"අවශ්‍ය වුනොත් මගෙ එවිඩන්ස් මම දෙන්නම් අංකල්. "
විශ්ව සමුගනිමින් පැවසීය.කෙසේ වුවද අතිශය බලලෝබී කතන්දරයක නිමාව එලෙස සනිටුහන් වුවද තවමත් කල්පනා සහ ටෙරන්ස් නිදැල්ලේය.ඔවුහු ශෙරීනාගේ ඊමේලය ගැන අවබෝධයක් නැති හෙයින් තවම ඊළඟ පියවර සැලසුම් කරමින් ඉන්නවා ඇත.
***
"කල්පි , අපි නෙක්ස්ට් වීක් අපහු යන්න ඕන.ඊට කලින් මගෙ ප්ලෑන් එකක් තියනව.මං මේක හොඳින් හෝ නරකින් මගෙ අතට ගන්නව.නැත්නම් ඌව මම නැතිකරනව"
ටෙරන්ස් නාගහවත්ත පැවසුවේ සවස් යාමයේ කල්පනා උන් මහල් කිවාස කුටියට පැමිණි මොහොතේය.කල්පනා නිහඬව ඔහු කියන්න අසා උන්නාය.
"මොකෝ ගල්ගිල්ල වගෙ ඉන්නෙ.අරකි මැරුණට බයේද?"
ටෙරන්ස් නාගහවත්ත කල්පනාගේ ගෙලවටා අතක් යවා තමා වෙතට ඇදගනිමින් පැවසීය.කල්පනා කිසිවක්ම නොකියා උන්නාය.
ටෙරන්ස් නාගහවත්තගේ නිලනොලත් අන්තඃපුරයේ ආ ගිය සුරූපිනියන් අතර කල්පනාට හැමදාම ස්ථීර තනතුර තිබුණේ ඇයගේ උගත්කම සහ ටෙරන්ස්ගේ කටයුතු වලට දැක්වූ විශ්වාසනීය බව හෙයිනි.
"මට බයයි ..ශෙරීනාගෙ ඩෙත් එක ගැන පොලිසිය ඉන්වෙස්ටිගේශන් යනව.මාව අහුවෙන්න පුළුවන් .ආගිය තැන් චෙක්කලොත්"
කල්පනා පැවසුවාය.
"ඇයි ඒ යන තැන්වල ගියේ පෙනුම වෙනස්කරන් නෙවෙයිද?"
ටෙරන්ස් නාගහවත්ත ඇසුවේ කල්පනාගේ අනියත බිය ගැන ගැටලු සහගතවය.
"ගියෙනන් එහෙම තමා.ඒත් මේ ගෑනිව ශුවර් නෑනෙ.කරන දෙයක් ඉක්මනින් කරල අපි යං"
කල්පනා පැවසුවාය.ටෙරන්ස් නාගහවත්ත කල්පනා සිය ගතට ලංකොට ගත්තේ නිදන කාමරය වෙතට පියනගමිනි.ඉන්පසු එළඹෙන හෝරා කීපය තමා නොමරා මැරෙන්නක් බව කල්පනා දැන උන්නාය.එහෙත් මේ දෛවය තමාට ඉතුරු කල දෑය.ඇය සිත හදාගෙන ඔහුට අවනත වූවාය.
කල්පනා සයනයෙන් නැගීඋන්නේ ටෙරන්ස් නාගහවත්තගේ මත් පැන් වීදුරුව රැගෙන එන්නටය.ඔහු ඇය සමග මත්පැන් පානය එහෙම දිනයක අත්හැරියේ නැත.කල්පනා මත්පැනට හුරු වූයේද ටෙරන්ස් ගේ ඇසුරෙනි.
අයිස් කැට ,වීදුරු සහ , මත්පැන් ද සහිත ට්‍රොලිය රැගෙන කල්පනා ටෙරන්ස් වෙත ලඟාවූවාය.
"උඹ හොඳ කෙල්ල.මගෙ ටේස්ට් එක දන්න එකම කෙල්ල.කොච්චර මගෙන් ගුටිකැවත් කිසිම දවසක මාව අතෑරල නොගිය එකි.මම උඹට අලුත් අපාර්ට්මන්ට් එකක් අරන් දෙනව ගිය ගමන්."
කල්පනා සිය උකුලේ හිඳුවාගෙන ටෙරන්ස් සිය මත්පැන් වීදුරුව අතට ගත්තේය.කල්පනා ද සිය මත්පැන් වීදුරුව හිස්කරමින් ආලිංගනයට නතුවූවාය.
මත්පැන් බී අවසානයේ සයනයට වැටුණ දෙදෙනාගේ නෙත් පියවෙන්නට මොහොතකට පෙර කල්පනාගේ මුවගට ආවේ සැනසුම් සිනහවකි.
***
විශ්ව පාරමී උන් කාමරයට ඇතුල් වූයේ සිතේ බලවත්ව නැගෙන අවිනිශ්චිත භාවයද සමගිනි. ඒ වන විටත් දැහැමි ඇයගේ හිස පීරමින් ඇය අසලට වී උන්නාය.විශ්ව දෙදෙනා සමගම සිනාවූයේ ආයාසයෙනි.
"විශ්ව අයියා බලන්න මේ කෙල්ලට වෙලා තියන දේ"
දැහැමි පැවසුවේ ඉතාමත් වේදනාවෙනි.කුඩාකල පටන්ම එකට වැටී උන් සිය මිතුරියට වූ මේ දේ දැහැමිව කම්පනය කොට තිබුණි.
"මං හිතුවෙ නෑ විශ්ව අයියා නැන්දා ඔච්චර දරුණු ගැනියෙක් කියල"
දැහැමි ගේ හඬ චෝදනාත්මක වෙද්දී විශ්ව අපහසුතාවයෙන් බිම බලාගත්තේය.පාරමී දැහැමි ගේ අතින් අල්ලාගත්තේ ඔය ඇති යැයි ඇසින් කියමිනි.
දැහැමි සමුගෙන ගිය පසු විශ්ව පාරමී වෙත පැමිණියේ ඇයගේ දෑසෙහි කියවෙන කතාව සිතාගන්නට අනුමාන කරමිනි.ඇය තමා හැරයනු ඇත්දැයි ඔහුට මහත් බියක් ඇතිව තිබුණි.
"පාරෝ..."විශ්ව ඇයගේ අතක් අල්ලාගත්තේ කෙඳිරුම් හඬකින් එසේ කියමිනි.පාරමී සුසුමක් හෙලා බලාඋන්නාය.
"ඇයි කතා නොකරන්නෙ..."විශ්ව ඇසුවේය.
"විශ්ව...මේ මොන දේ මෙහෙම උනත් මට ඔයාගේ අම්මාව පොලිසි උසාවි ගානේ ගෙනියන්න වුවමනාවක් නෑ."
පාරමී සුසුමක් හෙලා පැවසුවාය.
"අවුරුදු හැත්තෑගානක් වෙලත් එයාගේ තියන ගතිගුණ ඔයාටවත් අපිටවත් වෙනස්කරන්න බෑ.ඒක මේකෙන් තහවුරු උනානෙ.ඒ උනාට ඔච්චර වයසක කෙනෙක් පොලිසි උසාවි ගෙනිහින් කරදර කරන්න බෑ....මට කොහෙත්ම ඒක කරන්න බෑ...."
පාරමී පැවසුවේ කල්පනාවේ ගැලෙමිනි.
"ඒ උනාට මේ හැමදේම මගෙ ජීවිතයට හුරු ඒවා නෙවෙයි විශ්ව.ඔයා දන්නව අම්මායි මාලනියි එක්ක මම ගතකල ජීවිතේ මොන වගේද කියල.මෙහෙම දේවල් අපේ ජීවිත වල තිබුණෙ නෑ..."
විශ්ව නිහඬවම අසා උන්නේය.
"මේ කිසිම දේකට ඔයා වැරදි නෑ විශ්ව.ඒත් .....මට තීරණයක් ගන්න වෙනවා....ඇත්තෙන්ම ආයෙ ආයෙ මේ වගේ අනතුරු කරදර නොවෙයි කියල කිසිම සහතිකයක් අපිට නෑනේද....?
ඔය ශෙරීනාගේ මරණය කරවපු අය තාම පස්සෙන් පන්නනවා වෙන්න පුළුවන් ..ඒ අයගෙ ඊළඟ ඇටෑක් එක මම වෙන්න පුළුවන් ...ඔයාගෙ අම්මාට විරුද්ධව මොකුත්ම නොකරන නිසා එයා ආයෙ ආයෙ මට කරදර නොකර ඉඳී කියලා හිතන්නත් අමාරුයි.....ඒ නිසා අපි තීරනේකට එන්න ඕනෙ විශ්ව "
පාරමී නිවීසැනසිල්ලේ කියාගෙන ගියාය.ඇය තුළ වූ සන්සුන් බව විශ්වගේ අහලක හෝ තිබුණේ නැත.ඔහු උන්නේ ගිනිවැදෙමිනි.
"පාරෝ....ඔයා මොකක්ද කරන්න යන්නෙ...?"
විශ්වගේ හඬ වෙවුලුම්කමින් පැවතුණි.පාරමී විශ්ව දෙසට හෙමින් හැරී බැලුවාය.ඔහුගේ දෑස් බොරපැහැයට හැරී තිබුණි.ඒතරමට අසරණ වූ දෑසක් පාරමී විශ්වගේ මුල් වෛද්‍ය හමුවේදී හෝ දැක නොතිබුණි.
"ඔයා මාව අතාරින්නද යන්නෙ පාරෝ...?"
විශ්ව ඇසුවේ පාරමී දෙසම බලාගෙනය.පාරමී ඉතා සන්සුන්ව සිනාවක් පා හඬ අවදිකලාය.
***
" මේ හැමදේම මෙහෙම උනත් ඒ කිසිම දේකට ඔයා වගකියන්න ඕන නැහැ කියලා මම හිතන්නේ. මේ වගේ දේවල් වලින් විසිරිලා බිඳිල යන්න තරම් අපි දෙන්නගෙ අතරෙ තිබුණ ආදරය දුර්වල එකක් කියලා මම හිතන්නේ නැහැ.ඒ නිසා ඔයත් එක්ක එදා ගත්තු තීරණය අදටත් ඒ විදියටම තියෙනවා විශ්ව."
පාරමී බොහෝ නැවතිල්ලේ කියාගෙන ගියාය. විශ්වගේ හදවත සැහැල්ලු වූයේ කිය ගන්නටත් බැරි තරම් ඉක්මනිනි. ඇයගේ තීරණය ගැන කෙතරම් හිත අවිනිශ්චිතව තිබුණේදැයි ඔහුටම සිතාගත නොහැක.
" යොදාගත්තු හැමදේම ඒ විදියටම අපි කරමු. හැබැයි මේ වෙලාවේ ඉඳන් මගේ ආරක්ෂාව ගැන ඔයාට ලොකු වගකීමක් තියෙන බව විතරක් මතක තියාගන්න."
පාරමී සිය දෑතට සිරව ගත් විශ්වගේ දෑතම පිරිමදිමින් පැවසුවාය.
විශ්ව පාරමී සිය ළයට තුරුලු කොට ගත්තේ ඇයගේ තුවාල පෑරෙන්නේ නැති තරම් සියුම් වය.
"මං ඒ දේ කරනවා පාරෝ.ඔයා නැතුව මට කොහොමත් ජීවිතයක් නෑ.ඒක මම දන්න එකම දේ" විශ්ව පැවසුවේ පාරමී පාරමීගේ නලලත සිප ගනිමිනි.මෙවන් දෙහදක නැගෙන ප්‍රේමය කෙතෙක් නම් බලවත්දැයි විටෙක කෙනෙකුහට සිතාගන්නට නොහැකි තරම් ය
***
රටම ආන්දෝලනයකට ලක් කරමින් සුපිරි නිවාස සංකීර්ණයේ එක් නිවසක ටෙරන්ස් නාගහවත්ත සහ කල්පනා සූරියාරච්චි මිය ගොස් සිට හමුවූයේ දිනකට පසු ටෙරන්ස් නාගහවත්තගේ ශරීර ආරක්ෂකයා විසින් දොර කඩා බැලීමේදීය.
මරණ පරීක්ෂණයේ දී නිරාවරණය වූ කාරණය වූයේ මත්පැන් වලට මුසු වූ නිද්‍රාජනක ඖෂධ අධිමාත්‍රාවක් සමඟ උග්‍ර විශක් දෙදෙනාගේම ශරීර වලට ඇතුළු වී ඇති බව ය. සැකය විවිධ ආකාරයෙන් හැම දෙසටම යොමු වෙද්දී ශෙරීනාගේ විද්‍යුත් මේලය මෙන්ම කල්පනා විසින් කෙටි සටහනක් සේ ලියා තබා ඇයගේ අත්බෑගයේ සඟවා තිබූ පාපොච්චාරණමය සටහන ද සියලු දේ නිරාවරණය කර දුන්නේය.
ටෙරන්ස් නාගහවත්ත ගේ අතීතයේ සිටම සිදු කළ සියලුම වංචනික හා දරුණු ක්‍රියාවන් සියල්ලේම වගකීම ඔහු සහ තමා ගන්නා බවද මේ සියලුම කාරණා වලින් අනෙක් පාර්ශ්ව සියල්ලම නිදහස් වන බව ද ඇයි සටහන් කොට තිබිණි.
"අන්තිමට හැමදේම විසඳල තියලා උන් ඔක්කොම ගියා."
නිසල් පැවසුවේ මේ සියල්ලේම පසු සමාලෝචනයක් විශ්ව සමගින් කරමිනි.කල්පනාගේ මරණය විශ්වගේ සිතේ කිසිදු වේදනාවක් ඇතිකලේ නැත.ශෙරීනා වෙනුවෙන් නම් යම්තාක් දුරකට හෝ කණගාටුවක් ඉතිරිව තිබුණි.
"අපේ අම්මාගේ කාරණය ඇරෙන්න අනිත් ඔක්කොම ඒ විදිහටම විසඳිලා ගියා."
විශ්ව පැවසුවේ තමාහට ඇසිඩ් ගැසූ කාරණය පොලිස් වාර්තාවලින් ද පාරමී ඉවත් කරගත් හෙයිනි.එය තනිකරම ඇයගේ තීරණයක් වූ හෙයින් විශ්ව එයට මැදිහත් වූයේ නැත. පාරමී කිසිදු විටෙක තමා ගත් ඒ තීරණය ගැන විශ්ව සමග යළි කතාකලේද නැත.
දින කිහිපයකට පසු පාරමී රෝහලෙන් ටිකට් කපා නිල නිවෙසට ගියාය.ඔවුන්ගේ විවාහය ලියාපදිංචි කරන්නට යොදාගත් දිනයට පෙර පාරමී විශ්ව සමඟින් ඔහුගේ ගෙදරට පැමිණියේ විශ්වගේ මව හමුවීමටය.
සිදු වූ සියලුම කාරණා මේ වනවිටත් දැන උන් හෙයින් විශ්වගේ මවගේ පෙර තිබූ අහංකාරය යටපත් වී තිබිණි.ශෙරීනා විසිං කලකී දෑ අනාවරණය වෙත්ම විශ්ව ගේ මවගේ සිතතුළ වූ බලලෝභය යම්තාක් දුරට යටපත්ව ගියේය. පාරමී ඇය සමග කතාකලේ විශ්වට එතැනට ඒම වලක්වාය.
"මම මේ කාරණා කිසිම දෙයක් ඉස්සරහටත් අදින්නේ නැහැ එළියට. ඒ නිසා මම බලාපොරොත්තු වෙනවා මිසිස් ජයසූරිය ඉදිරියටවත් මේ වගේ වැඩ නොකරයි ඉඳියි කියලා."
පාරමී එපමණක්ම කියා නැගී සිටියාය.
"මට සමාවෙන්න දුව."
විශ්වගේ මව නොසිතූ අන්දමින් පාරමීගෙන් සමාව අයැද උන්නාය.එහෙත් ඇය විසින් ඇතිකල තුවාලය කිසිදා අමතක කල හැක්කක් නොවේ.
"මගෙන් සමාව ගන්න අවශ්‍ය නෑ මිසිස් ජයසූරිය ...ඒත් කිසිමදාක මම ඔයාට නෑකමක් කියන්න ඔයා ළඟට එන්නෙ නෑ..."
පාරමී ඒ සියල්ල කියාදැමුවේ විශ්ව ගේ මවගේ දෑස දෙසම බලාගෙනය.ඇය ඉතා අපහසුවෙන් බිම බලාගත්තාය.පාරමී නිහඬවම ඇයගෙන් සමුනොගෙනම ආපසු ආවාය.
නිසල් සහ දැහැමිත් ඇයගේ අම්මාත් පමණක්ම සහභාගී වූ විවාහය ලියාපදිංචි කිරීමක් පාරමී සහ විශ්ව විසින් තෝරාගත් නිසංසල අවන්හලකදී සිදුවූයේ ඉන් දින දෙකකට පසුය. පාරමී ලාකොල පැහැති සාරියකින් සැරසුණේ ගෙල වැසූ හැට්ටයකටය.තවමත් ගෙල අසල තුවාල කැලැල්‍ ය.
"දුක හිතෙනවා බෙල්ල දැක්කම"
විශ්ව පැවසුවේ පාරමී ගේ ගෙල දෙස බලමිනි.
"දැන් ඉතින් යන යන රටෙන් බලල මම ඔයාගේ පර්ස් එකට විඳලා මේක යටගැහෙන්න ක්‍රීම් ජාති ගන්නයි ඉන්නෙ."
පාරමී හිනැහෙමින් පැවසුවාය.විශ්වද ඒ සිනහවට එක්වූයේය.
ඔවුන් දෙදෙනා එදිනම රාත්‍රියේ යොදාගත් අන්දමට සති තුනක චාරිකාවක් සඳහා විදෙස් ගතවූහ.
"හැමදේම මේ විදියට වුණ එක ගැන මට දැනෙන්නේ පුදුම සතුටක්. "විශ්ව පාරමීට පැවසුවේ නිවසින් පිටව ගුවන්තොටුපලට යන්නට සූදානම් වෙන අතරේය.
" මොන ප්‍රශ්නෙ ආවත් ඔයා එක්ක මම ඉන්නවා කියල මම ඔයාට පොරොන්දු උනා මතකද ?" පාරමී ඇසුවේ විශ්ව ගේ ටීෂර්ටයේ කොලරය සකසමිනි.ඇයගේ දෝත අල්ලාගත් ඔහු ඒ දෑස් දෙස මොහොතක් බලාඋන්නේය.ආදරය සහ විශ්වාසය කැටිව ගත් පාරමී ගේ දෑස සුපැහැදිලිව දිලිසෙමින් තිබුණි.
"ඉස්සර ඔයා හමුවුන මුල් දවස්වල ඔයා මගේ හදවතේ කොතැනක හරි උන්න කෙනෙක් වගේම මට දැනුණා...අදින් පස්සෙ මගේ මේ හදවතේ හැම අස්සක් මුල්ලක්ම ඔයාගෙන් පිරේවි"
විශ්ව ඇය සිය ළයට තදකොට ගෙන පැවසීය.පාරමී දෑස් වසා ඒ ළයේ රිද්මය අසා උන්නාය.
ඉදින් ප්‍රේමය යනු පරිත්‍යාගයක් මිස අන් කවරක්ද ?
හදගැබෙහි කොහේ හෝ කොණක මතුවන ඉන්පසු හදපුරා අක්මුල් සිසාරා පැතිරෙන ආදරයේ මල්වරුසාවන් මතින් ජීවිතයේ අලුත් ඉසව්වක් සොයා යන්නට පාරමී විශ්වගේ දෑතේ පැටලී බණ්ඩාරනායක අන්තර්ජාතික ගුවන්තොටුපළ වෙත පිවිසියාය.
*********************************************************************************
හදේ කොතැනක හෝ හිඳී ඔබ
නිදානොනිදා මෙන්
බලා අවසර සොයා කල් දැන වෙලා හස රැහැනින්
පෙලයි මා මුදා සුව දැහැනින්.....
සමාප්තයි.
**********************************************************************************
කිත්මා වාසනා දහනායක
( විසිරි සිහින)
