තරු කැටක් වී බැබලෙන
මගේ ප්රේමය..
නෙත් කෙවෙන තුරු
මග බලන
සේයාවකුදු නැතිව
හැඬවෙන
හිතක රැඳි ස්නේහය......
අකුණු සැරයක් සේ එන
ඇවිත් යළි නොපෙනී යන
නුඹේ විස්මිත සෙනෙහස..
රැහැන් පට අතර කම්පිත
ආදරය උතුරන ස්වර මත
නිරුත්තර වන
මහිත......
හෙටක් වෙනුවෙන් කල් බලන
නුඹ ම මිස අන් හිතක් නොපතන
අපූරුම ඉවසුම් දනවන
පමා වී පැමිණි
ප්රේමය....
No comments:
Post a Comment